هر آنچه که لازم است در مورد نقشه گوگل بدانید

همه چیز مهیای یک سفر لذت‌بخش است. نقشه بزرگی تهیه کرده‌اید و برای برخی استان‌های مختلف که در مسیرتان قرار دارند نیز نقشه‌های جداگانه با جزئیات بیشتر خریده‌اید. همه چیز خوب است ولی این روش در سال 94 دیگر کمی قدیمی به نظر می‌رسد. شاید بهتر باشد با نرم‌افزارهای نقشه کمی بیشتر آشنا شویم. در ادامه به معرفی نقشه گوگل می‌پردازیم.

آیا روزهای پیش از وجود نقشه‌های گوگل را به خاطر دارید؟ نقشه‌های بزرگ کاغذی که بعد از استفاده زحمت زیادی برای تا کردن آنها متقبل می‌شدیم در نهایت هم هیچ‌وقت نقشه‌ها به درستی تا نمی‌شدند. در مقابل امروزه ما به نرم‌افزارهایی دسترسی داریم که با کمک جی‌پی‌اس در سراسر دنیا کار می‌کنند. دیگر نیازی به نگرانی در مورد گم شدن نداریم.

اگرچه معمولا این نرم‌افزارهای نقشه بسیار سر راست هستند، طوری که کاربران برای بار اول هم مشکلی با استفاده از آنها ندارند ولی هنوز هم نکاتی وجود دارد که می‌تواند استفاده شما را از نرم‌افزار نقشه لذت بخش‌تر کند. در ادامه برخی از این نکات را با هم بررسی می‌کنیم.

جستجوی نقاط مورد علاقه

قبل از هر کاری باید قابلیت GPS ابزار هوشمند خود را فعال کنید. نرم‌افزار نقشه بدون GPS هم کار می‌کند ولی اگر شما به گوگل اجازه دهید که موقعیت مکانی شما را بهتر بشناسد نتیجه بهتری دریافت می‌کنید. وقتی جی‌پی‌اس فعال شد نرم‌افزار را اجرا کنید.

فرض کنیم شما می‌خواهید جایی بروید ولی برنامه خاصی در ذهن ندارید. در این مواقع شاید مایل باشید نگاهی به اطراف بیاندازید و برخی پیشنهادها را مشاهده کنید شاید از بین آن‌ها موردی بود که مورد توجه شما قرار گرفت. برای این منظور در پایین نرم‌افزار، گزینه Explore Around You را انتخاب کنید.

 دو نوع فیلتر وجود دارد که می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. اولی distance radius که فواصلی را که با شما 5 دقیقه پیاده یا 20 دقیقه با ماشین فاصله دارند، نشان می‌دهد. دومی هم time of day است و در آن مکان‌هایی که در دسترس نخواهند بود، حذف می‌شوند.

شما با انتخاب یک نقطه مورد علاقه به صفحه‌ای با اطلاعات بیشتر هدایت می‌شوید. اطلاعاتی مانند این که این نقطه چقدر با شما فاصله دارد؟ آیا جای گران قیمتی است؟ سایر کاربرانی که قبلا به آنجا رفته‌اند چه امتیازی به آن داده‌اند؟ همچنین مواردی مانند شماره تلفن‌ها، وب‌سایت‌ها، و آدرس‌های خیابانی تصاویر و غیره در این صفحه قابل مشاهده هستند.

پیدا کردن نقاط خاص

حال فرض کنید که شما مکان خاصی را مد نظر دارید و می‌خواهید اطلاعات بیشتری در مورد آن داشته باشید. مثلا آدرس دقیق آن کجاست؟ چقدر با شما فاصله دارد؟ مناطق اطراف آن چه شکلی هستند؟  تقریبا همه از نقشه برای این منظور استفاده می‌کنند. 

وقتی می‌خواهد جایی را جستجو کنید، نیاز نیست که نام آن را به طور کامل تایپ کنید، مکان‌های معروف مانند هتل‌ها و رستوران‌های خوش‌نام تنها با تایپ نام برندشان پیدا می‌شوند. 

حتی نیاز نیست که برای جستجو دکمه اینتر را فشار دهید چرا که گوگل به صورت پویا بسته به مکان فعلی شما مواردی را پیشنهاد می‌دهد (قرار شد جی‌پی‌اس گوشی شما روشن باشد، فراموش که نکرده‌اید؟).

گاهی اوقات ممکن است به طور کلی آدرس محل مورد نظر خود را بدانید ولی خیابان‌های آن را با جزییات نشناسید در این صورت کافی است بطور کلی نام محل را بنویسید و گوگل شما را راهنمایی خواهد کرد. 

توجه داشته باشید که هر نقطه‌ای را که در نقشه پیدا می‌کنید، می‌توانید به عنوان یک محل مهم با یک ستاره علامت‌گذاری کنید. فرقی نمی‌کند که این مکان جایی باشد که بطور مرتب به آن‌ سر می‌زنید یا جایی است که فقط یک‌بار رفته‌اید، علامت‌گذاری آن برای دفعات بعدی کمک زیادی به شما خواهد کرد. 

دریافت سریع‌ترین مسیرها

وقتی بدانید که کجا می‌خواهید بروید، می‌توانید مسیرهای منتهی به آن محل را درخواست کنید و  نقشه برای شما تبدیل به یک مسیریاب می‌شود. مسیریاب یک ویژگی کلیدی است که باعث می‌شود GPS ابزاری مفید باشد در واقع نوعی راهنمای قدم به قدم است.

برای این که مسیرها را از نقشه درخواست کنید کافی است روی آیکون آبی رنگ خودرو  کلیک کنید. در این مرحله لیستی از مسیرهای بالقوه بر مبنای مدت زمانی که طول می‌کشد تا از طریق آنها به مقصد مورد نظرتان برسید، به شما نمایش داده می‌شود. اگر مسیر دارای عوارضی یا تعمیرات باشد نقشه به شما خواهد گفت. 

درست مانند جستجو، مسیرها نیز قابلیت فیلتر شدن دارند. با انتخاب avoid highways فقط جاده‌های محلی برای شما نمایش داده می‌شوند. با انتخاب avoid tolls فقط مسیرهای رایگان که عوارضی ندارند، برای شما نمایش داده می‌شوند. همچنین می‌توانید مسیرها را بر اساس خودرو، حمل‌و‌نقل عمومی، پیاده‌روی و با دوچرخه فیلتر کنید. 

اگر هم فیلترها برای شما اهمیت چندانی ندارند و شما فقط به دنبال کوتاه‌ترین مسیر ممکن تا مقصد مورد نظر خود هستید کافی است انگشت خود را برای مدت زمان بیشتری روی آیکون آبی رنگ خودرو نگه دارید، در این صورت نقشه بلافاصله کوتاه‌ترین مسیر ممکن تا مقصد را برای شما نمایش خواهد داد. 

 شما می‌توانید با انتخاب اطلاعات ترافیکی، ماهواره‌ای و ناحیه‌ای دید بهتری نسبت به مسیر مسافرت خود پیدا کنید. اگر مسیر شما طولانی تخمین زده شود، مدت زمان مسافرت شما از سبز به نارنجی و در نهایت از نارنجی به قرمز تغییر وضعیت می‌دهد.

اگر از پایین به بالا دست خود را بکشید و در واقع سوایپ انجام دهید، نرم‌افزار با راهنمایی قدم به قدم به شما می‌گوید که کجاها باید دور بزنید و کجا باید مستقیم به حرکت خود ادامه دهید.

در نهایت امکان به اشتراک‌گذاری مسیرها از طریق ارسال پیام کوتاه، ایمیل و شبکه‌های اجتماعی وجود دارد. 

شما چگونه از نقشه گوگل استفاده می‌کنید؟

بدون تردید نرم‌افزار نقشه گوگل بسیار قدرتمند است، اما اگر می‌خواهید با قدرتی فراتر از قبل از قابلیت‌های گوگل استفاده کنید حتما Google Earth Pro را امتحان کنید. این نرم‌افزار پیش از این 400 دلار قیمت داشت ولی اخیرا به رایگان در دسترس است.

هر آنچه باید در مورد تلویزیون‌ های 4K UHD بدانیم

سال ۲۰۱۴ میلادی بارها کلمه‌ی 4K را شنیدیم. از شرکت‌های پخش‌کننده‌ی زنده‌ی بازی‌های جام‌جهانی گرفته تا استودیوهای فیلم‌سازی و سرویس‌های استریم ویدئو در کنار کمپانی‌های تولیدکننده‌ی تلویزیون‌ها خبر از ارائه‌ی سرویس‌ها و محصولاتی مبتنی بر فناوری 4K یا اولترا اچ‌دی دادند، اما در واقع تلویزیون‌های 4K یا اولترا اچ‌دی چیست؟

آخرین فناوری در مورد تلویزیون‌ها که در سال گذشته بسیار به گوش رسید، تلویزیون‌های 4K و اولترا اچ‌دی‌ بود. در مقایسه با تلویزیون‌های اچ‌دی HDTV، تلویزیون‌های UDHD یا همان اولترا اچ‌دی رزولوشن تصویر بالاتری دارند و رنگ‌های واقعی‌تری نیز در این تلویزیون‌ها به نمایش در می‌آید. ضمنا باید به این نکته اشاره کرد که نرخ نمایش تصاویر در تلویزیون‌های 4K نیز بسیار بالاتر است. شاید در سال‌های پیش نیز تلویزیون‌هایی با رزولوشن 4K معرفی شده یا روانه‌ی بازار شده بود، اما امسال پیشرفت در حوزه‌ی تولید سخت‌افزار یا همان تلویزیون‌های 4K در کنار تولید محتوای 4K بصورت موازی پیش می‌رود و از این‌رو است که اسم این تلویزیون‌ها را بیش از پیش شنیده و در بیلبوردهای شهری نیز می‌توانیم نشانه‌های ورود و همه‌گیر شدن این محصولات را ببینیم.

البته همچون تلویزیون‌های سه‌بعدی، تلویزیون‌های 4K نیز پیش از آنکه محتوای زیادی برای آن‌ها پیش‌بینی شده باشد، راهی بازار شده‌اند. در حدود ۱۵ ماه پس از عرضه‌ی اولین نسل از تلویزیون‌های 4K هنوز خبری از کانال‌های تلویزیونی، پشتیبانی از این رزولوشن در یوتیوب و سرویس‌های استریم ویدئو نیست. با این وجود انتقال از تلویزیون‌های کنونی با رزولوشن 1080P به تلویزیون‌های 4K اجتناب ناپذیر است. تلویزیون‌های 4K‌ عرضه شده به بازار رفته رفته جایگزین بهترین تلویزیون‌های فول اچ‌دی خواهند شد که در حال حاضر در بازار وجود دارند.

کدام اسم صحیح‌تر است? 4K یا اولترا اچ‌دی (UHD)

در آگوست ۲۰۱۲ بنیاد برگزاری نمایشگاه لوازم الکترونیک مصرفی استاندارد، عبارت Ultra High Definition را تعریف کرد و مبنای آن را رزولوشن ۳٫۸۴۰ در ۲٫۱۶۰ پیکسل قرار داد. این بنیاد استاندارد مورد نظر را برای جایگزین کردن عبارت 4K تعریف کرد. تنها یک روز پس از معرفی این عبارت، سونی اعلام کرد که این فناوری را 4K Ultra High Definition نامگذاری خواهد کرد. در حال حاضر بسیاری از تولیدکنندگان تلویزیون از این نام برای معرفی محصولات خود استفاده می‌کنند.

در عمل می‌بینید که هر یک از دو عبارت UHD یا 4K بصورت مشترک برای بیان این فناوری در انواع ابزار‌های الکترونیک از جمله تلویزیون‌ها، دستگاه‌های پخش محتوا و محتوای دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرند.

رزولوشن، دلیل اصلی تغییرات

آخرین فناوری مورد استفاده در تلویزیون‌ها و محتوای دیجیتال، 4K‌ است که هدف از آن جایگزینی فناوری تولید صفحات نمایش و محتوای فول‌ اچ‌دی است. با معرفی فناوری 4K، مجموعه‌ی استانداردهای نمایش تصاویر به چهار رسید. این چهار استاندارد شامل Standard Definition، High Definition، Full High Definition و Ultra High Definition است که به ترتیب رزولوشن‌های 480p/540p، 720p، 1080i/p و 2160p را در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

استفاده از رزولوشن UHD/4K در تلویزیون‌های هوشمند به این معنا است که حداقل رزولوشن تلویزیون مورد نظر ۳٫۸۴۰ در ۲٫۱۶۰ پیکسل است. این رزولوشن برابر کنار هم قرار دادن چهار تلویزیون فول‌اچ‌دی در کنار هم به گونه‌ای است که با تقسیم تلویزیون به چهار ناحیه، هر تلویزیون فول اچ‌دی در یک ناحیه قرار گرفته باشد. این رزولوشن را اصطلاحا Quad HD یا همان چهار برابر اچ‌دی می‌نامند که در واقع همان تلویزیون‌های 4K است.

یکی دیگر از رزولوشن‌هایی که مورد استفاده قرار می‌گیرد، با عنوان 4k*2k است که در واقع رزولوشن ۴٫۰۹۲ در ۲٫۱۶۰ دارد. این رزولوشن در شماری از پروژکتورها و اغلب دوربین‌های حرفه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. رزولوشن مورد نظر را نیز معمولا با عنوان 4k/UHD می‌شناسند. البته رزولوشن‌های دیگری نیز که اغلب در برخی از دوربین‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، زیرمجموعه‌ی 4K/UHD محاسبه می‌شود.

استاندارد 4K یک فناوری جدید است، در حالی که استاندارد اچ‌دی برای یک دهه است که در صنعت الکترونیک اعم از تولیدکنندگان ابزار‌های دیجیتال یا تولیدکنندگان محتوا مورد استفاده قرار می‌گیرد. استاندارد اچ‌دی شامل سه نسخه‌ی اصلی است که شامل فول اچ‌دی 1080p، فول اچ‌دی 1080i و اچ‌دی 720p‌ می‌شود.

با وجود استفاده از فناوری اچ‌دی برای یک دهه، هنوز هم کانال‌های تلویزیونی، دی‌وی‌دی‌ها و ویدئوهای آنلاینی وجود دارند که با رزولوشن SD یا همان 480p ارائه می‌شوند. رزولوشن SD به دوران استفاده از فناوری NTSC در تلویزیون‌ها تعلق دارد. از این فناوری  سال‌های پیش از مهاجرت به سیستم پخش دیجیتال ATSC در سال ۲۰۰۷ میلادی استفاده می‌شد.

 آغاز دوران سینمای دیجیتال و 4K

هرچند این روزها کدک HEVC H.256 در ابتدای راه خود قرار دارد و سرویس‌های پخش و استریم ویدئو درصدد راه‌اندازی سیستم‌های پخش مبتنی بر این کدک هستند، اما باید به این نکته اشاره کرد که ریشه‌های رزولوشن 4K‌ در صنعت سینما قرار دارد.

زمانی که جورج لوکاس در حال آماده کردن بستر مورد نیاز برای ساخت فیلم جنگ ستارگان در سال‌های پایانی دهه‌ی ۹۰ میلادی بود، فورمت‌های دیجیتال را نیز برای جایگزین شدن با فیلم‌های سنتی مورد استفاده در صنعت سینما مورد آزمایش قرار داد. نوارهای فیلم در آن زمان محدودیت‌های بی‌شماری داشتند که تولید، نگهداری و انتقال آن‌ها بسیار هزینه‌بر بود. در صورتی که سینماها قادر به دانلود و پخش فیلم‌های تولید شده بودند، هزینه‌ی بسیاری در فرآیند انتقال، پخش و نگهداری فیلم‌ها صرفه جویی می‌شد. در آن زمان صنعت سینما با پیشنهاداتی از جانب سرویس‌های کابلی و استریم ویدئو روبرو بود، اما ظهور یک روش کم هزینه‌تر برای نمایش فیلم‌ها می‌توانست رقیبی قدرتمند را برای سرویس‌های کابلی در صنعت سینما ایجاد کند.

پس از آنکه بخش‌هایی از فیلم The Phantom Menace با رزولوشن اچ‌دی فیلم برداری شد، لوکاس تمام بخش‌های فیلم Attack of The Clones را با رزولوشن 1080p فیلم برداری کرد. فیلم برداری با رزولوشن 1080p برای آینده‌ی دیسک‌های بلوری بسیار کاربردی بود، اما کارشناسان به سرعت به این نتیجه رسیدند که این رزولوشن برای پخش فیلم‌ها در پرده‌های عظیم مورد استفاده در سینماها چندان مناسب نیست. برای مثال افرادی که در ردیف‌های نزدیک به پرده می‌نشستند، قادر بودند تا حتی ساختار پیکسلی تصویر را نیز روی پرده مشاهده کنند.

براساس محاسبات انجام شده، سالن‌های سینما نیازمند استفاده از رزولوشنی بودند که بیشتر از 1080p بود، چراکه در غیر اینصورت کاربرانی که از فاصله‌‌ای کمتر از یک و نیم برابر ارتفاع پرده به تماشای فیلم می‌نشستند، کیفیت مطلوبی را نظاره‌گر نبودند. در سال ۲۰۰۲ میلادی بنباد ابتکارات سینمای دیجیتال با هدف تنظیم استاندارهای دیجیتال تشکیل شد  و نتیجه‌ی آن تعیین دو استاندارد اصلی برای سینما بود. اولین استاندارد با عنوان 2K و دومین استاندارد با عنوان 4K در ۲۰۰۵ تعیین شد.

اولین فیلم سینمایی که براساس استاندارد 4K منتشر شد، Blade Runner: The Final Cut در سال ۲۰۰۷ بود. متاسفانه در آن سال بسیاری از سینماها از وجود امکانات سخت‌افزاری برای نمایش این فیلم در رزولوشن اصلی بی‌بهره بودند.

چگونه سینمای سه‌بعدی به همه‌گیر شدن 4K‌ کمک کرد

جیمز کامرون با ساخت فیلم آواتار نقش پررنگی در همه‌گیر شدن 4K داشت. نسخه‌ی سه‌بعدی فیلم آواتار باعث شد تا پروژکتورهای 4K سونی روانه‌ی سالن‌های سینما شود. موج ایجاد شده پس از عرضه‌ی نسخه‌ی سه‌بعدی فیلم آواتار در سینماها، استودیوهای فیلم‌سازی را به ادامه‌ی این روند تشویق کرد. استودیوهای فیلمسازی نسخه‌های سه‌بعدی فیلم‌های خود را که بیشتر برگرفته از نسخه‌های دوبعدی بود، تولید کرده و روانه‌ی سینماها می‌کردند و سینماها نیز از این رو مجهز به پروژکتورهای 4K شدند. پس از خوابیدن جریان تولید فیلم‌های سه‌بعدی، سینماهای مجهز به پروژکتورهای 4K همچنان پایدار بودند.

تولیدکنندگان تلویزیون‌ها رفتار مشابهی را در قبال 4K‌در پیش نگرفتند و همچون فناوری پخش سه بعدی، این فناوری را از یاد نبردند.

از سالن‌های سینما به منازل مسکونی

 هرچند استفاده از رزولوشن 4K در سالن‌های سینما و روی پرده قابل تشخیص بود، اما مزایای استفاده از این رزولوشن در تلویزیون‌های خانگی چندان مشخص نیست، چراکه سایز کوچک‌تر صفحه‌ی نمایش تلویزیون‌های خانگی و فاصله‌ی کم نشستن تماشاگران پتانسیل بالای این فناوری را چندان در تلویزیون نمایان نمی‌کند.

 دیو لمب، یکی از محققان موسسه‌ی 3M در مورد فناوری‌های نمایش این چنین اظهار نظر کرده است:

انتقال از رزولوشن SD به HD یک تغییر بسیار بزرگ بود، اما مهاجرت از رزولوشن فول اچ‌دی به سمت 4K چندان محسوس نیست.

وی همچنین به این نکته اشاره کرده که مزایای رزولوشن 4K در تلویزیون‌های با سایز بیشتر از ۵۵ اینچ محسوس خواهد بود.

بررسی‌ها و مقایسه‌های انجام شده بین تلویزیون‌های با رزولوشن اچ‌دی و 4K اغلب کارشناسان را به این نتیجه رسانده که در فاصله‌ی نزدیک نمی‌توان تمایزی را بین این دو رزولوشن قائل بود. این موضوع درباره‌ی محتوای 4K‌ نمایش داده شده نیز صدق می‌کند و در فاصله‌ی نزدیک و در تلویزیون‌های با سایز کوچک‌تر نمی‌توان تمایزی بین این دو رزولوشن احساس کرد.

آیا فناوری 4K در آینده نیز از فناوری‌های پیشرفته‌تر مصون است؟

بسیاری از تولیدکنندگان تلویزیون در بازار آمریکا از سال گذشته انواع نمونه‌های 4K‌ را روانه‌ی بازار آمریکا کرده‌اند. در نمایشگاه CES 2014 و 2015 نیز بخش عمده‌ای از غرفه‌ی کمپانی‌های نام آشنا در عرصه‌ی تولید تلویزیون‌ها به محصولات 4K اختصاص یافته بود. از جمله‌ی کمپانی‌های فعال در این حوزه می‌توان به سامسونگ و ال‌جی اشاره کرد که محصولاتی را در بازه‌ی ۵۰ تا ۱۰۵ اینچ روانه‌ی بازار می‌کنند. در مقایسه با تلویزیون‌های فول اچ‌دی، فناوری 4K همچنان گران قیمت به نظر می‌رسد.

یکی از فناوری‌هایی که اخیرا به‌همراه تلویزیون‌های 4K پا به عرصه‌ی وجود نهاده، فناوری HDMI 2.0 است. یکی از قابلیت‌های این فناوری در مقایسه با HDMI 1.4، امکان بهره‌گیری از پهنای باند داده‌ی بیشتر است. اما این فناوری چه اهمیتی دارد؟ شاید امکان پخش محتوای ویدئویی با رزولوشن 4K و با نرخ ۶۰ فریم در ثانیه مهم‌ترین مزیت این فناوری باشد.

با توجه به اینکه هنوز محتوای مورد نیاز برای تلویزیون‌های 4K چندان زیاد در دسترس نیست، از این‌رو خریداران تلویزیون‌های 4K با پشتیبانی از HDMI 2.0 باید برای استفاده از قابلیت‌های تلویزیون‌های 4K به انتظار آینده بنشینند. با توجه به اینکه بسیاری از محصولات تلویزیون‌های 4K عرضه شده در سال ۲۰۱۴ از HDMI 2.0 پشتیبانی می‌کنند، تولیدکنندگان با عرضه‌ی یک پکیج بروزرسانی امکان بروز کردن محصولات 4K عرضه شده در سال ۲۰۱۳ را نیز برای خریداران امکان‌پذیر کرده‌اند.

سرویس‌های استریم ویدئو، اولین محتوای 4K برای استفاده در تلویزیون‌ها

فیلم سینمایی تایم اسکیپ (TimeScpaes) در سال ۲۰۱۲ به کارگردانی تام لوو، اولین فیلم سینمایی کاملی بود که کاربران می‌توانستند آن را خریداری کرده یا دانلود کنند. در جریان برگزاری نمایشگاه CES 2014 کمپانی‌های مختلفی نظیر نتفلیکس و آمازون خبر از عرضه‌ی سرویس‌های 4K برای تلویزیون‌های کمپانی‌های سامسونگ و سونی دادند. اما این اولین محتوای 4K نبود و در سال ۲۰۱۰ یوتیوب کانال مربوط به عرضه‌ی ویدئوهای 4K را راه‌اندازی کرد.

در حال حاضر هیچ یک از سرویس‌های کابلی در آمریکا محتوایی را در رزولوشن 4K پخش نمی‌کنند و صنعت تولید محتوا در حال تعریف استانداردهایی است که از طریق آن‌ها قادر به پخش محتوای 4K باشد. یکی از آخرین کدک‌هایی که برای این منظور تعریف شده، HEVC یا H.265 است که تولیدکنندگان تلویزیون‌های 4K و همچنین ارائه دهندگان سرویس 4K آن را به‌عنوان یک استاندارد ایده‌آل به منظور استفاده از سرویس‌ استریم ویدئو با رزولوشن 4K در نظر دارند.

استفاده از استاندارد جدید به منظور نمایش محتوای 4K به معنای خرید ستاپ‌باکس جدیدی توسط کاربران است. ضمنا باید به این نکته نیز اشاره کرد که اغلب تلویزیون‌های 4K عرضه شده در سال ۲۰۱۴ از این کدک پشتیبانی می‌کنند.

سونی نیز بخش‌هایی از جام جهانی ۲۰۱۴ را با رزولوشن 4K فیلم برداری کرد. این کمپانی ژاپنی در سال ۲۰۱۳ میلادی اولین پخش‌کننده‌ی 4K بازار را با عنوان FMP-X1 روانه‌ی بازار کرد. این پخش‌کننده‌ را می‌توان با تلویزیون‌های 4K سونی مورد استفاده قرار داد.

تولیدکننده‌ی دوربین‌های مخصوص ضبط فیلم نیز سال گذشته اعلام کرد که پخش‌کننده‌ی Redray را روانه‌ی بازار خواهد کرد که می‌توان از طریق آن فیلم‌های سینمایی را با رزولوشن 4K و فرمت RED تماشا کرد. این کمپانی همچنین از همکاری با وب‌سایت Odemax پرده برداشت که از این‌رو کاربران می‌توانند از طریق این وب‌سایت فیلم‌های سینمایی 4K را دانلود کرده و در پخش‌کننده‌ی خود به تماشا بنشینند.

 شمار دیگری از کمپانی‌ها نیز از برنامه‌های خود برای ارائه‌‌ی سرویس‌های 4K رونمایی کردند. البته این پایان ماجرا نیست و سرویس استریم NHK در ژاپن نیز اولین سرویس ویدئو در پهنای باند 8K را در سال ۲۰۰۸ عرضه کرد.

همچنین باید به این موضوع نیز اشاره کرد که در صورت نبود محتوای 4K، تلویزیون‌ها و پخش‌کننده‌های 4K کیفیت پخش ویدئوهای 1080P و SD را افزایش داده و پخش می‌کنند. برای مثال پخش‌کننده‌ی سونی و اپو امکان بالا بردن کیفیت پخش بلوری به 4K را فراهم می‌کنند.

نتیجه‌گیری

آیا با افزایش رزولوشن صفحه‌ی نمایش و ارائه‌ی سرویس 4K تجربه‌‌ی تماشای فیلم‌ها بهتر می‌شود؟ در صورتی که برای مثال‌ فیلم‌های ثبت شده با کیفیت SD را از طریق بالا بردن کیفیت در نمایشگرهای 4K به نظاره بنشینیم، شاید بهبودی در کیفیت نمایش شاهد باشیم، اما این موضوع در مورد محتوای 4K چندان مشهود نیست. به بیان بهتر اختلاف قابل توجه در زمان تماشای ویدئوهای 4K در مقایسه با انتقال از ویدئوهای SD به FHD چندان محسوس نیست.

نظر شما در این خصوص چیست؟ آیا امروزه خرید تلویزیون‌های 4K عقلانی است؟ شماری از تولیدکنندگان نیز برخی از مدل‌های 4K خود را وارد کشورمان کرده‌‌اند که در مقایسه با تلویزیون‌های فول اچ‌دی موجود در بازار قیمت‌های بسیار بالایی دارند.

یاهو ۲۰ ساله شد

۲۰ سال پیش در چنین روزی، یاهو متولد شد. یاهو یکی از قدیمی‌ترین شرکت‌های تماما اینترنتی دنیا است که سرویس‌های بسیاری را به مشتریان خود ارائه کرده است.

یاهو طی ۲۰ سال فعالیت‌اش فراز و نشیب‌های بسیاری را تجربه کرده است. این کمپانی در دهه‌ی ۱۹۹۰ به عنوان دایرکتوری وب شناخته می‌شد. رفته رفته سرویس‌های بسیاری به یاهو اضافه شد و طی این دو دهه یاهو شرایط مختلفی را تجربه کرد. زمانی این کمپانی درآمد سرشاری به دست می‌آورد و بخش زیادی از آن نیز سود خالص بود اما با بزرگ شدن گوگل، رفته رفته یاهو کوچک‌تر می‌شد و از محبوبیت سرویس‌های آن کاسته می‌شد. یاهو برای مقابله با گوگل حتی با مایکروسافت قرار داد بست تا نتایج جستجو را از Bing نمایش دهد. البته با روی کار آمدن مریسا میر شرایط تغییر کرد و یاهو در میسر پیشرفت قرار گرفت اما این کمپانی هنوز نتوانسته فروغ گذشته را بدست آورد.

مریسا میر که خود یکی از مدیران سابق گوگل بوده، اقدامات مثبت بسیاری انجام داده و سرمایه‌گذاران این کمپانی نیز از تصمیم‌های وی خوشحال هستند.

یاهو توسط جری یانگ و دیوید فیلو در ژانویه سال ۱۹۹۴ آغاز به کار کرد و در ۱ مارس ۱۹۹۵، بین مردم با نام «یاهو» شناخته شد. در تاریخ ۱۳ ژانویه ۲۰۰۹ کارول بارتز که مدیر اجرائی سابق دریافت رمز عبور بود به عنوان مدیرعامل و عضو هیئت مدیره‌ی یاهو شروع به کار کرد. در روز ۶ سپتامبر ۲۰۱۱، کارول بارتز برکنار شد و تیم مورس به عنوان مدیرعامل موقت شرکت برگزیده شد. در ۴ ژانویه ۲۰۱۲، اسکات تامپسون، رئیس سابق پی پال، مدیرعامل یاهو شد. در ۱۳ می ۲۰۱۲، اسکات تامپسون برکنار شد و راس لوینسون به عنوان مدیرعامل، موقتا جایگزین وی شد کمی بعد هیئت مدیره‌ی یاهو، مریسا میر یکی از مدیران ارشد گوگل را به عنوان مدیرعامل یاهو جذب کرد.

نگاهی گذرا به تاریخچه آی‌مک‌ (iMac) اپل

iMac های ساخت شرکت اپل همواره از محصولاتی بوده‌اند که در دنیا طرفداران زیادی برای آن‌ها وجود دارد، کامپیوتر‌های رومیزی و خوش‌ساختی که قدرت زیاد آن‌ها سبب شده است افرادی که به صورت حرفه‌ای با کامپیوتر‌ها سروکار دارند این محصول اپل را به عنوان ابزار اصلی خود انتخاب کنند. در این بخش به تاریخچه این محصول دوست داشتنی می‌پردازیم.

شرکت اپل وجود iMac در سری محصولات خود را به نوعی مدیون جانی آیو، طراح با تجربه و نوآوری است که با ورودش به شرکت اپل به عنوان یک طراح ساده، پروژه ساخت iMac را پایه‌گذاری کرد که مورد توجه استیو جابز، مدیر وقت شرکت اپل قرار گرفت.

1998: سال 1998 را می‌توانیم تولد iMac بدانیم، اولین نسل این محصول با نام G3 روانه بازار شد. طراحی این محصول در ابتدا بسیار متفاوت از آن‌چه امروز شاهدش هستیم بود. صفحه نمایش 14 اینچی از نوع CRT و پردازنده‌ی نسبتا قوی (البته در آن زمان)  powerPC از جمله مشخصات این محصول اولیه به شمار می‌روند. iMac G3 در رنگ‌های بسیار متنوعی روانه بازار شد.

2002: پس از فروش موفقیت‌آمیز G3، مهندسان شرکت اپل نسل بعدی این محصول را با تغییرات بسیار وسیعی نسبت به نسل قبل و با نام G4 روانه بازار کردند که به نوعی محصول انقلابی به‌شمار می‌رفت. این محصول در اندازه‌های 15، 17 و 20 اینچی روانه بازار شد، اپل در این رایانه رومیزی از صفحه نمایش‌های LCD استفاده کرد که همین عامل باعث کم حجم شدن G4 نسبت به G3 شد.

2002: اپل در همین سال علاوه بر G3 محصولی با نام eMac را نیز روانه بازار کرد که تلفیقی از G4 و G3 به‌شمار می‌رفت، چرا که سخت‌افزار این محصول مانند آن‌چه در G4 شاهدش بودیم در کنار هم قرارگرفته بودند و طراحی بیرونی آن نیز  مانند G3 بود و از نمایشگر CRT بهره می‌برد. البته اپل این محصول را مناسب برای مکان های آموزشی شامل مدارس ، دانشگاه ها و مراکز اداری تولید کرده بود. نسخه‌های بهبود یافته eMac طی سال‌های 2003 تا 2005 روانه بازار شدند.

 2004: اپل در این سال iMac G5 را روانه بازار کرد، ما در این محصول شاهد طراحی دوباره iMac ها بودیم ، برای اولین بار آلومینیوم بدنه اصلی iMac هارا تشکیل دادند. طراحی iMac G5 شباهت بسیار زیادی به نسل‌های جدیدتر iMac ها دارد، دوربین مکالمه تصویری نوآوری اپل در ساخت G5 به شمار می‌رود. این محصول در اندازه‌های 17 و 20 اینچی روانه بازار شدند و تا سال 2006 تولید آن‎‌ها ادامه پیدا کرد.

اپل در این نسخه پردازنده اینتل را جایگزین PowerPC کرد که تا امروز هم این روند ادامه دارد.

2007: با رشد روزافزون این محصول در بین کاربران، اپل iMac هارا زیباتر و قدرتمندتر از قبل معرفی کرد، نازک‌تر شدن، کیفیت ساخت و قدرتمندی هر چه بیشتر نسبت به نسل‌های قبل از مواردی هستند که در اولویت این غول دنیای تکنولوژی قرار گرفتند. بدنه‌هایی با کیفیت از جنس آلومینیوم به همراه طراحی ساده اما بی‌نقص به نوعی دنیای جدیدی را به  تولید کنندگان قطعات کامپیوتری معرفی کرد.

2012: بین سال‌های 2002 و 2004 ، اپل بازنگری دوباره‌ای در طراحی این محصول انجام داد، iMacها به باریک‌ترین حد ممکن رسیدند. با وجود باریک شدن آی‌مک، قدرت آن نسبت به نسل‌های قبل چندین برابر افزایش پیدا کرد. اپل در نوع صفحه نمایش iMac ها تجدید نظر کرد و LED را به خانواده‌ی iMac اضافه کرد. محصولات جدید اپل در اندازه‌های 21.5 اینچ و 27 اینچ (به صورت سفارشی) تولید شدند.

در این نسخه هنوز بخش مرکزی بدنه در پشت دستگاه کمی کلفت‌تر از سایر نقاط بود تا بتوان در آن تراشه اینتل را جای داد، اما بدنه در بخش‌های کناری نسبت به نسخه قبلی بسیار باریک‌تر شد.

 2014:  مدتی پیش  اپل اخرین نسل از iMac هارا ( از ابتدا تا کنون) معرفی کرد، طراحی کلی این محصول تفاوت زیادی با نسل قبل ندارد تنها برتری آن قوی‌ترشدن و استفاده از صفحه نمایش با کیفیت Retina 5K  است. نمایشگر فوق العاده با کیفیتی که رزولوشن 5120 در 2880 را به کاربر عرضه می‌کند.

شبکه‌ی مخابراتی 5G چگونه جهان ما را تغییر خواهد داد؟

توسعه‌ی 5G، نسل پنجم شبکه‌های مخابراتی موبایل با شتاب بالایی در حال انجام است. علی‌رغم اینکه هنوز بسیاری از کشورها شبکه‌ی ارتباطی خود را به 3G یا 4G ارتقا نداده‌اند، اما نسل پنجم در حال توسعه است و دانشمندان با هیجان بالایی در مورد آن صحبت می‌کنند، چراکه 5G کاملا متفاوت خواهد بود.

استفاده از پهنای باند بالا، نرخ انتقال داده‌ی زیاد و تسهیل در ارتباطات مبتنی بر اینترنت چون مکالمات ویدئویی، تنها گوشه‌ای از قابلیت‌هایی است که با پیاده‌سازی شبکه‌های 5G در اختیار کاربران قرار خواهد گرفت.

پروفسور رحیم تفضلی، رئیس مرکز نوآوری‌های 5G دولتی انگلستان در دانشگاه سوری در این خصوص می‌گوید:

شبکه‌های مخابراتی 5G یک بازنگری و انقلاب کلی در زمینه‌ی طیف امواج رادیویی خواهد بود.

پیاده‌سازی شبکه‌های مخابراتی 5G بدین معنا است که بستر مورد نیاز برای اتصال شهرهای هوشمند، انجام عمل‌های جراحی ریموت، استفاده از خودروهای هوشمند و اینترنت اشیا در دسترس خواهد بود.

اما کلید درک قابلیت‌های این شبکه‌ی بسیار سریع چیست؟ پاسخ این سوال در هماهنگ‌سازی و تحول کلی در طیف امواج رادیویی نهفته است. داده‌ها با استفاده از امواج رادیویی منتقل می‌شوند. امواج رادیویی نیز مشخصاتی همچون طول موج و فرکانس دارند که منجر به ایجاد امواج می‌شود.

با توجه به تغییر طول موج و متعاقب آن تغییر فرکانس یک موج، از امواج مختلف برای کاربردهای متفاوتی در ارتباطات استفاده می‌شود که این موضوع بصورت قراردادی تعیین شده است. برای مثال طول موج خاصی در صنعت دریانوردی استفاده می‌شود در حالی که طول موج‌های دیگری برای استفاده در صنعت هوانوردی، انتقال تصاویر تلویزیونی و شبکه‌های موبایل اختصاص داده شده است. استاندارد استفاده از این طول موج‌ها و اختصاص آن به کاربردهای خاص توسط اتحادیه بین‌المللی مخابرات که زیر نظر سازمان ملل متحد فعالیت می‌کند، مشخص می‌شود.

در حال حاضر طیف امواج رادیویی نظم خاصی ندارد و نیاز به اختصاص فرکانس‌های جدید به فناوری‌های نو منجر به استفاده از فاصله‌ی فرکانسی بین امواج شده است. این موضوع منجر به ایجاد مشکلات در سرعت ارتباط شده است.

برای ایجاد بستر مورد نیاز به منظور پیاده‌سازی شبکه‌های ارتباطی 5G، اتحادیه بین‌المللی مخابرات در حال بازسازی بخش‌هایی از شبکه‌ی رادیویی است که به انتقال داده‌ها اختصاص داده شده بود. البته این امر خللی در شبکه‌های مخابراتی پیشین چون ۳جی و ۴جی ایجاد نخواهد کرد.

سرعت ۱۰۰ برابری انتقال اطلاعات

۵ جی یک شبکه‌ی ارتباطی بسیار سریع است. پروفسور تفضلی معتقد است که با استفاده از شبکه‌های ارتباطی ۵جی می‌توان به رویای دستیابی به سرعت ۸۰۰ گیگابیت بر ثانیه دست یافت. سرعت ۸۰۰ گیگابیت بر ثانیه ۱۰۰ برابر سریع‌تر از شبکه‌های ۵جی است که هم‌اکنون بصورت آزمایشی توسط برخی از کمپانی‌ها پیاده‌سازی شده است.

زمانی که سامسونگ در سال ۲۰۱۳ خبر از آزمایش شبکه‌ی ۵جی خود با سرعت انتقال داده‌ی یک گیگابیت بر ثانیه داد، بسیاری از علاقمندان به وجد آمدند. با استفاده از این شبکه می‌توان یک فیلم با رزولوشن اچ‌دی را در یک ثانیه دانلود کرد. با وجود این، استفاده از یک شبکه‌ی ارتباطی با نرخ انتقال ۸۰۰ گیگابیت در ثانیه بسیار هیجان‌انگیزتر است، بطوریکه می‌توان ۸۰۰ فیلم با رزولوشن اچ‌دی را در یک ثانیه دانلود کرد.

سارا مازور، رئیس مرکز مطالعات اریکسون، که سرمایه‌گذاری عظیمی در مورد تحقیقات ۵جی به انجام رسانده، در این خصوص می‌گوید:

شبکه‌‌های ارتباطی ۵جی باید از عهده‌ی نیاز مبرم زمینه‌های مختلف به ارتباط بر آیند.

پیش‌بینی‌ها حکایت از این دارد که در سال ۲۰۲۰ بیش از ۵۰ تا ۱۰۰ میلیارد ابزار به اینترنت متصل خواهند شد. از این‌رو ارتباطات با استفاده از فرکانس‌های مختلف برای اتصال گجت‌های مورد نیاز در نظر گرفته شده‌اند.

افزایش ظرفیت شبکه چیزی شبیه به عریض کردن راه ارتباطی است. در صورتی که جاده عریض‌تر شود، خودروهای بیشتری می‌توانند از آن عبور کنند. یعنی با ایجاد لاین‌های بیشتر، خودروهای بیشتری نیز در آن واحد عبور می‌کنند، اما منظم کردن حرکت نیز نقش پررنگی در بالا بردن سرعت دارد. برای مثال اختصاص برخی کانال‌ها به ارتباطات محلی و شماری دیگر به ارتباطات جهانی می‌تواند سرعت نقل و انتقال داده‌ها را افزایش دهد.

یکی از مورادی که نیاز به پهنای باند بالا را افزایش می‌دهد، مفهوم اینترنت اشیا است. اینترنت اشیا تنها به معنای ارتباط با سیستم تهویه‌ی خانه‌ی هوشمند یا امکان کنترل لوازم خانگی از فاصله‌ی دور بصورت ریموت نیست. بلکه این مفهوم مفاهیم گسترده‌تری را شامل می‌شود که از جمله‌ی آن می‌توان به اطلاع از صندلی‌های خالی قطار‌های موجود در ایستگاه اشاره کرد که این اطلاعات از طریق خود قطار که به اینترنت متصل شده، حاصل می‌شود.

ابزار‌های هوشمند خود بطور مستقل قادرند تا پهنای باند مورد نیاز خود را انتخاب کنند که این موضوع از شلوغ شدن یک فرکانس خاص بصورت خودکار پیشگیری می‌کند. براساس پیش‌بینی‌های صورت گرفته انتظار می‌رود اولین فرکانس در نظر گرفته شده از سال ۲۰۲۰ میلادی عملیاتی شود. دو فرکانس بعدی نیز در ادامه به جمع شبکه‌ی ۵جی اضافه خواهد شد. مازور در این خصوص می‌گوید:

پس از اینکه فرکانس‌های پیش‌بینی شده پیاده‌سازی شده و در اختیار کاربران قرار گیرد، می‌توان محصولات مبتنی بر این فناوری‌ها را توسعه داد.

یکی دیگر از قابلیت‌های کلیدی شبکه‌ی ۵جی، پایداری این شبکه است. سارا مازور پایداری شبکه‌های ۵جی را به اندازه‌ای بالا عنوان می‌کند که می‌توان حتی این شبکه‌ها با از نظر پایداری بهتر از شبکه‌ی اینترنت فیبر داست. پیشرفت‌های حاصل شده در توسعه‌ی آنتن‌های مخابراتی به قطع و وصل شدن یکباره‌ی داده‌ها پایان خواهد داد.

این قابلیت یکی از ارکان اصلی بکارگیری این فناوری در زمینه‌هایی است که پایداری اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد. از جمله‌ی این حوزه‌ها می‌توان به استفاده از شبکه‌های ۵جی در ارتباط خودروهای هوشمند بدون راننده و همچنین انجام انواع اعمال جراحی بصورت ریموت اشاره کرد.

در محل‌هایی که ساختمان‌ها بلن مرتبه جلوی امواج با فرکانس‌های بالا را سد می‌کنند، می‌توان از تیرهای ارتباطی استفاده کرد.

کمپانی هوآوی ایده‌ی استفاده از شبکه‌های ۵جی را به‌منظور ارتباط خودروهای هوشمند بدون راننده مطرح کرده است. حوزه‌های حساسی چون خودروهای هوشمند بدون راننده یا انجام عمل‌های جراحی بصورت ریموت از جمله‌ی مواردی است که عدم وجود قطع و وصلی و تاخیر در شبکه اهمیت فراوانی در آنها دارد. براساس اطلاعات ارائه شده توسط اریکسون، تاخیر در شبکه‌ی ۵جی یک میلی ثانیه است. بازه‌ی زمانی یک میلی‌ثانیه برای انسان قابل درک نیست. سرعت شبکه‌های ۵جی ۵۰ برابر بیشتر از شبکه‌ی ارتباطی ۴جی است.

شبکه‌‌های ارتباطی آزمایشی 5 جی

کمپانی‌های فعال در زمینه‌ی تولید تجهیزات مخابراتی چون اریکسون و هوآوی نظری در مورد هزینه‌ی تخمینی یک شبکه‌ی ارتباطی ۵جی ندارند. اما این موضوع منجر به توقف فعالیت‌های این کمپانی در زمینه‌ی تحقیقات و توسعه‌ در این زمینه نمی‌شود.

برای مثال سامسونگ امیدوار است تا همزمان با برگزاری المپیک زمستانی سال ۲۰۱۸، از شبکه‌ی مخابراتی خود مبتنی بر فناوری ۵جی پرده بردارد. همچنین هوآوی نیز برای بهره‌برداری از شبکه‌ی ۵جی خود همزمان با جام‌‌جهانی فوتبال روسیه در سال ۲۰۱۸ و در شهر مسکو برنامه‌ریزی کرده است.

ژاپن در نظر دارد تا علاوه بر میزبانی از مسابقات المپیک ۲۰۲۰، از اولین شبکه‌ی تجاری ۵جی نیز بهره‌برداری کند.

علاوه بر صرف هزینه‌های سرسام‌آور در بخش تخقیق و توسعه‌ی شبکه‌های ارتباطی ۵جی، باید تکنولوژی‌ها و حوزه‌های مصرف‌کننده‌ی فناوری ۵جی نیز خود را با پیش‌ نیازهای استفاده از این شبکه‌ها هماهنگ کنند. پروفسور تفضلی بازه‌ی زمانی موجود تا سال ۲۰۴۰ میلادی را که طی آن شبکه‌های ۶جی متولد خواهند شد، زمان مناسبی برای بروزرسانی موارد مورد نیاز می‌داند.

در حال حاضر هر سه اپراتور همراه کشور شبکه‌ی ارتباطی ۳جی را البته با وجود کم و کاست‌هایی ارائه می‌دهند. ایرانسل به‌عنوان دومین اپراتور تلفن‌همراه کشور، پس از راه‌اندازی شبکه‌ی ۳جی به فاصله‌ی معقوای در حال راه‌اندازی شبکه‌ی ۴جی است. به‌نظر شما پس از عرضه‌ی تجاری شبکه‌ی ۵جی در سطح جهان، با چه فاصله‌ای این فناوری وارد کشور خواهد شد؟ آیا بهتر نیست اپراتورهای مخابراتی همگام با سایر کمپانی‌ها تحقیقات خود را در این زمینه آغاز کنند؟ نظر شما در این مورد چیست؟