MOSIU

MOSIU

وبلاگی ساده ولی پرمحتوا
MOSIU

MOSIU

وبلاگی ساده ولی پرمحتوا

چگونه در ویندوز ۱۰ هارد دیسک را مانند یک پوشه سازماندهی کنیم؟


زمانی که چند هارددیسک را به صورت همزمان به سیستم خود متصل کرده باشید، می‌توانید با سازماندهی هارد درایو به عنوان یک پوشه، نام درایو را تغییر دهید. در این مقاله، مراحلی را که با استفاده از Disk Management باید برای مشخص کردن مسیر پوشه‌ی هارد درایو متصل شده به سیستم خود انجام دهید به شما معرفی می‌کنیم.

در صورتی که کامپیوتر شما فضای خالی برای نگه‌داری اطلاعات نداشته باشد، معمولا یک هارددیسک جدید روی آن نصب می‌کنید. با این حال، زمانی که تعداد این درایور‌ها زیاد باشد، مشکلاتی را به‌وجود خواهد آورد.

به جای استفاده از RAID یا سایر روش‌هایی که در مورد درایور‌های منطقی مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌توانید از ویژگی موجود در ویندوز۱۰ (یا نسخه‌های قبلی ویندوز ) استفاده کنید. این ویژگی شما را قادر می‌سازد از هارددیسک به صورت یک پوشه استفاده کنید و برای آن یک مسیر مشخص کنید.

چگونه یک مسیر به پوشه‌ی هارد دیسک اختصاص دهیم؟

  • کلید ویندوز را به همراه دکمه‌ی E بزنید تا File Explorer اجرا شود.
  • پوشه‌ای را که می‌خواهید mount-points در آن‌جا قرار بگیرد را انتخاب کرده و پوشه‌ای با یک نام مرتبط ایجاد کنید. مثلا StoragePool.
  • روی پوشه‌ای که جدیدا ساخته‌اید دوبار کلیک کنید و برای هر هارددرایو یک پوشه‌ی مجزا ایجاد کنید. به عنوان مثال: HardDrive1 و HardDrive2.

    windows-10-folders-mountpoint

  • با استفاده از کلید ویندوز + X ، منوی Power User را باز کرده و Disk Management را انتخاب کنید.

  • روی درایو خالی جدیدی که می‌خواهید به عنوان mount-point مشخص کنید، راست کلیک کرده و New Simple Volume را انتخاب کنید.

    drive-simple-volume-option

  • دکمه‌ی Next را بزنید.

  • در این مرحله نیز روی Next کلیک کنید.

  • گزینه‌ی "Mount in the following empty NTFS folder" و سپس Browse را انتخاب کنید.

    mount-empty-ntfs-folder

  • پوشه‌ای را که می‌خواهید به عنوان mount-point مشخص کنید، انتخاب کنید. مثلا: C:\StoragePool\HardDrive1 

  • دکمه‌ی Ok را بزنید.

    folder-mount-point-windows-10

  • روی Next کلیک کنید.

  • تنظیمات را در حالت پیش فرض قرار دهید و اطمینان حاصل کنید که قسمت مربوط به drive label را به نام پوشه‌ی مورد نظر تغییر داده‌اید و سپس Perform a quick format را انتخاب کنید.

  • و کلید Next را بزنید.

    format-volume-settings-windows-10

  • پس از تکمیل مراحل فوق روی Finish کلیک کنید.

    simple-volume-wizard-end

    شاید یکی از بهترین ویژگی‌های این روش مخرب نبودن آن است. یعنی این‌که اضافه کردن یا حذف یک پوشه‌ به عنوان مسیر یک mount-point موجب حذف داده‌ها و اطلاعات شما نخواهد شد. با این حال، این روش تنها در خصوص درایور‌هایی با فرمت NTFS قابل اجرا است.

    چگونه یک پوشه را به عنوان mount-point برای یک درایو حاوی اطلاعات، انتخاب کنیم؟

    اگر درایو مورد نظر شما حاوی اطلاعات است، می‌توانید با طی کردن مراحل زیر، در Disk Management، نام درایو را حذف کرده و یک mount point ایجاد کنید.

  • روی درایو راست کلیک کرده و گزینه‌ی Change Drive Letter and Paths را انتخاب کنید.

    change-drive-letter-path-windowss-10

  • کلید Add را بزنید.

    add-new-folder-path-drive

  • گزینه‌ی "Mount in the following empty NTFS folder" را انتخاب کرده و روی Browse کلیک کنید.

    mount-empty-ntfs-add

  • پوشه‌ای را که می‌خواهید به عنوان mount-point مشخص کنید را انتخاب کنید. به عنوان مثال: C:\StoragePool\HardDrive2

  • کلید OK را انتخاب کنید.

    harddrive2-mount-folder-point

  • برای تکمیل مراحل فوق، مجددا روی  OK کلیک کنید.

  • روی درایو مورد نظر راست کلیک کرده و مجددا Change Drive Letter and Paths را انتخاب کنید.

  • نام قدیمی درایو را انتخاب کرده و Remove را بزنید.

    remove-letter-drive-windows-10

  • برای تایید حذف نام درایو، کلید Yes را بزنید.

    لازم به ذکر است که می‌توانید از مراحل بالا برای حذف مسیر پوشه‌ی mount-point و برگرداندن نام قبلی درایو نیز استفاده کنید.

    تنظیم مسیر یک پوشه‌ی mount-point نه تنها برای کاهش تعداد نام درایو‌ها مفید است بلکه به شما در سازماندهی بهتر درایو‌ها نیز کمک خواهد کرد. حتی می‌توانید در موارد نادری که تعداد زیادی درایو به سیستم خود متصل کرده‌اید و قصد دارید نام آن‌ها را تغییر دهید، از این روش استفاده کنید.

    به علاوه در مواقعی که یک پوشه را در شبکه به اشتراک می‌گذارید و فضای خالی در آن به اندازه‌ی کافی وجود ندارد، این روش بسیار کاربردی خواهد بود. به جای این‌که یک پوشه اشتراکی جدید در شبکه ایجاد کنید، می‌توانید تنها با سازماندهی یک درایو به عنوان یک پوشه در داخل پوشه‌ی اشتراک‌گذاری شده، این مشکل را برطرف کنید.

    لازم است به این نکته هم توجه داشته باشید که هر هارد دیسک بلافاصله قابل استفاده خواهد بود. یعنی اگر یک درایو از کار بیفتد، فایل‌های موجود روی سایر درایوها را از دست نخواهید داد. با این وجود، توصیه می‌کنیم قبل از هرگونه اقدامی روی کامپیوتر خود، از داده و اطلاعات نسخه‌ی پشتیبان تهیه کنید.


۷ نکته‌ کاربردی در مورد گوگل درایو


اگر اطلاع زیادی در مورد سرویس ذخیره‌سازی فضای ابری ندارید، در این مقاله به برخی از ویژگی‌های این اپلیکیشن پرداخته‌ام.

قبل از شروع باید به این نکته توجه کرد که در این مقاله قصد نداریم به صورت کلی به معرفی سرویس ذخیره‌سازی فضای ابری بپردازیم بلکه نکاتی را بیان می‌کنیم که توانایی شما را در استفاده از این سرویس به حداکثر برساند.

بدون هیچ معطلی به بررسی هفت نکته مهمی که لازم است در مورد گوگل درایو  بدانید می‌پردازم.

۱- ماندگاری اطلاعات موجود در فضای Trash 

چون گوگل درایو یک سرویس آنلاین است، ممکن است اینطور به نظر برسد که پوشه‌ی Trash به صورت اتوماتیک بعد از گذشت مدتی پاک می‌شود. این چنین نیست و در واقع این سرویس مانند Recycle Bin ویندوز عمل می‌کند و هر آن‌چه را که شما پاک ‌کنید تا زمانی که آن‌را به صورت دستی حذف نکنید، در آن فایل نگه‌داری می‌شود.

از بسیاری جهات، این امکان بسیار خوبی است و اطلاعات شما را از حذف تصادفی محفوظ می‌دارد و پوشه‌های اصلی را نیز از junk فایل‌ها پاک‌سازی کرده و امکان بازیابی فایل‌هایی را که چند ماه قبل حذف کرده‌اید، برای شما فراهم می‌کند.

نتیجه‌گیری:

نگه‌داشتن فایل‌ها در trash از فضای ذخیره سازی شما کم نمی‌کند. اگر کار‌های خود را از طریق گوگل درایو انجام می‌دهید و به شدت به آن وابسته هستید، ممکن است به سرعت از تمامی حجم گوگل درایو استفاده کنید. اگر برنامه‌ای برای حذف فایل‌های اضافه نداشته باشید و فقط تصاویر و بک آپ‌های خود را در آن ذخیره کنید، با مشکل کمبود فضا مواجه خواهید شد.

empty-google-drive-trash

برای خالی کردن اطلاعات trash، روی گزینه‌ی trash موجود در بالای صفحه نمایش، کلیک کرده و سپس گزینه‌ی Empty Trash را انتخاب کنید.

۲- عدم تطابق بین فایل‌های کامپیوتر و نرم‌افزار

آیا به تفاوت بین دو نمودار مربوط به مقایسه‌ی حجم اشغالی توسط اپلیکیشن در کامپیوتر و گوگل درایو توجه کرده‌اید؟

google-drive-space

 علل مختلفی برای این تفاوت‌ها وجود دارد:

  • اگر این تفاوت بزرگ است و به چند گیگابایت می‌رسد، شاید نیاز داشته باشید که فایل‌های موجود در trash خود را پاک کنید. فایل‌های موجود روی کامپیوتر شما با فایل‌های موجود در trash همگام سازی نمی‌شوند و نمی‌توانید از میزان فضای مصرفی اطلاع داشته باشیم.
  • موارد به اشتراک گذاشته شده نیز در حساب کاربری گوگل درایو شما ذخیره می‌شود نه روی کامپیوتر شما.
  • مواردی که در پوشه‌های چندگانه ذخیره می‌شوند را می‌توانید چندین بار روی کامپوتر خود دانلود کنید به همین دلیل فضای بیشتری در اختیار خواهید داشت.
  • اگر تنها فایل‌های خاصی را همگام‌سازی کنید، قطعا اختلافاتی بوجود خواهد آمد.
  • و در نهایت، محیط‌ مک و PC بایکدیگر متفاوت است و از دست شما هم کاری ساخته نیست.

۳- بررسی فضای ذخیره سازی

شما قادرید تا وضعیت فضای ذخیره‌سازی خود را به وسیله‌ی اپلیکیشن‌ آنلاین بررسی کنید اما، آیا می‌دانید که این امکان از طریق حساب کاربری گوگل نیز برای شما در دسترس قرار دارد؟ از این روش می‌توان به عنوان یک ترفند مناسب در مواقعی که به هر دلیل نمی‌توانید به حساب کاربری گوگل درایو خود دسترسی داشته باشید، استفاده کنید.

تنها کافی است به myaccount.google.com/intro/preferences#storage وارد شده و از میزان فضای مصرفی اطلاع پیدا کنید. برای مشاهده‌ی جزئیات بیشتر روی علامت فلش کلیک کنید. ( به خاطر داشته باشید که جمیل نیز از فضای ذخیره‌سازی شما استفاده می‌کند.)

google-account-drive-space

۴- کلیدهای میانبر اندروید

آیا پس از تصمیم جنجالی شرکت اپل در رابطه با حذف جک هدفون در آیفون۷،‌ تصمیم دارید از محصولات اپل استفاده نکنید؟ استفاده از سیستم‌عامل اندروید امکاناتی فراتر از شارژ کردن گوشی و گوش کردن همزمان به موسیقی برای شما فراهم می‌کند، آن هم از طریق کلید‌های میانبر گوگل درایو.

هر زمان که بخواهید به یک فایل در Google Drive دسترسی پیدا کنید باید اپلیکیشن گوگل درایو را اجرا کنید که این خود می‌تواند آزار دهنده باشد. به خصوص اگر چند بار در روز بخواهید به اطلاعاتتان دسترسی داشته باشید. از آگوست ۲۰۱۶ می‌توانید از فایل‌ها و داده‌هایی که بیش از همه مورد استفاده قرار می‌دهید یک میانبر تهیه کنید و روی صفحه‌ی اصلی خود قرار دهید.

google-drive-shortcut-android

برای ایجاد میانبر، فایل مورد نظر خود را اجرا و روی علامت سه نقطه‌ی عمودی موجود، کلیک کرده و گزینه‌ی Add to Home Screen را انتخاب کنید.

۵- همگام‌سازی انتخابی

اگر اطلاعات بسیاری در گوگل درایو خود ذخیره کرده‌اید، شاید اینطور به نظر برسد که نمی‌توانید همه‌ی آن‌ها را با لپ‌تاپ خود همگام‌سازی کنید. مثلا شاید نیاز نداشته باشید که یک کپی از بک‌آپ وب‌سایت خود یا هر یک از عکس‌هایی که با گوشی همراه خود گرفته‌اید، نگه دارید.

بهتر است که محتوا‌ها و اطلاعات مهم را انتخاب کنیم. این کار موجب کاهش پهنای باند و همچنین افزایش سرعت همگام‌سازی اطلاعات شما خواهد شد.

google-drive-sync-folders-661x500

اگر از کاربران ویندوز هستید، روی آیکن گوگل درایو در نوار وظیفه کلیک کنید. اگر از مک استفاده می‌کنید، معمولا می‌توانید آیکن گوگل درایو را در نوار منو پیدا کنید. سپس روی علامت سه نقطه موجود در بالا و گوشه‌ی سمت راست صفحه کلیک کرده و Preferences را انتخاب و سپس گزینه‌ی Sync These Folders Only را انتخاب کنید. به همین روش می‌توانید سایر فایل‌های مورد نظر خود را هم انتخاب کنید.

۶- صرفه جویی در پهنای باند

اگر از اپلیکیشن دسکتاپ آن استفاده می‌کنید، این ویژگی یکی از مزایای آن خواهد بود.

اگر متوجه شوید که برنامه‌های اینترنتی فعال دیگری وجود دارند که در زمان همگام‌سازی گوگل درایو، به کندی کار می‌کنند، باید پهنای باند مورد استفاده توسط آن را کاهش دهید.

روی آیکن گوگل درایو کلیک کرده و به قسمت تنظیمات بروید. این‌بار تب Advanced را انتخاب کرده و زیر قسمت مربوط به Bandwidth Settings سرعت مورد نظر خود را وارد کنید.

google-drive-bandwidth-666x500

 برای ثبت تنظیمات روی دکمه‌ی Apply کلیک کنید.

۷- از عکس‌های خود نسخه‌ی پشتیبان تهیه کنید و با این کار در میزان حافظه‌ی مصرفی گوشی هوشمند خود صرفه جویی کنید.

آیا می‌دانید عکس‌های اضافه که روی گوشی‌ شما وجو دارد چه مقدار از حافظه‌ی گوشی را اشغال کرده است؟ تصاویری مانند برچسب قیمت یک محصول در فروشگاه، اطلاعات حساب‌های کاربری WhatsApp و... که باید آن‌ها را پاک کنید.

google-drive-free-space

به همین منظور می‌توانید اپلیکیشن Google Photos را اجرا و روی سه خط افقی موجود در گوشه‌ی سمت راست و بالای صفحه کلیک کرده و گزینه‌ی Free Up Space را انتخاب کنید. سپس برنامه، تصاویر موجود را اسکن می‌کند تا مشخص شود که کدام یک از آن‌ها در حساب کاربری گوگل درایو وجود دارند. پس از اتمام این مرحله، تعداد تصاویری که می‌توانید بدون هیچ نگرانی از روی گوشی پاک کنید، مشخص خواهد شد.



شبکه 5G؛ دستاوردی دیگر از فناوری دنیای امروز


با افزایش دامنه‌ی‌ ارتباطات و هوشمند شدن روزافزون دستگاه‌ها، اهمیت سرعت در تبادل اطلاعات نقش پررنگ‌تری ایفا می‌کند. از این رو شرکت‌های مخابراتی مطرح دنیا قصد دارند تا با همکاری دولت‌های خود شبکه‌ی 5G را ارایه دهند. با روی کار آمدن این فناوری جدید، می‌توان انتظار مشاهده‌ی تحولات چشم‌گیری را در آینده داشت.

پیش‌بینی می‌شود که شبکه‌ی 5G انقلاب بزرگی در فناوری‌های گوشی‌های همراه به وجود آورد. چرا که این امکان را در اختیار کاربران قرار می‌دهد که با سرعت بالاتری به اینترنت دسترسی پیدا کنند ضمن این که دریچه‌ای نو به سوی کاربردهای جدید صنعتی باز کرده و به راه‌اندازی "شهرهای هوشمند" کمک خواهد کرد. گام مهم بعدی، دستیابی بهتر به فناوری‌های رو به رشد جهان است که تا تحقق این امر، مسیر زیادی باقی مانده است.

با این حال، شرکت‌ها و دولت‌های سراسر دنیا سعی بر این دارند تا با به کارگیری نکات دقیق، شبکه‌ی 5G تلفن همراه را در سطح وسیعی ارایه دهند. در ادامه به وضعیت فعلی این فناوری و روند رو به حرکت آن اشاره خواهم کرد.

نگاهی به جزئیات

بر خلاف صحبت‌ها و سرمایه‌گذاری‌هایی که پیرامون شبکه‌ی 5G صورت گرفته است، هنوز هم مشخصات این فناوری در سطح جهانی تعریف نشده است. البته سازمان‌هایی مثل "اتحادیه‌ی بین المللی مخابرات" (ITU) و " اتحادیه‌ی نسل بعدی شبکه‌های موبایل" (MGMN) سعی بر آن داشته‌اند که ویژگی‌های شبکه‌ی 5G، تنها به عناوینی مثل سرعت انتقال داده‌ی ۱ گیگابیت بر ثانیه برای کاربران محلی به طور هم‌زمان، تاخیر کم، افزایش پوشش‌دهی و بهبود راندمان، محدود نشود. با این حال، می‌دانیم که حالت نهایی با آنچه که به عنوان وضعیت ایده‌آل تعریف می‌شود اختلاف زیادی خواهد داشت و هنوز هم بحث‌های جاری در مورد استاندارد جهانی 5G وجود دارد.

در حال حاضر فناوری، یکی از بزرگ‌ترین موانع راه تلقی می‌شود. محققان و متصدیان امر هنوز در حال بررسی معایب و مزایای تکنولوژی‌ها و سخت‌افزارهای متنوع برای سازگاری با استانداردهای 5G هستند. این تحقیقات در نظر دارند تا با بررسی انتشار امواج رادیویی میلی‌متری کوچک و فناوری انتشار امواج مایمو (MIMO)، افزایش باند لازم برای رسیدن به قابلیت‌های مورد نظر را فراهم کند. در این پژوهش، تکنینک‌هایی مانند تکرار کننده‌ی سلولی (cellular repeater) و ماکرو-تنوع (macro-diversity) با حفظ نرخ‌های بالای انتقال بیت ، اتصال دستگاه به دستگاه (D2D) را در مناطق بزرگ فراهم می‌کند. ضمن این که موارد دیگری مانند سازگاری تکنولوژی‌های قبلی با فناوری 5G سنجیده می‌شود. از این رو صنعت مخابرات با روی کار آوردن استانداردهایی مانند LTE Advanced Pro قصد دارد که پلی برای پر کردن شکاف‌های موجود ایجاد کند.

علاوه بر این، شبکه‌ی 5G قصد دارد تا امکان اتصال هم‌زمان هزاران دستگاه کم مصرف مربوط به اینترنت اشیا (IoT) را برقرار کند و گامی در جهت بهره‌وری انرژی بردارد. ضمن این که مواردی مانند برنامه‌نویسی، انتقال، پردازش و هماهنگی داده‌ها، در این مقوله جای بحث و بررسی دارد. از این رو با توجه به گستردگی کاربرد این فناوری، می‌توان درک کرد که چرا تاکنون یک توافق همه جانبه درباره‌ی استانداردهای این فناوری صورت نگرفته است و تحقیقات و بررسی‌ها همچنان ادامه دارد. از طرفی کمپانی‌های مختلف در تلاش هستند تا بخشی از مشکلات موجود را به شیوه‌ی خود حل کنند.

با این حال، توافقاتی هم بین توسعه‌دهندگان این شبکه پذیرفته شده است. فناوری 5G با استفاده از باندهای رادیویی فرکانس بالا، اجازه می‌دهد تا انتقال داده‌ها با سرعت بالاتری انجام شود. سیستم دسترسی و پوشش‌دهی شبکه شامل تعداد زیادی از فرستنده‌های کوچک‌تر است که بعضی از آن‌ها تنها چند بلوک را پشتیبانی می‌کنند تا عدم دستیابی به سیگنال‌های فرکانس بالا جبران شود. در بین دستگاه‌های مصرف کننده، گوشی‌های هوشمند با استفاده از فناوری‌هایی مانند carrier aggregation (اختصاص چند فرکانس حامل) و مایمو می‌توانند تحت پوشش ایستگاه‌های پایه‌ی متعددی قرار بگیرند ضمن این که توان کلی شبکه در این حالت افزایش پیدا می‌کند. از این رو با معرفی 5G، از پوشش‌دهی و سرعت بالای شبکه‌هایی مانند LTE، وای فای و طیف‌های باز، اطمینان حاصل خواهد شد.


توسعه‌ی 5G در ایالات متحده

در حالی که هنوز فاصله‌ی دوری با شناخت دقیق بازار 5G در سراسر دنیا داریم، بعضی از کشورها در حال برداشتن گام‌های اولیه هستند.

در اوایل ماه جولای سال جاری، ورایزون (Verizon) اولین شرکت مخابراتی در ایالات متحده است که به انتشار جزئیات ویژگی‌های شبکه‌ی 5G خود پرداخته است. این شرکت با بهره‌گیری از اسناد فنی و جزئیات مربوط به بررسی‌های صورت گرفته در تکنیک‌هایی چون پردازش آنتن‌های آرایه‌ای، فناوری‌های carrier aggregation و پهنای باند گسترده، اقدام به حرکت‌هایی در زمینه‌ی افزایش سرعت 5G می‌کند. این امیدواری وجود دارد که این تلاش‌ها بتواند به عنوان یک نقشه‌ی ساخت، نه تنها برای شبکه‌ی 5G بلکه دیگر حامل‌ها هم به کار رود.

ورایزون، با انتشار مشخصات ارتباطاتی خود در این مرحله، امیدوار است که بتواند تاثیری قوی بر تکنولوژی‌های مرتبط با استاندارد جهانی 5G بگذارد. پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که استاندارد جهانی 5G تا سال ۲۰۲۰ مشخص خواهد شد. هر چند که این احتمال وجود دارد که ورایزون در بین راه تغییر مسیر دهد. چرا که ورایزون هنوز در حال ادامه‌ی آزمایشات و بررسی‌های خود است. ضمن این که با دیگر توسعه‌دهندگان مطرح دنیا از قبیل شرکت‌های کی تی (KT Corporation)، سامسونگ و نوکیا هم همکاری دارد. در ثانی، به طور حتم بخشی از جنبه‌های شبکه‌ی 5G در اختیار مقامات دولتی خواهد بود.


هفته‌ی گذشته، کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) در ایالات متحده، رای به مجاز بودن طیف‌های وایرلس در فرکانس‌های بالای ۲۴ گیگاهرتز داد تا بدین منظور، بستر استفاده از فناوری‌های مربوط به 5G فراهم شود. این فرکانس‌ها می‌توانند دسترسی به باندهای ۲۸، ۳۷، ۳۹ و ۶۴ تا ۷۱ گیگاهرتز را پشتیبانی کنند. از طرفی طیف‌های پویا و طیف‌های باز هم تحت حمایت این فرکانس‌ها قرار می‌گیرند. نکته‌ی مهم دیگری که وجود دارد این است که FCC، فرکانس این باندها را به جای بخش‌های ۵ تا ۱۰ مگاهرتزی (که در حال حاضر برای شبکه‌های 4G استفاده می‌شود) به صورت بلوک‌های ۲۰۰ مگاهرتزی ارایه خواهد داد. این راهکار کمک می‌کند تا پهنای باند بیشتری برای حامل‌های 5G قرار بگیرد و به بهبود سرعت آن کمک کند. امروزه حداکثر باند فرکانسی شبکه‌های 4G LTE Advanced ۲۰ مگاهرتز است که آن هم در شرایط استفاده از حامل‌های اختصاصی چند آنتنه، تحقق پیدا می‌کند.

هر چند که باندهای فرکانس بالا کمک می‌کنند تا داده‌ها با سرعت بالاتری منتقل شوند اما به خوبی باندهای فرکانس پایین‌تر فعلی در دامنه‌های طولانی عمل نمی‌کنند. چرا که باندهای فرکانس بالا به راحتی می‌توانند در مواجهه با ساختمان‌ها مسدود شوند. از این رو FCC در رای نهایی خود محدودیت‌هایی در مورد فرکانس‌های باندهای 5G اعمال کرد. در حال حاضر، بیشتر پوشش‌های LTE در ایالات متحده باند فرکانسی معادل ۱ گیگاهرتز دارند. در صورتی که FCC رای به کاهش باندهای فرکانس 5G بدهد، به منظور فراهم آوردن پوشش کافی نیاز به افزایش ایستگاه‌های فرستنده‌ی کوچک‌تر است. در این صورت فقط در مناطق پر جمعیت راه‌اندازی این فناوری توجیه پیدا می‌کند. پس این احتمال وجود دارد که در سال‌های اولیه‌ی روی کار امدن 5G، مناطق روستایی سهمی از این فناوری نداشته باشند.

FCC در مصوبه‌ی دیگری لزوم جایگزینی خطوط قدیمی شبکه‌ی تلفن ثابت با دیگر خطوط سیمی (مانند کابل‌های فیبری) یا وایرلس مطرح کرد. ضمن این که جایگزین انتخاب شده بتواند با خدمات ضروری مانند پلیس ارتباط برقرار کند. روال کار این‌طور نشان می‌دهد که در سرمایه‌گذاری‌های مربوط به تکنولوژی‌های جدید مانند 5G، دست‌اندرکاران امر ترجیح می‌دهند که به جای استفاده از کابل‌های مسی و قدیمی به سراغ راهکارهای جدیدتر بروند.


یک روز پس از رای‌های صادره، کاخ سفید اعلام کرد که ۴۰۰ میلیون دلار بودجه جهت برنامه‌های تحقیقاتی به صندوق بنیاد ملی علوم اعطا کرده است. این کمک هزینه‌ی مالی جهت مقالات و پروژه‌های مرتبط با 5G در نظر گرفته شده است.

در حال حاضر این طور به نظر می‌آید که ایالات متحده یک رویکرد ترکیبی را در نظر گرفته است تا در روزهای اول روی کار آمدن 5G، نتایج مطابق با انتظارات باشد. بنا بر یک چارچوب زمانی، ورایزون و AT & T اعلام کرده‌اند که در سال ۲۰۱۷ شبکه‌ی 5G را به صورت آزمایشی بررسی می‌کنند و در سال ۲۰۲۰ این فناوری به صورت تجاری عرضه خواهد شد.

برنامه‌ی جهانی شبکه‌ی 5G

البته دیگر کشورهای جهان قصد ندارند تا منتظر باشند ایالات متحده اولین ارایه‌دهنده‌ی شبکه‌ی 5G باشد. چرا که با یک رقابت جهانی رو به رو هستیم. در حال حاضر، شرکت مخابرات ژاپنی ان‌تی‌تی دوکومو (NTT DoCoMo) در حال بررسی امکان استفاده از طیف موج میلی‌متری در سرعت‌های بالا است. این شرکت توانسته است این راهکار را در اولین 5G آزمایشی خود در سال گذشته ارایه دهد و در طول آزمایش سرعت انتقال داده را به ۳.۶ گیگابیت بر ثانیه برساند.در کره‌ی جنوبی هم، شرکت کی تی - که در حال حاضر همکاری نزدیکی با ورایزون در زمینه‌ی استاندارد‌های 5G دارد- در حال برنامه‌ریزی برای رونمایی از تکنولوژی 5G در المپیک ۲۰۱۸ پیونگ چانگ است.

چین هم در این میان خود را وارد بازی کرده است. آکادمی تحقیقات مخابراتی این کشور یک برنامه‌ی تحقیقاتی سه ساله ترتیب داده است تا بر روی موضوع شبکه‌ی 5G تمرکز شود. در انگلستان، دانشگاه سوری (Surrey ) یک مرکز نوآوری 5G برپا کرده است. از طرفی دانشگاه کمبریج هم اولین کتاب جامع در مورد این موضوع را با عنوان "شبکه‌ی 5G موبایل و فناوری ارتباطات ‌بی‌سیم" منتشر کرده است. در کنار این‌ها، دولت بریتانیا برنامه دارد دارد که تا سال ۲۰۲۲، امکان استفاده‌ی عمومی از فرکانس ۷۵۰ مگاهرتز در نسل بعدی ارتباطات برقرار شود. ضمن این که بودجه‌هایی در زمینه‌ی تحقیق و توسعه، در خصوص این موضوع در نظر گرفته است.


در اروپا اوضاع کمی پیچیده‌تر است. ۲۰ شرکت مخابراتی از جمله نوکیا، وودافون (Vodafone)، بی تی (BT) و دویچه تلکوم (Deutsche Telekom) از سرمایه‌گذاری در شبکه‌ی 5G ابراز رضایت کردند منوط بر این که قوانین بی‌طرفی شبکه‌ای از مواضع خود عقب‌نشینی کند. این گروه نگران است که دستاورد تلاش و سرمایه‌گذاری‌اش نتیجه‌ای از قوانین بی‌طرفی شبکه‌ای باشد. بسته به این که کمیسیون اروپا چه راهکاری برای رسیدگی به این وضعیت در نظر می‌گیرد، این مسئله می‌تواند مانع بزرگی در تنظیم جدول زمانی 5G کشورهای اروپایی ایجاد کند.

امروزه، هزینه‌ی انتقال ۱ گیگابایت داده در شبکه‌ی 4G معادل ۱ دلار است. طبیعتا با روی کار آمدن فناوری 5G این هزینه با افزایش قابل توجهی روبرو خواهد شد . به خصوص اگر برای راه‌اندازی این شبکه نیاز به استفاده از فرستنده‌های کوچک سلولی باشد و کاربران هم روند تماشای محتواهای ویدیویی با وضوح بالا را پیش بگیرند! بنابراین، به نظر می‌رسد که کسب و کار ارایه دهندگان نسل بعدی اینترنت شبکه، تفاوت‌های کوچکی با وضعیت فعلی داشته باشد.

 همچنان کارهای زیادی برای روی کار آمدن شبکه ی 5G وجود دارد که باید توسط شرکت‌ها و دولت‌ها انجام شود. از این رو آماده‌سازی 5G نیاز به تلاش مشترک سیاست‌گذاران و شرکت‌های فناوری دارد. رهاورد ظهور این فناوری، انتقال سریع‌تر داده‌ها و افزایش پهنای باند خواهد بود که کمک می کند دستگاه‌های بیشتری به یکدیگر متصل شوند و همین امر ارزش این تلاش‌ها را روشن‌تر می‌کند.

می‌توان انتظار داشت که نسل بعدی ارتباطات بی‌سیم تا قبل از سال ۲۰۲۰ در دسترس کاربران قرار بگیرد. هر چند که در مورد بعضی از کشورها - خصوصا کشورهای بزرگی مانند ایالات متحده- فراگیر شدن این فناوری کمی طولانی‌تر خواهد بود.

بررسی بدافزارهای ویندوزی و نحوه‌ پاک کردن آنها از سیستم


هر کامپیوتری ممکن است که به ویروس و سرقت اطلاعات با بدافزار آلوده شود. در این مقاله به ذکر نکاتی در خصوص بدافزار‌ها می‌پردازم و روش از بین بردن آنها را در ویندوز شرح می‌دهم.

آیا کامپیوترتان کندتراز گذشته کار می‌کند؟ آیا شاهد پاپ‌‌آپ‌های بسیار زیادی هستید؟ (پاپ‌آپ به نوعی از پیام‌های تبلیغاتی گفته می‌شود که در صفحات اینترنت به صورت ناخواسته باز می‌شوند، البته برخی پاپ‌آپ‌ها در محیط ویندوز نیز وجود دارند). اگر چنین است احتمالا کامپیوتر شما ویروسی شده است. احتمال وجود نرم افزار‌های جاسوسی و بد افزار‌ها نیز روی کامپیوترتان وجود دارد. البته باید به این نکته نیز توجه داشت که احتمال وجود چنین بدافزار‌هایی روی کامپیوتر حتی در صورت نصب بودن نرم افزار آنتی ویرویس (ضد ویروس) نیز وجود دارد. گاهی هم اختلالاتی نظیر مشکلات سخت افزاری باعث به وجود آمدن علائم مذکور می‌شود. در هر صورت بهتر است که کامپیوترتان را از لحاظ وجود بدافزار (Malware) چک کنید. در ادامه روش انجام این کار ذکر شده است.

گام نخست: وارد محیط Safe Mode شوید

قبل از این که اقدامات لازم را برای از بین بردن بدافزار انجام دهید، باید اتصال اینترنت کامپیوتر را قطع کنید. همچنین نباید تا زمان از بین بردن بدافزار از اینترنت استفاده نمایید. این کار باعث می‌شود بدافزار گسترش نیابد و اطلاعات خصوصی‌تان را ارسال نکند.

اگر فکر می‌کنید که کامپیوترتان دچار بدافزار شده است آن را به حالت مایکروسافت Safe Mode ببرید. در این حالت تنها بخشی از برنامه‌ها و سرویس‌ها قابل استفاده هستند. اگر بدافزاری در حین اجرا ویندوز به صورت خودکار اجرا شود، استفاده از محیط ایمن (Safe Mode) باعث جلوگیری از این موضوع می‌شود. استفاده از Safe Mode برای از بین بردن بدافزارها ضروری است. زیرا در این محیط فایل‌ها و برنامه‌ها فعال نیستند و هرچه ساده‌تر می‌توان آن‌ها را پاک‌سازی کرد.

با وجود اینکه در ویندوز ۷ و ویندوز ۸ ورود به محیط Safe Mode بسیار ساده بود، اما در ویندوز ۱۰ این فرآیند پیچیده شده است. برای وارد شدن به این محیط ابتدا روی دکمه استارت ویندوز ۱۰ کلیک کنید. سپس به سراغ دکمه Power بروید و با فشار دادن کلید Shift روی کیبورد دکمه Reboot را کلیک کنید. زمانی که صفحه کامپیوتر تغییر کرد، گزینه Troubleshooting و سپس Advanced Options و Startup Settings را انتخاب کنید. در پنجره بعدی روی دکمه Restrat کلیک کنید و منتظر باشید تا صفحه دیگری نمایش داده شود. در این صفحه منویی را مشاهده خواهید کرد که از چندین گزینه تشکیل شده است. گزینه شماره ۴ را که مربوط به Safe Mode است انتخاب کنید. لازم به ذکر است که اگر بخواهید به یک اسکنر آنلاین متصل شوید باید گزینه پنجم که Safe Mode with Networking است را انتخاب کنید.

با ورود به بخش Safe Mode متوجه خواهید شد که کامپیوترتان به طور قابل ملاحظه‌ای سریع‌تر کار می‌کند. این بدان معناست که یا کامپیوترتان دارای بدافزار است یا اینکه نرم افزارهای زیادی روی آن دارید که همزمان با ویندوز اجرا می‌شوند.

گام دوم: فایل‌های موقت را پاک کنید

حذف بدافزار

اکنون در Safe Mode هستید و باید به سراغ اسکنر ویروس بروید. اما پیش از اینکه به سراغ آن بروید باید فایل‌های موقت را پاک‌سازی کنید. انجام این کار باعث می‌شود که اسکن کردن ویروس‌ها سریع‌تر صورت گیرد و فضای دیسک نیز آزادتر شود. البته ممکن است با پاک‌سازی فایل‌های موقت، برخی از بدافزار‌ها نیز از بین بروند. برای دستیابی به این بخش، در نوار جستجو Disk Cleanup را وارد کنید. با تمام شدن فرآیند جستجو روی گزینه‌ای که Disk Cleanup نام دارد کلیک کنید.

گام سوم: دانلود اسکنر بدافزار

اکنون زمان آن فرا رسیده که اسکنر بدافزاری را دانلود کنید و برای از بین بردن بدافزار‌ها وارد عمل شوید. خوشبختانه تنها با استفاده از این برنامه‌ها می‌توان بسیاری از بدافزار‌های استاندارد را پاک‌سازی کرد. باید توجه داشته باشید که حتی اگر یک آنتی‌ویروس روی کامپیوترتان داشته باشید، باید از یک اسکنر دیگر نیز استفاده کنید. دلیل این اقدام این است که آنتی‌ویروس شما تاکنون نتوانسته است آن بدافزار را از بین ببرد. لازم به ذکر است که هیچ آنتی‌ویروسی نمی‌تواند تمام انواع بدافزار‌ها را شناسایی کند و از بین ببرد. بدافزار‌های بسیاری ساخته شده‌اند که تعدادشان به چندین میلیون نیز می‌رسد.

دو نوع آنتی‌ویروس وجود دارد. برخی ضد ویروس‌ها در پس‌زمینه اجرا می‌شوند و به طور مداوم در حال جستجوی بدافزار هستند. به این نوع از آنتی‌ویروس‌ها Real-time گفته می‌شود. اما برخی دیگر با اجرا کردن کاربر فعال می‌شود و در واقع کاربر باید به آن دستور دهد تا اسکن بدافزار‌ها را آغاز کند. این نوع از آنتی‌ویروس‌ها نیز on-demand نام دارند. تنها باید یک آنتی ویرویس Real-time روی هر کامپیوتر به صورت نصب شده وجود داشته باشد. اما این در حالی است که کاربران می‌توانند چندین آنتی‌ویروس on-demand روی کامپیوترشان داشته باشند. با استفاده از این اسکنر‌های on-demand می‌توان تاحدودی مطمئن شد که اگر برنامه‌ای نتوانست بدافزاری را کشف کند، به احتمال زیاد برنامه دیگر قادر به انجام این کار خواهد بود.

اگر فکر می‌کنید که کامپیوترتان آلوده به بدافزار است، توصیه می‌کنیم که ابتدا با استفاده از یک اسکنر on-demand آن را بررسی کنید و سپس با آنتی‌ویروس‌ها Real-time آن را اسکن کنید. از جمله اسکنر‌های on-demand رایگان و البته توانا می‌توان به BitDefender Free Edition ،Kaspersky Virus Removal Tool ،Malwarebytes، مایکروسافت Malicious Software Removal Tool ،Avast و SuperAntiSpyware اشاره کرد.

گام چهارم: اسکن کردن کامپیوتر با Malwarebytes

در ادامه این مقاله از اسکنر Malwarebytes استفاده شده است. برای شروع کار ابتدا باید این برنامه را دانلود کنید (لینک دانلود). اگر اتصال اینترنتتان را به دلایلی که در ابتدا شرح داده شد قطع کرده‌اید،‌ می‌توانید مجددا این اتصال را برای دانلود، نصب و آپدیت برنامه برقرار سازید. البته به خاطر داشته باشید که قبل از شروع اسکن باید مجددا اتصال کامپیوتر به اینترنت را قطع کنید. اگر از طریق کامپیوتر آلوده دسترسی به اینترنت ندارید یا نمی‌توانید برنامه Malwarebytes را دانلود کنید توصیه می‌کنیم که دانلود آن را با کمک یک کامپیوتر دیگر انجام دهید. بعد از اتمام دانلود، برنامه را روی یک فلش USB ذخیره کنید و به کامپیوتر آلوده جهت نصب متصل نمایید.

بعد از دانلود برنامه، فایل نصبی آن را اجرا کنید تا فرآیند نصب آغاز شود. با اتمام نصب، برنامه را اجرا کنید و اجازه دهید که تنظیمات در حالت پیش‌فرض باشند و از طریق Threat Scan کامپیوتر را اسکن کنید (برای شروع اسکن باید روی دکمه Start Scan کلیک کرد). البته برنامه پیش از شروع اسکن اقدام به بررسی آخرین به روز رسانی‌های منتشر شده می‌کند. مطمئن شوید که برنامه این اقدام را پیش از شروع فرآیند انجام دهد.

حذف بدافزار

Malwarebytes توصیه می‌کند که در ابتدا از Threat Scan برای اسکن کامپیوتر استفاده کنید. زیرا در اغلب شرایط Threat Scan می‌تواند تمام بدافزار‌ها را شناسایی کند. اگرچه سرعت اسکن کامپیوتر در دستگاه‌های مختلف متفاوت است اما این اسکن می‌تواند بین ۵ تا ۲۰ دقیقه طول بکشد. البته این درحالی است که Custom Scan حدود ۳۰ تا ۶۰ دقیقه یا بیشتر طول می‌کشد. در زمانی که برنامه در حال اسکن کردن است، می‌توانید مشاهده کنید که چه تعداد فایل یا برنامه مورد بررسی قرار گرفته‌اند و چه تعداد از آن‌ها آلوده هستند.

اگر برنامه Malwarebytes با شروع فرآیند اسکن متوقف می‌شود و نتواند دوباره اجرا شود احتمالا دلیل این موضوع بدافزار قدرتمندی است که به صورت خودکار اسکنر را متوقف می‌کند تا از پاک‌شدن خودش (بدافزار) خودداری کند. البته با استفاده از برخی ترفند‌ها می‌توان جلوی این اقدام مخرب را گرفت. بهتر است که در این صورت ویندوزتان را دوباره نصب کنید. البته پیش از این کار حتما از اطلاعاتتان فایل پشتیبان تهیه نمایید.

حذف بدافزار

زمانی که اسکن کامپیوتر به اتمام برسد، نتیجه نمایش داده می‌شود. اگر فکر می‌کنید با وجود پاک‌سازی بدافزار‌ها توسط Malwarebytes به صورت Threat Scan باز هم در کامپیوترتان بدافزار وجود دارد، بهتر است که از طریق Custom Scan کامپیوترتان را دوباره اسکن کنید یا به سراغ اسکنر‌های دیگر بروید. با اتمام اسکن بدافزار‌های کشف شده نمایش داده می‌شوند که از طریق دکمه زیر صفحه (Remove Selected) می‌توانید بدافزار‌های انتخاب شده را پاک‌سازی کنید. Malwarebytes با به اتمام رسیدن فرآیند پاک‌سازی، کاربر را مجبور می‌کند که کامپیوتر راه‌اندازی شود که البته انجام این کار نیز ضروری است.

اگر همچنان بعد از Threat Scan باز هم کامپیوترتان مشکل قبلی را داشت بهتر است که از طریق Malwarebytes کامپیوتر را به طور کامل و دستی اسکن کنید یا از اسکنر‌های دیگر استفاده نمایید. اما اگر فکر می‌کنید که بدافزار از بین رفته است، یک بار دیگر با آنتی‌ویروس Real-time کامپیوتر را به طور کامل اسکن نمایید تا نتیجه مشخص شود.

گام پنجم: مرورگر وب را ترمیم کنید

وجود بدافزار در کامپیوتر باعث می‌شود که فایل‌های سیستمی ویندوز و سایر تنظیمات دچار مشکل شود. یکی از اقدامات بدافزار‌ها این است که صفحه اصلی مرورگر را تغییر می‌دهند تا باعث آلودگی دوباره کامپیوتر شود. نمایش تبلیغات در صفحه مرورگر و جلوگیری از مرور صفحات وب از جمله اقدامات بدافزار‌ها هستند.

پیش از اجرای مرورگر، صفحه نخست وب (Homepage) و تنظیمات اتصال را بررسی کنید. اگر مرورگرتان اینترنت اکسپلورر است، روی دکمه استارت ویندوز ۱۰ راست کلیک کرده و گزینه Control Panel و سپس Internet Options را انتخاب نمایید. در سربرگ General تنظیمات Home Page را پیدا کنید و در این بخش سایت را تغییر دهید و آدرس سایتی را که می‌شناسید و معتبر است وارد کنید.

کاربران مرورگر‌های کروم، فایرفاکس و اج نیز می‌توانند به صفحه تنظیمات مرورگر بروند و تغییراتی مذکور را در بخش homepage اعمال کنند.

گام ششم: بازیابی فایل‌ها در صورت خراب شدن ویندوز

اگر به نظرتان می‌رسد که بدافزار‌ها پاک نشده‌اند و ویندوز به خوبی کار نمی‌کند، در این صورت مجبور هستید که مجددا ویندوز را نصب کنید. اما پیش از پاک کردن هارد، تمام اطلاعاتتان را روی یک حافظه خارجی ذخیره نمایید. اگر ایمیل‌هایتان را از طریق برنامه‌ای نظیر Outlook یا Windows Mail چک می‌کنید مطمئن شوید که اطلاعات و تنظیمات را ذخیره کرده‌اید. کاربران باید توجه داشته باشند که اگر دیسک مربوط به درایور‌های کامپیوتر را ندارند یا نمی‌خواهند آن‌ها را مجددا دانلود کنند، باید از طریق برنامه‌هایی نظیر Double Driver اقدام به تهیه فایل پشتیبان از آن‌ها کنند. باید بدین نکته نیز توجه داشت که با نصب مجدد ویندوز برنامه‌های فعلی‌تان از بین خواهند رفت و باید مجددا آن‌ها را نصب کنید.

حذف بدافزار

اگر ویندوز کار نمی‌کند و اجازه نمی‌دهد که از اطلاعاتتان فایل پشتیبان تهیه کنید، در این صورت می‌توانید از طریق Live CD نظیر (Hiren's BootCD (HBCD اقدام کنید تا به فایل‌هایتان دسترسی داشته باشید. این نوع از دیسک‌ها باعث می‌شوند که کامپیوتر از روی CD یا DVD بوت شود و از طریق آن‌ها اگر ویندوز نصب شده روی هارد نیز مشکل داشته باشد می‌توان به اطلاعات کامپیوتر دسترسی داشت.

زمانی که از تمام اطلاعاتتان فایل پشتیبان تهیه کردید، ویندوز را مجددا نصب کنید یا از طریق Factory Restore وارد عمل شوید. در اغلب کامپیوتر‌ها عمل بازگردانی ویندوز به شرایط اولیه از طریق دکمه خاصی روی کیبورد در زمان بوت صورت می‌گیرد. البته در ثانیه‌های نخست روشن شدن کامپیوتر، اطلاعاتی در خصوص عملکرد مختلف دکمه‌ها در حین بوت، نمایش داده می‌شود.

کامپیوترتان را تمیز نگهدارید

همیشه از داشتن یک آنتی‌ویروس Real-Time روی کامپیوترتان مطمئن باشید. البته به روز بودن این برنامه نیز حائز اهمیت است. اگر دوست ندارید که به صورت سالیانه هزینه‌ای را بابت اشتراک آنتی‌ویروس پرداخت کنید می‌توانید به سراغ ویروس‌کش‌های رایگانی بروید که برای این کار عرضه شده‌اند. در این بین می‌توان به Avast، AVG، Panda یا Comodo اشاره کرد.

توصیه می‌شود علاوه بر استفاده از آنتی‌ویروس‌های عادی، از سرویس OpenDNS نیز برای بلاک کردن سایت‌های خطرناک استفاده کنید. اگر به طور مکرر از سایت‌های آلوده به بدافزار بازدید می‌کنید در این صورت بهتر است که از مرورگرتان در حالت Sandbox استفاده نمایید تا از دانلود بدافزار‌ها جلوگیری شود. البته برخی از آنتی‌ویروس‌ها نظیر Comodo قابلیت مشابهی را ارائه می‌کنند. از طریق اپلیکیشن‌های سوم شخصی نظیر Sandboxie نیز می‌توان از چنین قابلیتی استفاده کرد.

زمانی که احساس کردید از شر بدافزار‌ها خلاص شده‌اید حساب‌های آنلاینتان را دوباره بررسی کنید. از جمله حساب‌های آنلاین می‌توان به حساب بانکی، ایمیل و شبکه‌های اجتماعی اشاره کرد. به دنبال فعالیت‌های مشکوک بگردید و پسوردتان را تغییر دهید. این بدان دلیل است که برخی بدافزار‌ها می‌توانند کلمات عبور را ذخیره کنند.

اگر دارای سیستمی هستید که از اطلاعاتتان به صورت اتوماتیک فایل پشتیبان تهیه می‌کند، بهتر است که روی آن اطلاعات نیز اسکن مربوط به بدافزار را انجام دهید تا سهوا دچار ویروس و بدافزار نشده باشند. اگر امکان اسکن برایتان وجود ندارید باید توجه داشته باشید که با تهیه فایل پشتیبان جدید، فایل‌های قدیمی‌تر پاک می‌شود تا فایل جدید ذخیره شود. در این صورت خوشبختانه بدافزار‌ها نیز از بین می‌روند.

کاربران برای امنیت بیشتر باید همیشه ویندوز، نرم افزار‌های مایکروسافت و Adobe را آپدیت نگهدارند. مطمئن شوید که Windows Update فعال است و می‌تواند به صورت اتوماتیک به روز رسانی جدید را دریافت و نصب کند. اگر با این گزینه راحت نیستید، Windows Update را روی دانلود اتوماتیک و نصب با درخواست کاربر قرار دهید تا هر موقع که توانستید آپدیت دانلود شده را نصب کنید.


نصب سیستم عامل متفاوت روی Raspberry Pi


NOOBS ابزاری داخلی برای نصب سیستم عامل روی رایانه‌ی رزبری پای است. اگر سیستم عاملی که قصد نصب آن را دارید انتخاب کرده باشید، با استفاده از این ابزار به سرعت می‌توانید رایانه‌ی رزبری پای خود را با سیستم عامل انتخابی، راه‌اندازی کنید. همراه من باشید تا شیوه‌ی نصب سیستم عامل متفاوت روی Raspberry Pi را شرح دهیم.

رایانه‌ی رزبری پای دارای ابزاری داخلی تحت عنوان NOOBS است که امکان نصب سیستم عامل‌های مختلف روی این رایانه‌ی کوچک را برای کاربران فراهم می‌کند. در صورتی که سیستم عامل مورد نظر خود را انتخاب کرده باشید، با استفاده از این ابزار به سرعت می‌توانید رایانه‌ی رزبری پای را با سیستم عامل جدید راه‌اندازی کنید. رزبری پای برترین و مقرون به صرفه‌ترین رایانه برای افرادی است که علاقه‌مند به سرهم‌بندی بوده و به دشواری‌های نصب و راه‌اندازی آن اهمیت نمی‌دهند.

نصب سیستم عامل در Raspberry Pi

در صورتی که رایانه‌ی رزبری پای خود را بدون کارت حافظه‌ی SD دارای جعبه‌ی نرم‌افزاری NOOBS، سفارش داده باشید، باید یک کارت حافظه‌ی اس‌دی تهیه کرده و به صورت دستی اقدام به نصب سیستم عامل انتخابی کنید. گزینه‌های زیادی مانند Raspbian یا OSMC به منظور استریم کردن برای انتخاب وجود دارد که نصب و راه‌اندازی هر کدام از آن‌ها به سادگی و به سرعت قابل انجام است. حتی سیستم عاملی وجود دارد که رایانه‌ی رزبری پای شما را به دستگاه استریم کننده‌ی موسیقی تبدیل می‌کند!

در ادامه‌ی این مقاله، شیوه‌ی نصب یک سیستم عامل بدون بهره‌مندی از ابزار نرم‌افزاری NOOBS را در رایانه‌ی Raspberry Pi بیان خواهیم کرد. برای انجام این کار از یک کارت حافظه‌ی SD استفاده خواهیم کرد.

موارد مورد نیاز برای نصب سیستم عامل در رزبری پای

ابتدا باید سیستم عاملی را که قصد نصب روی رزبری پای دارید، دانلود کنید. در این مقاله ما از سیستم عامل رَزبیان (Raspbian) استفاده خواهیم کرد. سیستم عامل یاد شده، نسخه‌ی بهینه شده‌ی توزیع لینوکسی دبیان برای رایانه‌ی رزبری پای است که می‌توانید در آدرس raspberrypi.org/downloads آن را پیدا کنید. در این آدرس باید به جای NOOBS، روی Raspbian کلیک کرده و فایل فشرده‌ی RASPBIAN JESSIE را با کلیک روی دکمه‌ی Download ZIP دریافت کنید. حجم فایل دانلودی تقریبا ۱.۳ گیگابایت است؛ بنابراین بسته به سرعت اینترنت شما، دانلود آن می‌تواند چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد.

نصب سیستم عامل در Raspberry Pi

به علاوه نیازمند یک کارت حافظه‌ی SD که به تازگی فرمت شده هستید. رایانه‌ی رزبری پای ۲ یا ۳، نیازمند کارت حافظه‌ی SD است. رزبری پای فقط از سیستم فایل‌های FAT32 یا MS-DOS پشتیبانی می‌کند. اگر کارت حافظه‌ی اس‌دی شما دارای حجمی بیش‌تر از ۳۲ گیگابایت است، حتما سیستم فایلی را که با آن فرمت شده بررسی کنید. هر کارت حافظه‌ی اس‌دی که حجمی بیش‌تر از ۳۲ گیگابایت دارد از سیستم فایل exFAT استفاده می‌کند که برای رزبری پای بلااستفاده خواهد بود.

برای انجام این کار در سیستم عامل مک ، Disk Utility را باز کرده و درایوی که قصد فرمت (Format) کردن آن را دارید انتخاب کنید. سپس باید روی Erase کلیک کنید. در ادامه، گزینه‌ی (MS-DOS (FAT را برای فرمت انتخاب کرده و Erase را بزنید.

در سیستم عامل ویندوز  هم، پیشنهاد می‌کنیم که از ابزار فرمت کارت حافظه‌ی اس‌دی که از آدرس sdcard.org در دسترس است،‌ استفاده کنید. نرم‌افزار SDFormatter را پس از دانلود باز کرده و طبق دستورالعمل منتشر شده از بنیاد رزبری پای، باید گزینه‌ی FORMAT SIZE ADJUSTMENT موجود در بخش settings نرم‌افزار را با قرار دادن در حالت On، فعال کنید. با فعال کردن این گزینه، کل کارت حافظه فرمت خواهد شد.

نصب رزبیان با استفاده از سیستم عامل مک و ویندوز

برای نصب رزبیان باید فایل ایمیج سیستم عامل را به کارت اس‌دی منتقل کنید. فایل Zip دانلود شده از raspberrypi.org را از حالت فشرده خارج کنید. برای انجام این کار در سیستم عامل مک، ابتدا نرم‌افزار Unarchiver را نصب کرده و سپس روی فایل فشرده دوبار کلیک کنید. در سیستم عامل ویندوز هم باید روی فایل یاد شده کلیک راست کرده و گزینه‌ی Extract All را برگزینید. پس از انتخاب مقصد مورد نظر برای استخراج فایل روی Extract کلیک کنید.

پس از خارج کردن فایل از حالت فشرده، باید فایل ایمیج را در کارت حافظه بنویسید (در اصطلاح write). روش انجام این کار را به طور جداگانه در هر دو سیستم عامل مک و ویندوز بیان خواهیم کرد.

سیستم عامل مک

  • ابتدا ترمینال (Terminal) را از طریق محیط Launchpad یا فشردن کلیدهای ترکیبی command + spacebar و جستجوی آن در Spotlight باز کنید.
  • حال باید دایرکتوری را که روی آن کار می‌کنید، به مسیر فایل ایمیج استخراج شده تغییر دهید. برای مثال، اگر فایل ایمیج رزبیان را در دسکتاپ استخراج کرده باشید، باید cd Desktop/ را تایپ و کلید اینتر را از صفحه کلید رایانه بفشارید.
  • دیسک ذخیره‌سازی مورد نظر را با تایپ عبارت diskutil list و فشردن کلید اینتر، شناسایی کنید. حالا باید به دنبال نام کارت حافظه‌ی مورد استفاده‌ی خود بگردید (نام کارت حافظه‌ی ظاهر شده در ترمینال دقیقا مشابه با نام درایو موجود در دسکتاپ است). سپس باید این شناسه را که بسته به تعداد دستگاه‌هایی که به رایانه‌ی مک متصل است، چیزی شبیه به disk2 یا disk3 خواهد بود، در فرمان قرار دهید.
  • از صحیح بودن شناسه‌ی دستگاه ذخیره‌سازی خود اطمینان حاصل کرده و پس از تایپ کردن فرمان زیر، دکمه‌ی return را از صفحه کلید بفشارید.
diskutil unmountDisk /dev/[disk identifier]
  • فرمان نهایی باید در قالب فرمان زیر باشد.
diskutil unmountDisk /dev/disk2
  • در نهایت باید با استفاده از دستور زیر و فشردن کلید return، فایل ایمیج را درون دیسک مورد نظر رایت کنید.
sudo dd bs=1m if=[image].img of=/dev/r[disk identifier]
  • فرمان نهایی باید در قالب دستور زیر باشد.
sudo dd bs=1m if=2016-03-18-raspbian-jessie.img of=/dev/rdisk2
  • در آخر باید رمز عبور مربوط به دسترسی ادمین رایانه‌ی خود را وارد کرده و دوباره کلید اینتر را فشار دهید.

نصب سیستم عامل در Raspberry Pi

سیستم عامل ویندوز

فرآیند نوشتن فایل ایمیج در سیستم عامل ویندوز اندکی ساده‌تر است. برای انجام این کار، ابتدا باید نرم‌افزار Win32 Disk Imager را از SourceForge دانلود کنید.

  • پس از نصب ابزار Win32 Disk Imager، با کلیک راست روی آیکون نرم‌افزار و انتخاب گزینه‌ی Run as administrator، آن را با دسترسی ادمین اجرا کنید.
  • سپس فایل ایمیجی را که از فایل فشرده‌ی رزبیان استخراج کردید، از طریق بخش Image File مسیریابی و انتخاب کنید.
  • حالا باید درایو ذخیره‌سازی صحیح را از طریق منوی کشویی Device، انتخاب کنید. در این مرحله باید قبل از هر اقدامی، از صحت درایو انتخاب شده اطمینان حاصل کنید.
  • در نهایت روی Write کلیک کنید.

نصب سیستم عامل در Raspberry Pi

اتمام این فرآیند چندین دقیقه طول خواهد کشید اما می‌توانید بلافاصله پس از اتمام نوشتن فایل ایمیج در کارت حافظه‌ی اس‌دی، آن را از رایانه‌ی مک یا ویندوزی جدا کرده و پس از اتصال به رزبری پای، آن را روشن کنید. به طور معمول، اولین بوت طولانی‌تر خواهد بود اما بعد از آن به راحتی می‌توانید از سیستم عامل رزبیان نصب شده بهره‌مند شوید.

آیا مایل به نصب سیستم عامل رزبیان در رایانه‌ی رزبری پای هستید؟ لطفا نظرات خود را با من به اشتراک بگذارید.