یاهو ۲۰ ساله شد

۲۰ سال پیش در چنین روزی، یاهو متولد شد. یاهو یکی از قدیمی‌ترین شرکت‌های تماما اینترنتی دنیا است که سرویس‌های بسیاری را به مشتریان خود ارائه کرده است.

یاهو طی ۲۰ سال فعالیت‌اش فراز و نشیب‌های بسیاری را تجربه کرده است. این کمپانی در دهه‌ی ۱۹۹۰ به عنوان دایرکتوری وب شناخته می‌شد. رفته رفته سرویس‌های بسیاری به یاهو اضافه شد و طی این دو دهه یاهو شرایط مختلفی را تجربه کرد. زمانی این کمپانی درآمد سرشاری به دست می‌آورد و بخش زیادی از آن نیز سود خالص بود اما با بزرگ شدن گوگل، رفته رفته یاهو کوچک‌تر می‌شد و از محبوبیت سرویس‌های آن کاسته می‌شد. یاهو برای مقابله با گوگل حتی با مایکروسافت قرار داد بست تا نتایج جستجو را از Bing نمایش دهد. البته با روی کار آمدن مریسا میر شرایط تغییر کرد و یاهو در میسر پیشرفت قرار گرفت اما این کمپانی هنوز نتوانسته فروغ گذشته را بدست آورد.

مریسا میر که خود یکی از مدیران سابق گوگل بوده، اقدامات مثبت بسیاری انجام داده و سرمایه‌گذاران این کمپانی نیز از تصمیم‌های وی خوشحال هستند.

یاهو توسط جری یانگ و دیوید فیلو در ژانویه سال ۱۹۹۴ آغاز به کار کرد و در ۱ مارس ۱۹۹۵، بین مردم با نام «یاهو» شناخته شد. در تاریخ ۱۳ ژانویه ۲۰۰۹ کارول بارتز که مدیر اجرائی سابق دریافت رمز عبور بود به عنوان مدیرعامل و عضو هیئت مدیره‌ی یاهو شروع به کار کرد. در روز ۶ سپتامبر ۲۰۱۱، کارول بارتز برکنار شد و تیم مورس به عنوان مدیرعامل موقت شرکت برگزیده شد. در ۴ ژانویه ۲۰۱۲، اسکات تامپسون، رئیس سابق پی پال، مدیرعامل یاهو شد. در ۱۳ می ۲۰۱۲، اسکات تامپسون برکنار شد و راس لوینسون به عنوان مدیرعامل، موقتا جایگزین وی شد کمی بعد هیئت مدیره‌ی یاهو، مریسا میر یکی از مدیران ارشد گوگل را به عنوان مدیرعامل یاهو جذب کرد.

نگاهی گذرا به تاریخچه آی‌مک‌ (iMac) اپل

iMac های ساخت شرکت اپل همواره از محصولاتی بوده‌اند که در دنیا طرفداران زیادی برای آن‌ها وجود دارد، کامپیوتر‌های رومیزی و خوش‌ساختی که قدرت زیاد آن‌ها سبب شده است افرادی که به صورت حرفه‌ای با کامپیوتر‌ها سروکار دارند این محصول اپل را به عنوان ابزار اصلی خود انتخاب کنند. در این بخش به تاریخچه این محصول دوست داشتنی می‌پردازیم.

شرکت اپل وجود iMac در سری محصولات خود را به نوعی مدیون جانی آیو، طراح با تجربه و نوآوری است که با ورودش به شرکت اپل به عنوان یک طراح ساده، پروژه ساخت iMac را پایه‌گذاری کرد که مورد توجه استیو جابز، مدیر وقت شرکت اپل قرار گرفت.

1998: سال 1998 را می‌توانیم تولد iMac بدانیم، اولین نسل این محصول با نام G3 روانه بازار شد. طراحی این محصول در ابتدا بسیار متفاوت از آن‌چه امروز شاهدش هستیم بود. صفحه نمایش 14 اینچی از نوع CRT و پردازنده‌ی نسبتا قوی (البته در آن زمان)  powerPC از جمله مشخصات این محصول اولیه به شمار می‌روند. iMac G3 در رنگ‌های بسیار متنوعی روانه بازار شد.

2002: پس از فروش موفقیت‌آمیز G3، مهندسان شرکت اپل نسل بعدی این محصول را با تغییرات بسیار وسیعی نسبت به نسل قبل و با نام G4 روانه بازار کردند که به نوعی محصول انقلابی به‌شمار می‌رفت. این محصول در اندازه‌های 15، 17 و 20 اینچی روانه بازار شد، اپل در این رایانه رومیزی از صفحه نمایش‌های LCD استفاده کرد که همین عامل باعث کم حجم شدن G4 نسبت به G3 شد.

2002: اپل در همین سال علاوه بر G3 محصولی با نام eMac را نیز روانه بازار کرد که تلفیقی از G4 و G3 به‌شمار می‌رفت، چرا که سخت‌افزار این محصول مانند آن‌چه در G4 شاهدش بودیم در کنار هم قرارگرفته بودند و طراحی بیرونی آن نیز  مانند G3 بود و از نمایشگر CRT بهره می‌برد. البته اپل این محصول را مناسب برای مکان های آموزشی شامل مدارس ، دانشگاه ها و مراکز اداری تولید کرده بود. نسخه‌های بهبود یافته eMac طی سال‌های 2003 تا 2005 روانه بازار شدند.

 2004: اپل در این سال iMac G5 را روانه بازار کرد، ما در این محصول شاهد طراحی دوباره iMac ها بودیم ، برای اولین بار آلومینیوم بدنه اصلی iMac هارا تشکیل دادند. طراحی iMac G5 شباهت بسیار زیادی به نسل‌های جدیدتر iMac ها دارد، دوربین مکالمه تصویری نوآوری اپل در ساخت G5 به شمار می‌رود. این محصول در اندازه‌های 17 و 20 اینچی روانه بازار شدند و تا سال 2006 تولید آن‎‌ها ادامه پیدا کرد.

اپل در این نسخه پردازنده اینتل را جایگزین PowerPC کرد که تا امروز هم این روند ادامه دارد.

2007: با رشد روزافزون این محصول در بین کاربران، اپل iMac هارا زیباتر و قدرتمندتر از قبل معرفی کرد، نازک‌تر شدن، کیفیت ساخت و قدرتمندی هر چه بیشتر نسبت به نسل‌های قبل از مواردی هستند که در اولویت این غول دنیای تکنولوژی قرار گرفتند. بدنه‌هایی با کیفیت از جنس آلومینیوم به همراه طراحی ساده اما بی‌نقص به نوعی دنیای جدیدی را به  تولید کنندگان قطعات کامپیوتری معرفی کرد.

2012: بین سال‌های 2002 و 2004 ، اپل بازنگری دوباره‌ای در طراحی این محصول انجام داد، iMacها به باریک‌ترین حد ممکن رسیدند. با وجود باریک شدن آی‌مک، قدرت آن نسبت به نسل‌های قبل چندین برابر افزایش پیدا کرد. اپل در نوع صفحه نمایش iMac ها تجدید نظر کرد و LED را به خانواده‌ی iMac اضافه کرد. محصولات جدید اپل در اندازه‌های 21.5 اینچ و 27 اینچ (به صورت سفارشی) تولید شدند.

در این نسخه هنوز بخش مرکزی بدنه در پشت دستگاه کمی کلفت‌تر از سایر نقاط بود تا بتوان در آن تراشه اینتل را جای داد، اما بدنه در بخش‌های کناری نسبت به نسخه قبلی بسیار باریک‌تر شد.

 2014:  مدتی پیش  اپل اخرین نسل از iMac هارا ( از ابتدا تا کنون) معرفی کرد، طراحی کلی این محصول تفاوت زیادی با نسل قبل ندارد تنها برتری آن قوی‌ترشدن و استفاده از صفحه نمایش با کیفیت Retina 5K  است. نمایشگر فوق العاده با کیفیتی که رزولوشن 5120 در 2880 را به کاربر عرضه می‌کند.

شبکه‌ی مخابراتی 5G چگونه جهان ما را تغییر خواهد داد؟

توسعه‌ی 5G، نسل پنجم شبکه‌های مخابراتی موبایل با شتاب بالایی در حال انجام است. علی‌رغم اینکه هنوز بسیاری از کشورها شبکه‌ی ارتباطی خود را به 3G یا 4G ارتقا نداده‌اند، اما نسل پنجم در حال توسعه است و دانشمندان با هیجان بالایی در مورد آن صحبت می‌کنند، چراکه 5G کاملا متفاوت خواهد بود.

استفاده از پهنای باند بالا، نرخ انتقال داده‌ی زیاد و تسهیل در ارتباطات مبتنی بر اینترنت چون مکالمات ویدئویی، تنها گوشه‌ای از قابلیت‌هایی است که با پیاده‌سازی شبکه‌های 5G در اختیار کاربران قرار خواهد گرفت.

پروفسور رحیم تفضلی، رئیس مرکز نوآوری‌های 5G دولتی انگلستان در دانشگاه سوری در این خصوص می‌گوید:

شبکه‌های مخابراتی 5G یک بازنگری و انقلاب کلی در زمینه‌ی طیف امواج رادیویی خواهد بود.

پیاده‌سازی شبکه‌های مخابراتی 5G بدین معنا است که بستر مورد نیاز برای اتصال شهرهای هوشمند، انجام عمل‌های جراحی ریموت، استفاده از خودروهای هوشمند و اینترنت اشیا در دسترس خواهد بود.

اما کلید درک قابلیت‌های این شبکه‌ی بسیار سریع چیست؟ پاسخ این سوال در هماهنگ‌سازی و تحول کلی در طیف امواج رادیویی نهفته است. داده‌ها با استفاده از امواج رادیویی منتقل می‌شوند. امواج رادیویی نیز مشخصاتی همچون طول موج و فرکانس دارند که منجر به ایجاد امواج می‌شود.

با توجه به تغییر طول موج و متعاقب آن تغییر فرکانس یک موج، از امواج مختلف برای کاربردهای متفاوتی در ارتباطات استفاده می‌شود که این موضوع بصورت قراردادی تعیین شده است. برای مثال طول موج خاصی در صنعت دریانوردی استفاده می‌شود در حالی که طول موج‌های دیگری برای استفاده در صنعت هوانوردی، انتقال تصاویر تلویزیونی و شبکه‌های موبایل اختصاص داده شده است. استاندارد استفاده از این طول موج‌ها و اختصاص آن به کاربردهای خاص توسط اتحادیه بین‌المللی مخابرات که زیر نظر سازمان ملل متحد فعالیت می‌کند، مشخص می‌شود.

در حال حاضر طیف امواج رادیویی نظم خاصی ندارد و نیاز به اختصاص فرکانس‌های جدید به فناوری‌های نو منجر به استفاده از فاصله‌ی فرکانسی بین امواج شده است. این موضوع منجر به ایجاد مشکلات در سرعت ارتباط شده است.

برای ایجاد بستر مورد نیاز به منظور پیاده‌سازی شبکه‌های ارتباطی 5G، اتحادیه بین‌المللی مخابرات در حال بازسازی بخش‌هایی از شبکه‌ی رادیویی است که به انتقال داده‌ها اختصاص داده شده بود. البته این امر خللی در شبکه‌های مخابراتی پیشین چون ۳جی و ۴جی ایجاد نخواهد کرد.

سرعت ۱۰۰ برابری انتقال اطلاعات

۵ جی یک شبکه‌ی ارتباطی بسیار سریع است. پروفسور تفضلی معتقد است که با استفاده از شبکه‌های ارتباطی ۵جی می‌توان به رویای دستیابی به سرعت ۸۰۰ گیگابیت بر ثانیه دست یافت. سرعت ۸۰۰ گیگابیت بر ثانیه ۱۰۰ برابر سریع‌تر از شبکه‌های ۵جی است که هم‌اکنون بصورت آزمایشی توسط برخی از کمپانی‌ها پیاده‌سازی شده است.

زمانی که سامسونگ در سال ۲۰۱۳ خبر از آزمایش شبکه‌ی ۵جی خود با سرعت انتقال داده‌ی یک گیگابیت بر ثانیه داد، بسیاری از علاقمندان به وجد آمدند. با استفاده از این شبکه می‌توان یک فیلم با رزولوشن اچ‌دی را در یک ثانیه دانلود کرد. با وجود این، استفاده از یک شبکه‌ی ارتباطی با نرخ انتقال ۸۰۰ گیگابیت در ثانیه بسیار هیجان‌انگیزتر است، بطوریکه می‌توان ۸۰۰ فیلم با رزولوشن اچ‌دی را در یک ثانیه دانلود کرد.

سارا مازور، رئیس مرکز مطالعات اریکسون، که سرمایه‌گذاری عظیمی در مورد تحقیقات ۵جی به انجام رسانده، در این خصوص می‌گوید:

شبکه‌‌های ارتباطی ۵جی باید از عهده‌ی نیاز مبرم زمینه‌های مختلف به ارتباط بر آیند.

پیش‌بینی‌ها حکایت از این دارد که در سال ۲۰۲۰ بیش از ۵۰ تا ۱۰۰ میلیارد ابزار به اینترنت متصل خواهند شد. از این‌رو ارتباطات با استفاده از فرکانس‌های مختلف برای اتصال گجت‌های مورد نیاز در نظر گرفته شده‌اند.

افزایش ظرفیت شبکه چیزی شبیه به عریض کردن راه ارتباطی است. در صورتی که جاده عریض‌تر شود، خودروهای بیشتری می‌توانند از آن عبور کنند. یعنی با ایجاد لاین‌های بیشتر، خودروهای بیشتری نیز در آن واحد عبور می‌کنند، اما منظم کردن حرکت نیز نقش پررنگی در بالا بردن سرعت دارد. برای مثال اختصاص برخی کانال‌ها به ارتباطات محلی و شماری دیگر به ارتباطات جهانی می‌تواند سرعت نقل و انتقال داده‌ها را افزایش دهد.

یکی از مورادی که نیاز به پهنای باند بالا را افزایش می‌دهد، مفهوم اینترنت اشیا است. اینترنت اشیا تنها به معنای ارتباط با سیستم تهویه‌ی خانه‌ی هوشمند یا امکان کنترل لوازم خانگی از فاصله‌ی دور بصورت ریموت نیست. بلکه این مفهوم مفاهیم گسترده‌تری را شامل می‌شود که از جمله‌ی آن می‌توان به اطلاع از صندلی‌های خالی قطار‌های موجود در ایستگاه اشاره کرد که این اطلاعات از طریق خود قطار که به اینترنت متصل شده، حاصل می‌شود.

ابزار‌های هوشمند خود بطور مستقل قادرند تا پهنای باند مورد نیاز خود را انتخاب کنند که این موضوع از شلوغ شدن یک فرکانس خاص بصورت خودکار پیشگیری می‌کند. براساس پیش‌بینی‌های صورت گرفته انتظار می‌رود اولین فرکانس در نظر گرفته شده از سال ۲۰۲۰ میلادی عملیاتی شود. دو فرکانس بعدی نیز در ادامه به جمع شبکه‌ی ۵جی اضافه خواهد شد. مازور در این خصوص می‌گوید:

پس از اینکه فرکانس‌های پیش‌بینی شده پیاده‌سازی شده و در اختیار کاربران قرار گیرد، می‌توان محصولات مبتنی بر این فناوری‌ها را توسعه داد.

یکی دیگر از قابلیت‌های کلیدی شبکه‌ی ۵جی، پایداری این شبکه است. سارا مازور پایداری شبکه‌های ۵جی را به اندازه‌ای بالا عنوان می‌کند که می‌توان حتی این شبکه‌ها با از نظر پایداری بهتر از شبکه‌ی اینترنت فیبر داست. پیشرفت‌های حاصل شده در توسعه‌ی آنتن‌های مخابراتی به قطع و وصل شدن یکباره‌ی داده‌ها پایان خواهد داد.

این قابلیت یکی از ارکان اصلی بکارگیری این فناوری در زمینه‌هایی است که پایداری اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد. از جمله‌ی این حوزه‌ها می‌توان به استفاده از شبکه‌های ۵جی در ارتباط خودروهای هوشمند بدون راننده و همچنین انجام انواع اعمال جراحی بصورت ریموت اشاره کرد.

در محل‌هایی که ساختمان‌ها بلن مرتبه جلوی امواج با فرکانس‌های بالا را سد می‌کنند، می‌توان از تیرهای ارتباطی استفاده کرد.

کمپانی هوآوی ایده‌ی استفاده از شبکه‌های ۵جی را به‌منظور ارتباط خودروهای هوشمند بدون راننده مطرح کرده است. حوزه‌های حساسی چون خودروهای هوشمند بدون راننده یا انجام عمل‌های جراحی بصورت ریموت از جمله‌ی مواردی است که عدم وجود قطع و وصلی و تاخیر در شبکه اهمیت فراوانی در آنها دارد. براساس اطلاعات ارائه شده توسط اریکسون، تاخیر در شبکه‌ی ۵جی یک میلی ثانیه است. بازه‌ی زمانی یک میلی‌ثانیه برای انسان قابل درک نیست. سرعت شبکه‌های ۵جی ۵۰ برابر بیشتر از شبکه‌ی ارتباطی ۴جی است.

شبکه‌‌های ارتباطی آزمایشی 5 جی

کمپانی‌های فعال در زمینه‌ی تولید تجهیزات مخابراتی چون اریکسون و هوآوی نظری در مورد هزینه‌ی تخمینی یک شبکه‌ی ارتباطی ۵جی ندارند. اما این موضوع منجر به توقف فعالیت‌های این کمپانی در زمینه‌ی تحقیقات و توسعه‌ در این زمینه نمی‌شود.

برای مثال سامسونگ امیدوار است تا همزمان با برگزاری المپیک زمستانی سال ۲۰۱۸، از شبکه‌ی مخابراتی خود مبتنی بر فناوری ۵جی پرده بردارد. همچنین هوآوی نیز برای بهره‌برداری از شبکه‌ی ۵جی خود همزمان با جام‌‌جهانی فوتبال روسیه در سال ۲۰۱۸ و در شهر مسکو برنامه‌ریزی کرده است.

ژاپن در نظر دارد تا علاوه بر میزبانی از مسابقات المپیک ۲۰۲۰، از اولین شبکه‌ی تجاری ۵جی نیز بهره‌برداری کند.

علاوه بر صرف هزینه‌های سرسام‌آور در بخش تخقیق و توسعه‌ی شبکه‌های ارتباطی ۵جی، باید تکنولوژی‌ها و حوزه‌های مصرف‌کننده‌ی فناوری ۵جی نیز خود را با پیش‌ نیازهای استفاده از این شبکه‌ها هماهنگ کنند. پروفسور تفضلی بازه‌ی زمانی موجود تا سال ۲۰۴۰ میلادی را که طی آن شبکه‌های ۶جی متولد خواهند شد، زمان مناسبی برای بروزرسانی موارد مورد نیاز می‌داند.

در حال حاضر هر سه اپراتور همراه کشور شبکه‌ی ارتباطی ۳جی را البته با وجود کم و کاست‌هایی ارائه می‌دهند. ایرانسل به‌عنوان دومین اپراتور تلفن‌همراه کشور، پس از راه‌اندازی شبکه‌ی ۳جی به فاصله‌ی معقوای در حال راه‌اندازی شبکه‌ی ۴جی است. به‌نظر شما پس از عرضه‌ی تجاری شبکه‌ی ۵جی در سطح جهان، با چه فاصله‌ای این فناوری وارد کشور خواهد شد؟ آیا بهتر نیست اپراتورهای مخابراتی همگام با سایر کمپانی‌ها تحقیقات خود را در این زمینه آغاز کنند؟ نظر شما در این مورد چیست؟

پردازنده‌ی ۶۴ بیتی با ۳۲ بیتی چه تفاوتی می‌کند؟

۳۲ بیت با ۶۴ بیت چه تفاوتی می‌کند؟ آیا استفاده از پردازش ۶۴ بیتی در تلفن‌های هوشمند اهمیت دارد؟ در این مقاله به شرح پردازش ۶۴ بیتی می‌پردازیم و تفاوت‌های آن را با پلتفرم‌های ۳۲ بیتی بررسی می‌کنیم.

مدت‌ها است که تقریبا تمام پردازنده‌های کامپیوترهای شخصی و لپ‌تاپ‌ها از بستر ۶۴ بیتی پشتیبانی می‌کنند و بسیاری از نرم‌افزارهای مطرح دنیا علاوه بر نسخه‌ی سازگار با پردازش ۳۲ بیتی، نسخه‌ی اختصاصی ۶۴ بیتی نیز دارند. سیستم‌عامل‌های مختلف کامپیوترهای شخصی از ویندوز تا لینوکس و مک به خوبی از هر دو حالت پردازش ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی پشتیبانی می‌کنند. اما پردازش ۶۴ بیتی چه تفاوتی با ۳۲ بیتی می‌کند و آیا این تفاوت در تلفن‌های هوشمند نیز حائز اهمیت است؟

اپل با معرفی آیفون 5s و پردازنده‌ی ۶۴ بیتی A7 نه تنها کاربران بلکه تولیدکنندگان سیستم-روی-یک-چیپ (SoC) همچون کوالکام را متعجب کرد. وقتی همه‌ی پردازنده‌های موبایل تنها قادر به پردازش ۳۲ بیتی بودند، اپل پردازنده‌ی ۶۴ بیتی A7 را در دل پرچمدار خود جای داد. از آن زمان، موج عظیمی بر پا شد و اظهار نظرهای ضد و نقیضی مطرح شد. برخی پردازنده‌ی ۶۴ بیتی را برای تلفن های هوشمند بلا استفاده دانستند و آن را یک حقه تبلیغاتی بر شمردند و بعضی دیگر به ستایش آن پرداختند. 

پردازنده‌ی ۶۴ بیتی

در حقیقت استفاده از پردازش ۶۴ بیتی در تلفن‌های هوشمند مزایا و معایب خاص خود را دارد. معماری پردازنده‌های ۶۴ بیتی با ۳۲ بیتی فرق می‌کند، اما پردازنده‌های ۶۴ بیتی قادر به اجرای دستورات ۳۲ بیتی نیز هستند. برای اینکه‌ نهایت استفاده را از پردازش ۶۴ بیتی ببرید نه تنها سیستم‌عامل بلکه نرم‌افزارها نیز باید با پشتیبانی از این نوع پردازش تولید شوند. یعنی اگر فقط، پردازنده‌ی دستگاه ۶۴ بیتی باشد، نهایت استفاده را از توان پردازشی دستگاه نخواهید برد و باید سخت‌افزار و نرم‌افزار، هر دو از پردازش ۶۴ بیتی پشتیبانی کنند.

پردازنده‌ی ۳۲ بیتی حداکثر ۴ گیگابایت اما پردازنده‌ی ۶۴ بیتی ۱۶.۸ میلیون ترابایت رم را پشتیبانی می‌‌کنند

یک پردازنده‌ی ۶۴ بیتی قادر است ۲ به توان ۶۴ مقدار محاسباتی را ذخیره کرده و در حافظه آدرس دهی کند. برای اینکه درک بهتری در این باره پیدا کنید، این عدد به این معنا است که پردازنده‌ی ۶۴ بیتی قادر است تا بیش از ۴ میلیارد برابر «حافظه‌ی فیزیکی رم» بیشتر را در مقایسه با پردازنده‌های ۳۲ بیتی، آدرس دهی کند. سیستم‌های مبتنی بر پردازنده‌ی ۳۲ بیتی قادر به آدرس دهی حداکثر ۴ گیگابایت (۲ به توان ۳۲) از حافظه‌ی رم هستند، اما پردازنده‌های ۶۴ بیتی از نظر تئوری می‌توانند تا ۱۶.۸ میلیون ترابایت رم (۲ به توان ۶۴) را پشتیبانی کنند! برای اینکه پردازنده‌ی ۶۴ بیتی بتواند درست کار کند سیستم‌عامل دستگاه نیز باید از پردازش ۶۴ بیتی پشتیبانی کند. مثلا در این آدرس می‌توانید محدودیت میزان حافظه‌ی پشتیبانی شده در هر نسخه از ویندوز را مشاهده کنید.

اولین پردازنده‌ی ۶۴ بیتی دنیا در سال ۱۹۶۱ توسط IBM و در سوپر کامپیوتر 7030 Stretch طراحی و استفاده شد. اما تا دهه‌ی ۲۰۰۰ از این پردازنده‌ها در کامپیوترهای خانگی استفاده نشد. پردازنده‌های ۶۴ بیتی با عرضه‌ی ویندوز اکس‌پی رایج شدند. پس از آن تمام نسخه‌های ویندوز از پردازش ۶۴ بیتی پشتیبانی کردند. کامپیوترهای که به پردازنده‌ی ۶۴ بیتی مجهز می‌شوند قادرند نسخه‌ی ۳۲ بیتی از سیستم‌عامل‌ها و اپلیکیشن‌ها را اجرا کنند، اما برعکس این موضوع صادق نیست. علاوه بر این برای اینکه از تمام توان پردازنده‌ی ۶۴ بیتی دستگاه خود استفاده کنید، باید نسخه‌ی ۶۴ بیتی سیستم‌عامل و نرم‌افزارهای مورد نظر خود را داشته باشید.

یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های بین پردازش ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی در تعداد محاسباتی است که هر کدام در هر ثانیه انجام می‌دهند. در واقع به بیان ساده، در برخی از شرایط پردازنده‌های ۶۴ بیتی سریع‌تر از ۳۲ بیتی‌ها عمل می‌کنند.

تفاوت تنها در پشتیبانی بیشتر از حافظه‌ی رم نیست

احتمالا شما هم این عبارت را شنیده‌اید: «اگر حافظه‌ی رم دستگاه بیشتر از ۴ گیگابایت نباشد، تفاوتی بین پردازنده‌ی ۳۲ بیتی و ۶۴ بیتی نیست» این عبارت همیشه، درست نیست! در این شکی نیست که مهم‌ترین تفاوت بین پردازنده‌های ۶۴ بیتی با ۳۲ بیتی در پشتیبانی از حافظه‌ی رم بالاتر است. اما تفاوت‌های دیگری نیز وجود دارد:

• مدیریت حافظه‌ در پردازنده‌های ۶۴ بیتی بهتر از ۳۲ بیتی است. پردازنده‌های ۳۲ بیتی قادر نیستند فایل‌های حجیم و بزرگ‌تر از ۴ گیگابایت را به سادگی آدرس دهی کنند و تنها بخشی از فایل را به اصطلاح در حافظه «مپ» می‌کنند.
• نرم‌افزارهای خاص مانند آن‌هایی که به رمزگذاری یا رمزگشایی محتوا می‌پردازند می‌توانند از آدرس دهی بهتر پردازنده‌ی ۶۴ بیتی بهره برده و با سرعت بیشتری امور مورد نظر خود را انجام دهند. مثلا برنامه‌های رندر سه بعدی یا ویرایش ویدیو می‌تواند بازده به مراتب بالاتری را در پردازنده‌های ۶۴ بیتی داشته باشند.
• در برخی از امور پردازنده مجبور است مرتبا مقادیر مورد نظر خود را از حافظه خوانده و رجیستر کند، به همین دلیل شاید انجام یک کار مشخص در پردازنده‌ی ۳۲ بیتی به چند سیکل در CPU نیاز داشته باشد، اما همان تسک در یک پردازنده‌ی ۶۴ بیتی به دلیل دسترسی وسیع‌تر به حافظه در سیکل‌های کمتری انجام شود. در واقع پردازنده‌های ۶۴ بیتی قادر هستند تا آدرس دهی وسیع‌تری را در حافظه داشته باشند و با حجم به مراتب بالاتری از اطلاعات در اپلیکیشن‌ها کار کنند. این موضوع در نرم‌افزارهایی همچون ویرایش ویدیو، محاسبات سنگین ریاضی، دیتابیس‌های بزرگ و مواردی از این دست به خوبی خود را نشان می‌دهد.

آرم و معماری ARMv8

 شرکت ARM خود تولید کننده تراشه نیست و تنها معماری را در قالب گواهی‌های مختلف به فروش می‌رساند. آرم دو نوع گواهی اصلی دارد یکی گواهی معماری پایه مانند ARMv8 AArch64 که از پردازش ۶۴ بیتی پشتیبانی می‌کند و گواهی مهم دیگر، معماری هسته‌ها است که مانند Cortex-a57 بر پایه  ARMv8 پیشنهاد می‌شوند. برخی از شرکت‌ها مانند سامسونگ هر دو گواهی را دریافت می‌کنند و در واقع خود تنها سازنده‌ی تراشه هستند و براساس طرح‌های ارائه شده توسط آرم، هسته‌ها را تولید می کنند. اما برخی دیگر از کمپانی‌ها مانند انویدیا، کوالکام یا اپل، تغییراتی را در طراحی هسته‌ها اعمال می‌کنند و تنها گواهی پایه‌ی آرم را تهیه می‌کنند. به این ترتیب پردازنده‌های ساخت این شرکت‌ها با پردازنده‌های دیگر کمپانی‌ها، تفاوت‌های دارد که به موجب آن، گاهی این پردازنده‌ها، قدرت و بازده‌ی بالاتری را نسبت به پردازنده‌های ساخته شده بر پایه‌ معماری هسته‌های آرم، ارائه می‌کنند. از طرف دیگر اینتل و دیگر شرکت‌های فعال در حوزه‌ی x86، قرار دارند که بطور کامل از روند متفاوتی برای پیاده سازی پردازش ۶۴ بیتی بهره می‌برند. اینتل با وجود فناوری‌های خاص و موثری که طی یکی دو سال اخیر ارائه کرده هنوز سهم چندانی از بازار ابزارهای موبایل ندارد و از این رو در این مقاله کمتر به معماری آن می‌پردازیم. دلیل اینکه بعضی از کمپانی‌ها مثل شرکت‌های نام برده شده نسبت به طراحی اختصاصی برای هسته‌ها اقدام می‌کنند آن است که باور دارند هسته‌های طراحی شده توسط آن‌ها بازده بالاتر و مصرف انرژی کمتری نسبت به الگوهای پیشنهادی آرم دارند.

راستش را بخواهید در حال حاضر پردازنده‌های موبایل، بیشتر از نیاز ما، قوی هستند و به همین دلیل تولیدکنندگان نیمه‌هادی‌ تلاش می‌کنند تا پردازنده‌های خود را از نظر مصرف انرژی، بهینه‌تر کنند تا طول عمر باتری تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها افزایش یابد. به همین دلیل مهاجرت به پردازنده‌های ۶۴ بیتی حائز اهمیت است. انویدیا در باره‌ی پردازنده‌های ۶۴ بیتی و استفاده از آن‌ها در اندورید اینگونه اظهار نظر کرده است:

تقریبا تمام کامپیوترهای رومیزی و لپ‌تاپ از سال‌ها قبل به پردازنده‌های ۶۴ بیتی مجهز شده‌اند. استفاده از این پردازنده‌ها باعث بازده‌ی بالاتر برای اپلیکیشن‌ها و دسترسی به حافظه‌ی حجیم‌تر می‌شود.

برای اندروید، داستان کمی متفاوت است و این موضوع بیشتر به دلیل استفاده از معماری ARMv8 اهمیت پیدا می‌کند. این معماری نه تنها پشتیبانی از پردازش ۶۴ بیتی را میسر می‌کند بلکه بهبودهای بسیاری در زمینه‌ی مصرف بهینه‌ی انرژی و بازده‌ی بالاتر را به همراه دارد. این موضوع حتی بر روی اپلیکیشن‌های ۳۲ بیتی نیز تاثیر گذار خواهد بود.

گوگل در کنفرانس I/O از اندروید L با پشتیبانی از پردازنده‌های ۶۴ بیتی، رونمایی کرد و این سیستم‌عامل در قالب اندروید ۵ آبنبات پاستیلی به زودی در دسترس قرار می‌گیرد. انویدیا نیز از مدت‌ها قبل، SoC جدید خود را با نام Tegra K1 معرفی کرده است که از پردازش ۶۴ بیتی پشتیبانی می‌کند.

پردازنده‌ی تگرا کی‌وان، تمام معماری ARMv8 را بکار گرفته و هر هسته‌ی Denver آن قادر به پشتیبانی از پردازش ۷ مسیره است. این در حالی است که پردازنده‌های مشابه از ۳ مسیر پردازشی بهره می‌برند.

در واقع در دنیای تلفن‌های هوشمند و ابزارهای موبایل مبتنی بر معماری آرم، آنچه در زمینه‌ی استفاده از پردازنده‌ی ۶۴ بیتی اهمیت پیدا می‌کند بیشتر مربوط به بهینه‌سازی‌های انجام شده در معماری ARMv8 است. اغلب پردازنده‌هایی که در این ابزارها استفاده می‌شوند مبتنی بر معماری آرم هستند و اگر پردازنده‌ای بخواهد در این پلتفرم از پردازش ۶۴ بیتی بهره ببرد، باید روی معماری پایه‌ی ARMv8 و هسته‌های همچون Cortex A57 و Cortex A53 طراحی شود. این معماری بهینه‌ سازی‌های بسیاری در مصرف انرژی و قدرت پردازشی نسبت به معماری ARMv7 دارد که تاثیر قابل ملاحظه‌ای در عملکرد کلی دستگاه و طول عمر باتری نشان می‌دهد.

پس ابتدا این موضوع را در نظر داشته باشیم که تفاوت بین پردازنده‌ی ۳۲ بیتی با ۶۴ بیتی تنها در پشتیبانی از حافظه‌ی رم بیشتر نیست. مورد دیگر اینکه پردازنده‌های ۶۴ بیتی مبتنی بر معماری آرم، سریع‌تر و بهینه‌تر از پردازنده‌های ۳۲ بیتی این شرکت هستند. به این ترتیب حتی اگر زمان زیادی طول بکشد تا اپلیکیشن‌های موبایل ۶۴ بیتی شوند، باز هم ارتقاء به پردازنده‌ی ۶۴ بیتی یک مزیت به شمار می‌رود و تاثیر خود را بر روی مصرف بهینه‌ی انرژی و بازده‌ی بالاتر می‌گذارد. انتظار می‌رود سال آینده اکثر ابزارهای موبایلِ تحت اندروید، ۶۴ بیتی شوند و توسعه دهندگان نیز اپلیکیشن‌های خود را ۶۴ بیتی کنند.

بستن کلیه برنامه های هنگ کرده در ویندوز

هنگ کردن برنامه‌ها به علت‌ باگ‌ها و ناسازگاری‌های نرم‌افزاری است. در این مواقع وضعیت برنامه‌ بر رویNot Responding قرار می‌گیرد. راه عمده‌ای که در این خصوص وجود دارد استفاده ازTask Manager و وادار کردن پروسه مربوط به برنامه به بسته شدن می‌باشد.

---

راهکار:

• ابتدا کلیدهای ترکیبی Win+R  را فشار دهید و در محیطRun، عبارت notepad را وارد نمایید تا نرم‌افزار Notepad ویندوز باز شود.
• در محیط Notepad کد روبرو را تایپ نمایید taskkill /f /fi "status eq not responding" :

• اکنون از منویFile بر روی Save as کلیک کنید.
• سپس فایل را با نام دلخواه و پسوند. bat  در صفحه دسکتاپ ویندوز ذخیره نمایید. به عنوان مثال (virtuallearning.bat)
• اکنون در صورتی که یک یا چند برنامه هنگ کرد، کافی است به صفحه دسکتاپ مراجعه کنید و بر روی این فایل جدید ایجاد شده دوبار کلیک کنید.
• با اجرای این فایل، تمام پنجره‌های هنگ کرده بسته می‌شود