هایپرلجر چیست و چه کاربردهایی در صنعت بلاک چین دارد

هایپرلجر، ابزاری مفید و متن‌باز برای شرکت‌ها و افرادی است که قصد راه‌اندازی شبکه‌ی بلاک‌چین دارند. این ابزار توسط بنیاد لینوکس توسعه یافته است.

هایپرلجر (Hyperledger) پروژه‌ی متن‌باز توسعه‌یافته توسط بنیاد لینوکس  است. این پروژه، ساختاری ماژولار برای ساخت بلاک‌چین دارد. ابزار حاصل از این پروژه به شرکت‌ها امکان می‌دهد تا بهترین راهکار را در این سبک از پروژه برای خود توسعه دهند. شرکت‌های بزرگی همچون آی بی ام ،اینتل،سامسونگ  و جی‌پی مورگان تاکنون از این ابزار برای پروژه‌های خود استفاده کرده‌اند.

نکته‌ی قابل‌ذکر این که همه‌ی پروژه‌های بلاک چین  شبیه به یکدیگر نیستند. در حال حاضر تعداد بسیار زیادی از این پروژه‌ها همچنین ارزهای رمزنگاری‌شده‌‌ی ساخته‌شده به‌کمک بلاک‌چین در جهان وجود دارد. در این میان، هایپرلجر نه ارز رمزنگاری‌شده، نه یک شرکت و نه نوعی بلاک‌چین است. در واقع این ابزار، یک پروژه‌ی اشتراکی برای تعدادی از بزرگترین شرکت‌های دنیای فناوری بوده است تا راه‌حل‌های بلاک‌چین را برای مشکلات بزرگ جهان ارائه دهند.

هایپرلجر چیست

همان‌طور که گفته شد، هایپرلجر پروژه‌ای توسعه‌یافته توسط بنیاد لینوکس است که به توسعه‌دهندگان و شرکت‌ها در همکاری برای انجام پروژه‌های بلاک‌چین کمک می‌کند. این پروژه مجموعه‌ای از بلاک‌چین‌های متن‌باز و ابزارهایی است که هر فرد می‌تواند با استفاده از آنها، دفتر کل (Ledger) اختصاصی خود را توسعه دهد.

ایده‌ی اصلی پروژه، ایجاد همکاری بین سازمانی و صرف‌نظر از صنعت مورداستفاده برای پروژه‌های بلاک‌چین بوده است. به بیان دیگر هایپرلجر، همکاری و ارتباط میان توسعه‌دهندگان بلاک‌چین را راحت‌تر می‌کند. درمقابل باید بدانید دفتر کل اکثر ارزهای رمزنگاری‌شده، قابلیت ارتباط با یکدیگر را ندارند.

هایپرلجر نیز مانند سیستم‌عامل لینوکس، متن‌باز است و به دیگران اجازه می‌دهد تا با استفاده از آن پروژه‌های خود را توسعه دهند. این قابلیت باعث شده تا گستره‌ی وسیعی از پروژه‌های مختلف توسط شرکت‌های بزرگ فناوری ایجاد شوند. برخی از این پروژه‌های عبارتند از:

• Hyperledger Sawtooth: سیستم ماژولار بلاک‌چین اینتل.
• Hyperledger Iroha: مجموعه‌ای از شرکت‌های ژاپنی که در به‌کارگیری هایپرلجر برای دستگاه‌های موبایل فعالیت می‌کنند.
• Hyperledger Fabric: پروژه‌ای با مدیریتIBM  که از زبان‌های مشهور مانند جاوا پشتیبانی می‌کند.
• Hyperledger Burrow: پلتفرمی براساس قراردادهای هوشمند که توانایی رقابت با ماشین مجازی اتریوم را خواهد داشت.
• Hyperledger Indy: پروژه‌ای اختصاصی برای طرح‌های توسعه‌ی هویت مجازی.

نکته‌ی قابل‌توجه این که در ابتدای توسعه‌ی هایپرلجر، کاربران و کارشناسان در مورد ارز اختصاصی این سیستم گمانه‌زنی می‌کردند که در نهایت، مدیر اجرایی پروژه اعلام کرد:

هیچ‌گاه سکه‌ای برای هایپرلجر ارائه نخواهد شد. با استفاده نکردن از ارز، ما از چالش‌های سیاسی برای نگهداری و کنترل یک ارز پایدار خودداری خواهیم کرد.

تاریخچه راه‌اندازی

معرفی هایپرلجر در دسامبر سال ۲۰۱۵ توسط بنیاد لینوکس انجام شد. در دسامبر سال ۲۰۱۶، این پروژه با همکاری ۳۰ عضو بنیان‌گذار راه‌اندازی شد. در آوریل سال ۲۰۱۷، برایان بلندر، یکی از بنیان‌گذاران بنیاد نرم‌افزاری آپاچی به‌عنوان مدیر اجرایی این پروژه انتخاب شد. در سپتامبر همان سال، یک توصیف شعاری برای این ابزار معرفی شد که آن را «چتر بلاک‌چین تجاری» نامید. تا دسامبر سال ۲۰۱۷ تعداد اعضای شرکتی و همکاران پروژه به ۲۰۰ عضو رسید. در نهایت در ژانویه‌ی سال جاری میلادی این پروژه به سریع‌ترین پروژه‌ی لینوکس در رشد و گسترش تبدیل شد. برای توسعه‌ی Hyperledger Fabric v1.0 تعداد ۱۵۹ مهندس از ۲۷ سازمان مجزا با هم همکاری کردند.

در حال حاضر بیش از ۲۴۰ سازمان از توسعه‌ی پروژه‌ی هایپرلجر حمایت می‌کنند. این رویکرد با بسیاری از بلاک‌چین‌هایی که تاکنون راه‌اندازی شده‌اند، متفاوت است. در میان سازمان‌های حامی این پروژه، نام‌های بزرگی همچون فوجیتسو،هواوی  و سامسونگ و همچنین نهادهای مالی مانند امریکن اکسپرس، جی‌پی مورگان و ولز فارگو به چشم می‌خورند.

بنیاد لینوکس علاوه بر عرضه‌ی هایپرلجر، ابزارهای رایگانی را نیز در کنار آن در اختیار توسعه‌دهندگان قرار می‌دهد. برخی از این ابزارها عبارتند از:

• Hyperledger Caliper: امکان اندازه‌گیری میزان کارایی یک بلاک‌چین را به کاربر می‌دهد.
• Hyperledger Cello: ابزاری برای عرضه‌ی بلاک‌چین به‌عنوان سرویس (BAS).
• Hyperledger Composer: ابزاری برای ساخت شبکه‌های تجاری بر مبنای بلاک‌چین.

هایپرلجر چگونه کار می‌کند

هدف هایپرلجر، انعطاف‌پذیری و قابلیت هماهنگ شدن با نیازهای گوناگون کسب‌وکارها است. درنتیجه این ابزار، یک طراحی ماژولار دارد و به همین علت قابلیت انواع استفاده توسط تیم‌های مختلف را دارا می‌باشد. در حال حاضر پروتکل‌های هماهنگی متعددی در پروژه‌های Hyperledger استفاده می‌شوند. به‌علاوه تیم‌ها می‌توانند با ترکیب شدن، بلاک‌چین اختصاصی خود را با استفاده از ابزارهای موجود توسعه دهند. این نوع از همکاری با شبکه‌های مانندبیت کوین  و اتریوم متفاوت است. در آن شبکه‌ها، تایید تمامی تغییرات توسط تمام اعضا الزامی است.

به‌خاطر طراحی ماژولار این پروژه، انواع مختلفی از پروژه‌ها در حال توسعه با آن هستند. برخی از این پروژ‌‌ه‌ها عبارتند از:

• social Plastic : تبدیل زباله‌های پلاستیکی به ارز قابل خرید و فروش.
• Pokitdok: کمک به تجاری‌سازی محصولات جدید سلامت.
• Cicero: پلتفرم قرارداد هوشمند که توانایی ساخت قراردادهایی با قابلیت پیگیری قانونی را دارد.
• The Spot Exchange: پلتفرم ناشناس برای اتصال خریداران و فروشندگان محل پارک.

هایپرلجر در حال حاضر، ۱۰ منبع کد دارد که ۲ عدد از آنها به‌صورت فعال مورد استفاده قرار گرفته و ۸ مرکز دیگر فریمورک‌هایی برای ایجاد قابلیت ساخت بلاک‌چین اختصاصی هستند.

در نهایت باید به این نکته اشاره کنیم که هایپرلجر تعداد زیادی از توسعه‌دهندگان و اعضای اکوسیستم رمزنگاری و شبکه را به‌خاطر ماهیت متن‌باز خود، مجذوب کرده است. این نشان می‌دهد که شرکت‌های زیادی، آینده‌ی توسعه بر مبنای بلاک‌چین را دیده و به‌دنبال واقعی کردن آن هستند. البته چالش‌هایی نیز در این مسیر وجود دارند. یکی از این چالش‌ها رقابت شدید راهکارهای تجاری بلاک‌چین مانند EOS و R3 اتریوم است. به‌هرحال باید منتظر باشیم و ببینیم که آیا رویکرد متن‌باز می‌تواند بلاک‌چین را در اختیار همه‌ی مردم جهان قرار دهد.

تصمیم گوگل برای حذف قفل سبزرنگ از کنار آدرس سایت‌های HTTPS

نماد قفل سبزرنگ و واژه Secure از کنار آدرس سایت‌های مبتنی بر HTTPS در کروم حذف می‌شوند.

شرکت گوگل روز سه‌شنبه هفته‌ی گذشته طی خبری اعلام کرد که استفاده از واژه‌ی Secure با نماد قفل سبزرنگ را برای سایت‌های مبتنی برHTTPS  متوقف خواهد ساخت. تا چند سال پیش استفاده از پروتکل رمزگذاری‌شده‌ی HTTPS به‌اندازه‌ی امروز نبود و از همین رو، سایت‌های استفاده‌کننده‌ از این سیستم با نماد قفل سبزرنگی در کنار آدرس اصلی سایت در مرورگر متمایز می‌شدند.

گوگل در توضیح خود برای توجیه منطقی این کار، اعلام کرده است که کاربران باید چنین توقع داشته باشند که یک وب‌سایت به‌طور پیشفرض و در حالت عادی هم ایمن باشد. از همین رو آن‌ها تصمیم گرفتند نماد قفل و واژه‌ی Secure را از نسخه‌ی ۶۹مرورگر کروم که در ماه سپتامبر سال جاری میلادی منتشر خواهد شد، حذف کنند.

گوگل پیش از این هم اعلام کرده بود که از آپدیت ۶۸ کروم در ماه جولای (تیرماه)، تمامی سایت‌های مبتنی برHTTP را با عنوان سایت‌های غیر ایمن و با عبارت Not secure نمایش خواهد داد.

 بر اساس زمان‌بندی‌های مطرح‌شده، انتظار می‌رود که از ماه اکتبر همین سال (مهرماه) و در نسخه‌ی ۷۰ مرورگر کروم، گوگل به کاربران خود در حین وارد کردن اطلاعات به سایت‌های مبتنی بر HTTP، اخطاری ا باعنوان Not secure نمایش دهد.

بنابر اعلام گوگل، در گذشته سایت‌های استفاده‌کننده از HTTP بیش از آن مقداری بودند که بتوانیم تمامی آن‌ها را با یک نماد یا هشدار قرمز علامت‌گذاری کنیم و کاربران این سایت‌ها هم در مجموع زیاد بود.

 گوگل علاوه بر اقدام اخیر، گام‌های دیگری هم برای تشویق صاحبان وبسایت‌ به استفاده از پروتکل ایمن و رمزگذاری‌شده‌ی HTTPS برداشته است. اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم، HTTPS یک استاندارد رمزگذاری ایمن برای انتقال داده‌ها است. برای نمونه‌ای از اقدامات دیگر گوگل در این مسیر می‌توانیم به ایجاد تفاوت در رتبه‌بندی (رنک) سایت‌ها در نتایج جستجوی گوگل اشاره کنیم. گوگل در نتایج جستجوی خود، سایت‌های HTTPS را بالاتر از سایت‌های بدون این استاندارد قرار می‌دهد.

 برای ایمن ساختن وبسایت‌ها شماری روش‌های ساده و گاه رایگان نیز وجود دارد. مثلا مرکز غیر انتفاعی گروه پژوهش ایمنی اینترنت (ISRG )به کاربران امکان می‌دهد برای وبسایت خود، گواهی‌ رایگان  SSL تهیه کنند.

انواع کارت حافظه و هرآنچه درباره آن باید بدانید

اگر قصد دارید در مورد کارت‌ حافظه بیشتر بدانید، از انواع آن‌ها و ویژگی‌هایی که دارند مطلع شوید و بهترین آن را برای دوربین یا گجت‌های خود انتخاب کنید، در ادامه همراه من باشید.

کارت‌های حافظه جزو مهم‌ترین تجهیزات عکاسان به شمار می‌روند. عموم دوربین‌ها فاقد حافظه‌ی داخلی هستند؛ از این رو به حافظه‌ نیاز دارید تا بتوانید فایل‌های خود را روی آن ذخیره کنید. خوشبختانه جستجو در میان دنیای کارت‌های حافظه کار چندان دشواری نیست و تا حدی پیدا کردن کارت‌ حافظه‌ی مناسب برای انواع دوربین کار آسانی است؛ فقط باید با انواع کارت حافظه و ویژگی‌های آن‌ها آشنا باشید. در این مقاله سعی داریم علاوه بر توضیح ویژگی‌های انواع کارت حافظه، نمونه‌هایی از رایج‌ترین و بهترین کارت‌های حافظه در ایران را به همراه قیمت تقریبی آن‌ها معرفی و به شما کمک کنیم تا مناسب‌ترین نمونه با کاربری خود را انتخاب کنید.

انواع کارت حافظه

کارت حافظه‌ی SDHC/SDXC

در ابتدا باید بدانید که دوربین شما از چه نوع کارت حافظه‌ای پشتیبانی می‌کند. دو نوع از پرکاربردترین نمونه‌های موجود، انواع Secure Digital) SD) و Compact Flash) CF) هستند. بیشتر دوربین‌ها و گجت‌ها از کارت حافظه‌ی SD استفاده می‌کنند؛ شامل SDHC یا SDXC.

کارت‌‌های حافظه‌ی SDHC یا Secure Digital High Capacity برای ذخیره‌ی اطلاعات در حجم بالا توسعه‌ یافتند. کارت‌های حافظه‌ی SD تنها تا ظرفیت ۲ گیگابایت را پشتیبانی می‌کردند؛ نمونه‌های جدیدتر آن‌ها ممکن است تا ۴ گیگابایت ذخیره‌ی داده‌ را نیز ارائه دهند. باید دقت داشته باشید که دوربین شما از کارت‌ حافظه‌ی SDHC پشتیبانی کند؛ اگر دوربین شما پیش از روی کار آمدن SDHC تولید شده باشد، احتمالا از این نوع کارت‌ها پشتیانی نمی‌کند.

کارت‌های حافظه‌ی SDXC یا Secure Digital Xtra Capacity در همان ابعاد کارت SD هستند اما ظرفیت بالاتری (تا ۲ ترابایت) ارائه می‌دهند. همچنین سرعت پردازش این دسته از کارت‌های حافظه بالاتر است. آن‌ها در درگاه کارت‌های حافظه‌ی SD قرار می‌گیرند اما ممکن است دوربین یا گجت‌های شما از کارت حافظه‌ی SDXC پشتیبانی نکند؛ بنابراین همیشه قبل از خرید و استفاده از این کارت‌ حافظه از پشتیبانی دوربین خود از آن‌ها مطمئن شوید. همچنین کامپیوتر‌های شخصی باید از فرمت exFAT پشتیبانی کنند تا با SDXC سازگار باشند. در حال حاضر لینوکس، ویندوز ۷ به بعد، مک اواس (اسنو لپرد و جدیدتر) و برخی از نسخه‌های قدیمی‌تر مایکروسافت ویندوز با این کارت‌های حافظه سازگار هستند.

کارت حافظه‌ی Compact Flash

کارت‌های حافظه‌ی Compact Flash یا CF از لحاظ ابعاد بزرگ‌تر از دیگر نمونه‌های موجود هستند. این روز‌ها بیشتر در دوربین‌های عکاسی و فیلم‌برداری حرفه‌ای به‌خصوص انواع کانن، استفاده می‌شوند. این دسته از کارت‌های حافظه اولین بار توسط سن‌دیسک در سال ۱۹۹۴ معرفی شدند و در دوره‌ای در دستگاه‌های مختلف از آن‌ها استفاده می‌شد. اما حالا فقط از آن‌ها در دوربین‌های DSLR فوق حرفه‌ای استفاده می‌شود. همان‌طور که از اسم این کارت حافظه پیدا است، از حافظه‌ی فلش برای ضبط داده استفاده می‌کند. این‌ کارت‌ها را در ظرفیت‌های ۲ گیگابایت تا ۱۲۸ گیگابایت می‌توان یافت. کانن سال گذشته درگاه این نوع کارت حافظه‌ را به دوربین‌های فیلم‌برداری HD حرفه‌ای خود اضافه کرد. در گذشته کارت‌های حافظه‌ی Compact Flash در مقایسه با دیگر کارت‌های حافظه سریع‌تر بودند و قادر بودند داده‌ی بیشتری از کارت‌های SD را در خود ذخیره کنند. با این حال، اخیرا تفاوت بین آن‌ها بسیار اندک شده است.

حداکثر سرعت نوشتن در کارت‌های حافظه‌ی CF معمولا با X نمایش داده می‌شود. X به معنای ۱۵۰ کیلو بایت بر ثانیه است که باید اعدادی را که روی این کارت‌های حافظه قبل از حرف X نوشته شده است در ۱۵۰ ضرب و بر ۱۰۰ تقسیم کرد. برای مثال ۶۰۰X سرعتی برابر با ۹۰ مگابایت بر ثانیه دارد (۸۷.۹۰=۹۰۰۰۰/۱۰۲۴=۱۵۰×۶۰۰). کلاس بندی در حافظه‌های CF توسط UDMA صورت می‌گیرد و آخرین شماره‌ی آن UDMA7 می‌باشد. ویژگی UDMA این است که بافر حافظه را سریع پاک می‌کند و آن را برای ثبت تصویر بعدی آماده می‌کند. سرعت انتقال حداکثری UDMA7 برابر با ۱۶۷ مگابایت بر ثانیه است.

کارت‌ حافظه‌ی Micro SD

حافظه‌های Micro SD از ابتدا روشی رایج برای ارتقاء حافظه‌های گوشی‌ موبایل بودند. آن‌ها کوچکترین کارت‌های حافظه‌ی موجود در بازار هستند و ابعادی برابر با ۱۱×۱۱×۱۵ میلی‌متر دارند. میکرو اس‌دی‌های معمولی تنها قادرند تا ۲ گیگابایت اطلاعات را در خود ذخیره کنند؛ اما کارت‌های حافظه‌‌ی ‌Micro SDHC  از ۴ تا ۳۲ گیگابایت و نمونه‌ی جدیدتر Micro SDXC از ۳۲ گیگابایت تا ۲ ترابیت ظرفیت دارند.

میکرو اس‌دی‌ها امروزه بیشتر در موبایل و دستگاه‌های جی‌پی‌اس یا ام‌پی‌تری پلیر‌ها استفاده می‌شوند؛ با این حال تعدادی از دوربین‌های دیجیتال مانند مدل‌های کامپکت سامسونگ که اخیرا تولید شده‌اند، با آن‌ها سازگارند. کارت‌های حافظه‌ی Micro SD معمولا با یک مبدل رایگان SD درون جعبه‌ی محصول عرضه می‌شوند که با قرار دادن Micro SD درون مبدل، به یک کارت حافظه‌ی SD تبدیل می‌شوند. 

کارت‌ حافظه‌ی xD Picture

کارت حافظه‌ی xD Picture (نشانه‌ی eXtreme Digital) مختص دوربین‌های قدیمی فوجی فیلم و الیمپوس هستند، اگر چه این برند‌ها با بیشتر کارت حافظه‌ها با تکنولوژی SD/SDHC سازگار هستند.

کارت حافظه‌ی Memory Stick

این نوع از کارت‌های حافظه اولین‌ بار توسط کمپانی سونی عرضه شدند و همچنان در محصولات این شرکت استفاده می‌شوند. این حافظه‌ها در طول زمان تغییر کرده‌اند و انواع مختلفی دارند از نمونه‌های آن‌ها می‌توان به Memory stick Duo، Memory Stick Pro Duo، Memory Stick Pro HG Duo اشاره کرد. تفاوت آن‌ها در ابعاد، ظرفیت و سرعت آن‌ها است. این نوع کارت‌ حافظه به‌ دلیل اینکه بیشتر در محصولات سونی استفاده می‌شود در بازار ایران به صورت محدود موجود است. قبل از خرید این نوع کارت‌ حافظه از سازگاری دوربین خود با انواع مختلف آن‌ مطمئن شوید.

کارت‌ حافظه‌ی مالتی مدیا (MMC)

کارت حافظه‌‌های مالتی مدیا از لحاظ ظاهری همانند کارت‌های SD هستند؛ اما بدون دکمه‌ی قفل. آن‌ها به‌‌عنوان جایگزینی برای SD استفاده می‌شوند و با بسیاری از دوربین‌ها سازگارند؛ اگر‌چه سرعت انتقال آن‌ها پایین‌تر است.

کارت حافظه‌ی CFast 2.0

در سال ۲۰۱۲ تیم Compact Flash از استاندارد CFast 2.0 v رونمایی کرد. این مدل کارت‌ حافظه سرعت خواندن و نوشتن بسیار بالایی دارد. در سپتامبر ۲۰۱۳ کمپانی سن‌دیسک اولین CFast 2.0 را روانه‌ی بازار کرد که سریع‌ترین کارت حافظه در جهان به شمار می‌آمد و سرعت خواندن تا ۴۵۰ مگابایت بر ثانیه و سرعت نوشتن تا ۳۵۰ مگابایت بر ثانیه را برای آن وعده داده شده بود. در حال حاضر نمونه‌های جدیدتر این استاندارد همچنان سریع‌ترین کارت‌های حافظه‌ی جهان به شمار می‌روند.

کاربران کارت‌های حافظه

عکاسان آماتور

اگر تازه شروع به عکاسی کرده‌اید یا عکاسی را به‌عنوان یک سرگرمی انجام می‌دهید، معمولا مهم‌ترین ویژگی هنگام خریدن کارت حافظه ظرفیت آن است.

 کارت حافظه با ظرفیت ۴ تا ۸ گیگابایت برای یک عکاس تازه‌کار که از دوربین کامپکت استفاده می‌کند تا حدودی کافی به نظر می‌رسد

بسیاری از کمپانی‌های تولید‌کننده کارت حافظه در جهان معمولا یک جدول در مورد تعداد عکس‌هایی که می‌توانید با هر کارت حافظه بگیرید در وب‌سایت خود منتشر می‌کنند. انواع مختلف فایل‌ها، فشرگی، رزولوشن همه بر اندازه‌ی فایل تأثیرگذارند؛ بنابراین تعداد عکس‌هایی که شما می‌توانید با توجه به حافظه‌ی یکسان با دوربین‌های مختلف بگیرید هرگز یکسان نیست.

یک کارت حافظه با ظرفیت ۴ تا ۸ گیگابایت برای یک عکاس تازه‌کار که از دوربین کامپکت استفاده می‌کند کافی به نظر می‌رسد.

عکاسان حرفه‌ای‌ و نیمه حرفه‌ای 

وقتی بحث عکاسی و فیلم‌برداری کمی جدی‌تر می‌شود، حرفه‌ای‌ها و مشتاقان عکاسی باید سرعت کارت حافظه را در نظر داشته باشند. از آن‌جایی که بیشتر دوربین‌های DSLR می‌توانند عکس‌هایی با حجم بالا با فرمت RAW تولید کنند، فیلم‌های HD بگیرند یا چندین عکس پشت‌سر هم بگیرند، نیاز به کارت‌ حافظه‌ای است که بتواند از این ویژگی‌ها پشتیبانی کند.

حرفه‌ای ها همچنین باید به دوام و کیفیت کارت حافظه هم توجه کنند؛ زیرا در غیر این صورت ممکن است تمام عکس‌های خود را از دست دهند. این موضوع می‌تواند تا حدودی از طریق متوسط عمر (MTBF) عملی شود. سن‌دیسک ادعا می‌کند متوسط عمر کارت‌های حافظه‌اش ۱ میلیون ساعت است؛ این یعنی ۱۱۵ سال بیش از عمر متوسط یک کارت حافظه‌ی معمولی.

ظرفیت کارت ‌حافظه

در زمان انتخاب ظرفیت، باید حجم فایل‌هایی را که برای ذخیره‌سازی روی کارت حافظه برنامه‌ریزی کرده‌اید را در نظر بگیرید. بسته به ظرفیت کارت حافظه‌ و نوع دوربینی که استفاده می‌کنید، می‌توانید از صد‌ها تا هزاران فایل را روی آن ذخیره کنید. اگر از سوژه‌ی مهمی عکس می‌گیریم، بهتر است از چندین کارت حافظه با ظرفیت پایین‌تر استفاده کنیم؛ چرا که احتمال خرابی کارت‌ حافظه وجود دارد و در نتیجه تمام فایل‌های خود را از دست ‌خواهید داد. دقت داشته باشید که ظرفیت کارت حافظه را باید با توجه به نوع دوربین خود از لحاظ مگاپیکسل، رزولوشن و فرمتی که عکس یا فیلم می‌گیرید انتخاب کنید.

هر‌چه سرعت نوشتن کارت حافظه‌ بیشتر باشد عکس‌های پیاپی بیشتری می‌توانید بگیرید

کارت‌های حافظه معمولا در ظرفیت مشخصی تولید می‌شوند و باید با توجه به امکانات خود بهترین ظرفیت را انتخاب کنید. تمام ظرفیت‌ها عددی زوج هستند و نمی‌توانید کارت حافظه‌ای با ظرفیت عددی فرد پیدا کنید. ظرفیت‌ها از توان عدد ۲ هستند برای مثال ۸، ۱۶، ۳۲، ۶۴، ۱۲۸، ۲۵۶، و...نمونه‌هایی از ظرفیت‌های موجود در بازار هستند.

سرعت

سرعت کارت حافظه به دو دلیل مهم است: سرعت خواندن و نوشتن. سرعت خواندن یک حافظه نشان می‌دهد که داده چقدر سریع می‌تواند از یک کارت بازیابی شود. این عملکرد برای مثال زمانی که محتوا را از کارت حافظه به کامپیوتر یا پرینتر ارسال می‌کنید، مشخص است. سرعت خواندن بالاتر عکس‌های شما را با سرعت بالا‌تری به کامپیتر انتقال می‌دهد. البته باید توجه داشت عوامل دیگری نیز در سرعت انتقال مؤثر هستند؛ مانند اینکه کارت حافظه شما چگونه به کامپیوتر متصل شده است، از طریق اتصال مستقیم به یو‌اس‌بی ۲ یا فایروایر ۸۰۰ یا یو‌اس‌بی ۳. نوع حافظه‌ی داخلی کامپیوتر (SSD یا HDD) نیز اثرگذار است.

سرعت نوشتن، سرعت ذخیره‌ شدن فایل‌ها روی کارت را نشان می‌دهد که هنگام عکاسی پیاپی، فیلم‌برداری HD یا هنگام استفاده از دوربین‌های با رزولوشن بالا که عکس‌هایی با حجم بالا می‌گیرند اهمیت دارد. اگر شما از صحنه‌های ورزشی عکاسی می‌کند، مخصوصا زمانی که از عکاسی پیاپی استفاده می‌کنید به یک کارت حافظه با سرعت نوشتن بالا نیاز دارید. یا اگر از مراسم عروسی عکس می‌گیرید و تعداد زیادی فایل RAW روی کامپیوتر خود ذخیره می‌کنید، بهتر است دنبال کارت حافظه‌ با سرعت خواندن بالا باشید.

کلاس ‌بندی

کارت‌های حافظه با توجه به سرعتی که دارند، در دسته‌بندی ‌های مختلف قرار می‌گیرند که شامل کلاس‌های ۲، ۴،‌ ۶، یا ۱۰ می‌شوند. کارت‌هایی با کلاس ۱۰ سرعت نوشتن در حد ۱۰ مگابایت بر ثانیه دارند؛ درحالی‌که کارت‌های حافظه با کلاس ۶ می‌توانند با سرعت حداقل ۶ مگابایت بر ثانیه ذخیره شوند. اضافه بر کلاس، کارت‌ها یک درجه سرعت خواهند داشت. این بالاترین میزان سرعت است. بعضی از کارت‌های حافظه دارای سرعت ۳۰ مگابایت برثانیه هستند و بعضی‌ها ۴۵ مگابایت بر ثانیه سرعت دارند و ... . هر‌چه سرعت نوشتن کارت حافظه‌ی شما بیشتر باشد عکس‌های پیاپی بیشتری می‌توانید بگیرید و همچنین فیلم‌های HD بیشتری را می‌توانید بدون توقف ضبط کنید. اگر شما یک عکاس معمولی با یک دوربین با رزولوشن پایین هستید کارت حافظه با کلاس ۴ برای شما کافی است. اگر معمولا عکاسی می‌کنید و همچنین از حالت Burst Mode، یا فیلم‌برداری HD استفاده می‌کنید باید از کارت حافظه با کلاس ۶ استفاده کنید. اگر تعداد زیادی فیلم‌های HD ضبط می‌کنید یا نیاز به یک دوربین با رزولوشن بالا دارید، باید از کلاس ۱۰ استفاده کنید.

استاندارد UHS

استاندارد UHS یا Ultra High Speed مختص کارت‌ حافظه‌ی SD است و به منظور افزایش سرعت انتقال داده معرفی شده‌اند. سه نمونه از این استاندارد وجود دارد که رایج‌ترین آن UHS-I و جدیدترین آن UHS-III است. به نظر می‌رسد نمونه‌ای از استاندارد UHS-III در بازار ایران موجود نیست. در این بخش ما به دو نمونه استاندارد UHS-I و UHS-II می‌پردازیم.

UHS-I حداکثر سرعت اسمی قابل دسترس ۱۰۴ مگابایت بر ثانیه دارد که شاید بتوان روی ۸۰ تا ۹۰ مگابایت آن حساب باز کرد. UHS-II هم سرعت اسمی معادل حداکثر ۳۱۲ مگابایت بر ثانیه ارائه می‌دهد و می‌تواند در دنیای واقعی به حداکثر سرعت ۲۵۰ تا ۲۸۰ مگابایت بر ثانیه برسد. دقت داشته باشید برای استفاده از UHS-II باید دستگاهتان از این فناوری پشتیبانی کند؛ زیرا UHS-I در مقایسه با UHS-II یک ردیف پین‌ کم‌تر دارد. البته از UHS-II می‌توان به جای UHS-I استفاده کرد (سرعت در حد UHS-I باقی خواهد ماند) اما برعکس خیر.

افزایش سرعت

بهتر است هر از چند‌گاهی کارت حافظه‌ی خود را فرمت کنید. این به شما کمک می‌کند که سرعت نوشتن کارت حافظه‌ی خود را بالا ببرید. در بسیاری از دوربین‌های دیجیتال شما می‌توانید از طریق منوی خود دوربین کار فرمت کارت حافظه را انجام دهید.

این کار تمام تصاویر را از روی کارت حافظه‌ی شما پاک می‌کند و همچنین ممکن است مشکلات کوچکی که برای کارت حافظه‌ در طول زمان ایجاد شده است برطرف کند. قبل از فرمت کردن، از ذخیره کردن اطلاعات در جایی دیگر اطمینان پیدا کنید.

اطمینان

کارت حافظه‌ی بدون گارانتی یا فاقد گارانتی معتبر خریداری نکنید

بهتر است از کارت‌های حافظه با برند‌های معروف استفاده کنید. کارت‌های حافظه‌ی بسیاری وجود دارند که قیمت‌های ارزان‌تری با همان ظرفیت برند‌ مشهور دارند اما همیشه این ریسک وجود دارد که به خاطر کیفیت ساخت پایین به‌راحتی خراب شوند و میزان زیادی از داده‌‌های خود را از دست دهید. بعضی از کارت‌های حافظه‌ی ارزان‌قیمت گارانتی ندارند. البته احتمال خرابی برای کارت‌های حافظه از برند‌های مشهور نیز وجود دارد؛ پس بهتر است از قابل اعتماد‌ترین برند‌های بازار استفاده کنید و کارت حافظه‌ی بدون گارانتی یا فاقد گارانتی معتبر خریداری نکنید.

در جدول زیر به برخی از معتبر‌ترین کارت‌های حافظه موجود در بازار ایران و قیمت تقریبی آن‌ها اشاره می‌کنیم که می‌توانید با خیال راحت از آن‌ها در دوربین و دیگر دستگاه‌های خود استفاده کنید:

نکاتی در مورد جدول

• کارت‌های حافظه‌ی این جدول از بهترین و مشهورترین برند‌ها و بهترین مدل‌‌های موجود در بازار انتخاب شده‌اند.
• موجودیت و قیمت مدل‌های مختلف این جدول بر اساس تحقیقات محیطی در بازار ایران و جستجو در فروشگاه‌های آنلاین ایرانی صورت گرفته است؛ یعنی ممکن است تنوع، موجودیت، ظرفیت و قیمت آن‌ها در مناطق مختلف در ایران و دیگر کشورها متفاوت باشد.
• تمامی کارت‌های حافظه‌ی این جدول از فیلم‌برداری با کیفیت Full HD پشتیبانی می‌کنند.
• قیمت‌های این جدول بسته به نوع شرکت گارانتی‌کننده می‌توانند متفاوت باشند.
•  اگر جزو عکاسان آماتور هستید و اخیرا کار عکاسی را شروع کرده‌اید می‌توانید از برندهای دیگر با قیمت‌های پایین‌تر اما با گارانتی استفاده کنید.

نام برند	مدل	ابعاد	ظرفیت	کلاس	استاندارد UHS	سرعت خواندن (مگابایت بر ثانیه)	سرعت نوشتن (مگابایت بر ثانیه)	قیمت (هزار تومان)	سایر ویژگی‌ها
سامسونگ	Evo Plus	Micro SD	۳۲-۶۴-۱۲۸	۱۰	UHS-I U3	۱۰۰	۹۰	۶۵ تا ۲۵۰	ضد آب، ضربه
سن‌دیسک	Extreme Pro	Micro SD	۱۶-۳۲-۶۴-۱۲۸	۱۰	UHS-I U3	۱۰۰	۹۰	۶۰ تا ۳۰۰	ضد آب، ضربه، پرتو X
سونی	SR16UY3	Micro SD	۱۶-۳۲-۶۴-۱۲۸	۱۰	UHS-I U1	۹۰	۳۰	۵۰ تا ۳۳۰	ضد آب، ضربه، پرتو X
سن‌دیسک	Extreme Pro	SD	۱۶-۳۲-۶۴-۱۲۸-۲۵۶-۵۱۲	۱۰	UHS-I U3	۹۵	۹۰	۸۰ تا ۱٬۷۰۰٬۰۰۰	ضد ضربه
سن‌دیسک	Extreme Pro	SD	۱۶-۳۲	۱۰	UHS-II U3	۲۸۰	۲۵۰	۲۸۰ تا ۳۶۰	ضد ضربه
لکسار	Professional	SD	۶۴	۱۰	UHS-I U1	۹۵	۲۰	۱۸۰	ضد ضربه
توشیبا	Exceria Pro	SD	۳۲	۱۰	UHS-I U3	۹۵	۸۰	۱۱۵	ضد ضربه
سن‌دیسک	Extreme Pro	CF	۱۶-۳۲-۶۴-۱۲۸-۲۵۶	-	-	۱۶۰	۱۵۰	۱۷۰ تا ۱٬۵۰۰٬۰۰۰	ضد ضربه
سن‌دیسک	Extreme	CF	۱۶، ۳۲، ۶۴، ۱۲۸	-	-	۱۲۰	۸۵	۱۲۲ تا ۳۵۰	ضد ضربه

شبکه 5G؛ دستاوردی دیگر از فناوری دنیای امروز

با افزایش دامنه‌ی‌ ارتباطات و هوشمند شدن روزافزون دستگاه‌ها، اهمیت سرعت در تبادل اطلاعات نقش پررنگ‌تری ایفا می‌کند. از این رو شرکت‌های مخابراتی مطرح دنیا قصد دارند تا با همکاری دولت‌های خود شبکه‌ی 5G را ارایه دهند. با روی کار آمدن این فناوری جدید، می‌توان انتظار مشاهده‌ی تحولات چشم‌گیری را در آینده داشت.

پیش‌بینی می‌شود که شبکه‌ی 5G انقلاب بزرگی در فناوری‌های گوشی‌های همراه به وجود آورد. چرا که این امکان را در اختیار کاربران قرار می‌دهد که با سرعت بالاتری به اینترنت دسترسی پیدا کنند ضمن این که دریچه‌ای نو به سوی کاربردهای جدید صنعتی باز کرده و به راه‌اندازی "شهرهای هوشمند" کمک خواهد کرد. گام مهم بعدی، دستیابی بهتر به فناوری‌های رو به رشد جهان است که تا تحقق این امر، مسیر زیادی باقی مانده است.

با این حال، شرکت‌ها و دولت‌های سراسر دنیا سعی بر این دارند تا با به کارگیری نکات دقیق، شبکه‌ی 5G تلفن همراه را در سطح وسیعی ارایه دهند. در ادامه به وضعیت فعلی این فناوری و روند رو به حرکت آن اشاره خواهم کرد.

نگاهی به جزئیات

بر خلاف صحبت‌ها و سرمایه‌گذاری‌هایی که پیرامون شبکه‌ی 5G صورت گرفته است، هنوز هم مشخصات این فناوری در سطح جهانی تعریف نشده است. البته سازمان‌هایی مثل "اتحادیه‌ی بین المللی مخابرات" (ITU) و " اتحادیه‌ی نسل بعدی شبکه‌های موبایل" (MGMN) سعی بر آن داشته‌اند که ویژگی‌های شبکه‌ی 5G، تنها به عناوینی مثل سرعت انتقال داده‌ی ۱ گیگابیت بر ثانیه برای کاربران محلی به طور هم‌زمان، تاخیر کم، افزایش پوشش‌دهی و بهبود راندمان، محدود نشود. با این حال، می‌دانیم که حالت نهایی با آنچه که به عنوان وضعیت ایده‌آل تعریف می‌شود اختلاف زیادی خواهد داشت و هنوز هم بحث‌های جاری در مورد استاندارد جهانی 5G وجود دارد.

در حال حاضر فناوری، یکی از بزرگ‌ترین موانع راه تلقی می‌شود. محققان و متصدیان امر هنوز در حال بررسی معایب و مزایای تکنولوژی‌ها و سخت‌افزارهای متنوع برای سازگاری با استانداردهای 5G هستند. این تحقیقات در نظر دارند تا با بررسی انتشار امواج رادیویی میلی‌متری کوچک و فناوری انتشار امواج مایمو (MIMO)، افزایش باند لازم برای رسیدن به قابلیت‌های مورد نظر را فراهم کند. در این پژوهش، تکنینک‌هایی مانند تکرار کننده‌ی سلولی (cellular repeater) و ماکرو-تنوع (macro-diversity) با حفظ نرخ‌های بالای انتقال بیت ، اتصال دستگاه به دستگاه (D2D) را در مناطق بزرگ فراهم می‌کند. ضمن این که موارد دیگری مانند سازگاری تکنولوژی‌های قبلی با فناوری 5G سنجیده می‌شود. از این رو صنعت مخابرات با روی کار آوردن استانداردهایی مانند LTE Advanced Pro قصد دارد که پلی برای پر کردن شکاف‌های موجود ایجاد کند.

علاوه بر این، شبکه‌ی 5G قصد دارد تا امکان اتصال هم‌زمان هزاران دستگاه کم مصرف مربوط به اینترنت اشیا (IoT) را برقرار کند و گامی در جهت بهره‌وری انرژی بردارد. ضمن این که مواردی مانند برنامه‌نویسی، انتقال، پردازش و هماهنگی داده‌ها، در این مقوله جای بحث و بررسی دارد. از این رو با توجه به گستردگی کاربرد این فناوری، می‌توان درک کرد که چرا تاکنون یک توافق همه جانبه درباره‌ی استانداردهای این فناوری صورت نگرفته است و تحقیقات و بررسی‌ها همچنان ادامه دارد. از طرفی کمپانی‌های مختلف در تلاش هستند تا بخشی از مشکلات موجود را به شیوه‌ی خود حل کنند.

با این حال، توافقاتی هم بین توسعه‌دهندگان این شبکه پذیرفته شده است. فناوری 5G با استفاده از باندهای رادیویی فرکانس بالا، اجازه می‌دهد تا انتقال داده‌ها با سرعت بالاتری انجام شود. سیستم دسترسی و پوشش‌دهی شبکه شامل تعداد زیادی از فرستنده‌های کوچک‌تر است که بعضی از آن‌ها تنها چند بلوک را پشتیبانی می‌کنند تا عدم دستیابی به سیگنال‌های فرکانس بالا جبران شود. در بین دستگاه‌های مصرف کننده، گوشی‌های هوشمند با استفاده از فناوری‌هایی مانند carrier aggregation (اختصاص چند فرکانس حامل) و مایمو می‌توانند تحت پوشش ایستگاه‌های پایه‌ی متعددی قرار بگیرند ضمن این که توان کلی شبکه در این حالت افزایش پیدا می‌کند. از این رو با معرفی 5G، از پوشش‌دهی و سرعت بالای شبکه‌هایی مانند LTE، وای فای و طیف‌های باز، اطمینان حاصل خواهد شد.

توسعه‌ی 5G در ایالات متحده

در حالی که هنوز فاصله‌ی دوری با شناخت دقیق بازار 5G در سراسر دنیا داریم، بعضی از کشورها در حال برداشتن گام‌های اولیه هستند.

در اوایل ماه جولای سال جاری، ورایزون (Verizon) اولین شرکت مخابراتی در ایالات متحده است که به انتشار جزئیات ویژگی‌های شبکه‌ی 5G خود پرداخته است. این شرکت با بهره‌گیری از اسناد فنی و جزئیات مربوط به بررسی‌های صورت گرفته در تکنیک‌هایی چون پردازش آنتن‌های آرایه‌ای، فناوری‌های carrier aggregation و پهنای باند گسترده، اقدام به حرکت‌هایی در زمینه‌ی افزایش سرعت 5G می‌کند. این امیدواری وجود دارد که این تلاش‌ها بتواند به عنوان یک نقشه‌ی ساخت، نه تنها برای شبکه‌ی 5G بلکه دیگر حامل‌ها هم به کار رود.

ورایزون، با انتشار مشخصات ارتباطاتی خود در این مرحله، امیدوار است که بتواند تاثیری قوی بر تکنولوژی‌های مرتبط با استاندارد جهانی 5G بگذارد. پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که استاندارد جهانی 5G تا سال ۲۰۲۰ مشخص خواهد شد. هر چند که این احتمال وجود دارد که ورایزون در بین راه تغییر مسیر دهد. چرا که ورایزون هنوز در حال ادامه‌ی آزمایشات و بررسی‌های خود است. ضمن این که با دیگر توسعه‌دهندگان مطرح دنیا از قبیل شرکت‌های کی تی (KT Corporation)، سامسونگ و نوکیا هم همکاری دارد. در ثانی، به طور حتم بخشی از جنبه‌های شبکه‌ی 5G در اختیار مقامات دولتی خواهد بود.

هفته‌ی گذشته، کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) در ایالات متحده، رای به مجاز بودن طیف‌های وایرلس در فرکانس‌های بالای ۲۴ گیگاهرتز داد تا بدین منظور، بستر استفاده از فناوری‌های مربوط به 5G فراهم شود. این فرکانس‌ها می‌توانند دسترسی به باندهای ۲۸، ۳۷، ۳۹ و ۶۴ تا ۷۱ گیگاهرتز را پشتیبانی کنند. از طرفی طیف‌های پویا و طیف‌های باز هم تحت حمایت این فرکانس‌ها قرار می‌گیرند. نکته‌ی مهم دیگری که وجود دارد این است که FCC، فرکانس این باندها را به جای بخش‌های ۵ تا ۱۰ مگاهرتزی (که در حال حاضر برای شبکه‌های 4G استفاده می‌شود) به صورت بلوک‌های ۲۰۰ مگاهرتزی ارایه خواهد داد. این راهکار کمک می‌کند تا پهنای باند بیشتری برای حامل‌های 5G قرار بگیرد و به بهبود سرعت آن کمک کند. امروزه حداکثر باند فرکانسی شبکه‌های 4G LTE Advanced ۲۰ مگاهرتز است که آن هم در شرایط استفاده از حامل‌های اختصاصی چند آنتنه، تحقق پیدا می‌کند.

هر چند که باندهای فرکانس بالا کمک می‌کنند تا داده‌ها با سرعت بالاتری منتقل شوند اما به خوبی باندهای فرکانس پایین‌تر فعلی در دامنه‌های طولانی عمل نمی‌کنند. چرا که باندهای فرکانس بالا به راحتی می‌توانند در مواجهه با ساختمان‌ها مسدود شوند. از این رو FCC در رای نهایی خود محدودیت‌هایی در مورد فرکانس‌های باندهای 5G اعمال کرد. در حال حاضر، بیشتر پوشش‌های LTE در ایالات متحده باند فرکانسی معادل ۱ گیگاهرتز دارند. در صورتی که FCC رای به کاهش باندهای فرکانس 5G بدهد، به منظور فراهم آوردن پوشش کافی نیاز به افزایش ایستگاه‌های فرستنده‌ی کوچک‌تر است. در این صورت فقط در مناطق پر جمعیت راه‌اندازی این فناوری توجیه پیدا می‌کند. پس این احتمال وجود دارد که در سال‌های اولیه‌ی روی کار امدن 5G، مناطق روستایی سهمی از این فناوری نداشته باشند.

FCC در مصوبه‌ی دیگری لزوم جایگزینی خطوط قدیمی شبکه‌ی تلفن ثابت با دیگر خطوط سیمی (مانند کابل‌های فیبری) یا وایرلس مطرح کرد. ضمن این که جایگزین انتخاب شده بتواند با خدمات ضروری مانند پلیس ارتباط برقرار کند. روال کار این‌طور نشان می‌دهد که در سرمایه‌گذاری‌های مربوط به تکنولوژی‌های جدید مانند 5G، دست‌اندرکاران امر ترجیح می‌دهند که به جای استفاده از کابل‌های مسی و قدیمی به سراغ راهکارهای جدیدتر بروند.

یک روز پس از رای‌های صادره، کاخ سفید اعلام کرد که ۴۰۰ میلیون دلار بودجه جهت برنامه‌های تحقیقاتی به صندوق بنیاد ملی علوم اعطا کرده است. این کمک هزینه‌ی مالی جهت مقالات و پروژه‌های مرتبط با 5G در نظر گرفته شده است.

در حال حاضر این طور به نظر می‌آید که ایالات متحده یک رویکرد ترکیبی را در نظر گرفته است تا در روزهای اول روی کار آمدن 5G، نتایج مطابق با انتظارات باشد. بنا بر یک چارچوب زمانی، ورایزون و AT & T اعلام کرده‌اند که در سال ۲۰۱۷ شبکه‌ی 5G را به صورت آزمایشی بررسی می‌کنند و در سال ۲۰۲۰ این فناوری به صورت تجاری عرضه خواهد شد.

برنامه‌ی جهانی شبکه‌ی 5G

البته دیگر کشورهای جهان قصد ندارند تا منتظر باشند ایالات متحده اولین ارایه‌دهنده‌ی شبکه‌ی 5G باشد. چرا که با یک رقابت جهانی رو به رو هستیم. در حال حاضر، شرکت مخابرات ژاپنی ان‌تی‌تی دوکومو (NTT DoCoMo) در حال بررسی امکان استفاده از طیف موج میلی‌متری در سرعت‌های بالا است. این شرکت توانسته است این راهکار را در اولین 5G آزمایشی خود در سال گذشته ارایه دهد و در طول آزمایش سرعت انتقال داده را به ۳.۶ گیگابیت بر ثانیه برساند.در کره‌ی جنوبی هم، شرکت کی تی - که در حال حاضر همکاری نزدیکی با ورایزون در زمینه‌ی استاندارد‌های 5G دارد- در حال برنامه‌ریزی برای رونمایی از تکنولوژی 5G در المپیک ۲۰۱۸ پیونگ چانگ است.

چین هم در این میان خود را وارد بازی کرده است. آکادمی تحقیقات مخابراتی این کشور یک برنامه‌ی تحقیقاتی سه ساله ترتیب داده است تا بر روی موضوع شبکه‌ی 5G تمرکز شود. در انگلستان، دانشگاه سوری (Surrey ) یک مرکز نوآوری 5G برپا کرده است. از طرفی دانشگاه کمبریج هم اولین کتاب جامع در مورد این موضوع را با عنوان "شبکه‌ی 5G موبایل و فناوری ارتباطات ‌بی‌سیم" منتشر کرده است. در کنار این‌ها، دولت بریتانیا برنامه دارد دارد که تا سال ۲۰۲۲، امکان استفاده‌ی عمومی از فرکانس ۷۵۰ مگاهرتز در نسل بعدی ارتباطات برقرار شود. ضمن این که بودجه‌هایی در زمینه‌ی تحقیق و توسعه، در خصوص این موضوع در نظر گرفته است.

در اروپا اوضاع کمی پیچیده‌تر است. ۲۰ شرکت مخابراتی از جمله نوکیا، وودافون (Vodafone)، بی تی (BT) و دویچه تلکوم (Deutsche Telekom) از سرمایه‌گذاری در شبکه‌ی 5G ابراز رضایت کردند منوط بر این که قوانین بی‌طرفی شبکه‌ای از مواضع خود عقب‌نشینی کند. این گروه نگران است که دستاورد تلاش و سرمایه‌گذاری‌اش نتیجه‌ای از قوانین بی‌طرفی شبکه‌ای باشد. بسته به این که کمیسیون اروپا چه راهکاری برای رسیدگی به این وضعیت در نظر می‌گیرد، این مسئله می‌تواند مانع بزرگی در تنظیم جدول زمانی 5G کشورهای اروپایی ایجاد کند.

امروزه، هزینه‌ی انتقال ۱ گیگابایت داده در شبکه‌ی 4G معادل ۱ دلار است. طبیعتا با روی کار آمدن فناوری 5G این هزینه با افزایش قابل توجهی روبرو خواهد شد . به خصوص اگر برای راه‌اندازی این شبکه نیاز به استفاده از فرستنده‌های کوچک سلولی باشد و کاربران هم روند تماشای محتواهای ویدیویی با وضوح بالا را پیش بگیرند! بنابراین، به نظر می‌رسد که کسب و کار ارایه دهندگان نسل بعدی اینترنت شبکه، تفاوت‌های کوچکی با وضعیت فعلی داشته باشد.

 همچنان کارهای زیادی برای روی کار آمدن شبکه ی 5G وجود دارد که باید توسط شرکت‌ها و دولت‌ها انجام شود. از این رو آماده‌سازی 5G نیاز به تلاش مشترک سیاست‌گذاران و شرکت‌های فناوری دارد. رهاورد ظهور این فناوری، انتقال سریع‌تر داده‌ها و افزایش پهنای باند خواهد بود که کمک می کند دستگاه‌های بیشتری به یکدیگر متصل شوند و همین امر ارزش این تلاش‌ها را روشن‌تر می‌کند.

می‌توان انتظار داشت که نسل بعدی ارتباطات بی‌سیم تا قبل از سال ۲۰۲۰ در دسترس کاربران قرار بگیرد. هر چند که در مورد بعضی از کشورها - خصوصا کشورهای بزرگی مانند ایالات متحده- فراگیر شدن این فناوری کمی طولانی‌تر خواهد بود.

مایکروسافت Edge در حالت Private نیز اطلاعات وبگردی را نگه می‌دارد

اگر از مرورگر اینترنتی جدید مایکروسافت یا همان اج استفاده می‌کنید، پس بهتر است در هنگام وبگردی در حالت Private در تصمیم خود تجدید نظر کنید، چراکه براساس اطلاعات ارائه شده، اج اطلاعات وبگردی حتی در حالت InPrivate را نیز در تاریخچه نگه می‌دارد.

در صورتی که از مرورگر مایکروسافت استفاده کرده و در برخی از موارد با قابلیت InPrivate به وبگردی می‌پردازید، پس بهتر است بدانید که در این حالت نیز مرورگر اطلاعات وب‌سایت‌های بازدید شده را در حافظه‌ی خود نگه می‌دارد.

براساس اطلاعات ارائه شده به نظر می‌رسد مرورگر اج تاریخچه‌ی بازدید‌های صورت گرفته توسط کاربر را حتی در حالت InPrivate نیز نگهداری می‌کند. بررسی‌های بیشتر صورت گرفته نشان از این دارد که اطلاعات وبگردی در فایل WebCache ذخیره می‌شود که با بهره‌گیری از آن می‌توان کل تاریخچه‌ی وب‌سایت‌های بازدید شده را چه در حالت InPrivate و چه در حالت وبگردی در حالت نرمال مشاهده کرد.

این موضوع برای اولین بار توسط آشیش سینق، محققی که در زمینه‌ی رایانه فعالیت می‌کند، کشف شده است. وی در این خصوص چنین اظهار نظر کرده است:

در مورد مایکروسافت اج و حالت وبگردی مخفی این مرورگر باید به این موضوع اشاره کرد که وبگردی در این حالت چندان نیز مخفی نیست. آخرین بررسی‌های صورت گرفته نشان از این دارد که در پس از وبگردی در حالت مخفی نیز شاهد ثبت اطلاعات در فایل WebCache هستیم.

 اطلاعات ارائه شده حاکی از این موضوع است که جدول Container_n اطلاعات مربوط به تاریخچه‌ی وبگردی را در خود ذخیره می‌کند. در این جدول فیلدی وجود دارد که Flag نام داشته و در صورت وبگردی در حالت InPrivate عدد ۸ در این قسمت ثبت می‌شود. هدف از ذخیره‌ی اطلاعات نه بازخوانی آن‌ها بلکه امکان بازگرداندن اطلاعات وب‌سایت‌هایی است که در حالت InPrivate کرش می‌کنند. اما همین موضوع امکان اطلاع از وب‌سایت‌های بازدید شده توسط کاربران را در اختیار افرادی قرار می‌دهد که کنجکاو هستند و از این‌رو حریم خصوصی کاربران به خطر می‌افتد.

مایکروسافت اعلام کرده که از این موضوع آگاه است و درصدد آن است تا با در پیش گرفتن تدابیر ویژه این موضوع را بررسی کرده و مشکل موجود را رفع کند.

آیا شما نیز از مایکروسافت اج استفاده می‌کنید؟