حافظه هیبریدی چیست و چه تفاوتی با HDD و SSD دارد؟

آیا برای اولین بار است که نام حافظه یا دیسک سخت هیبریدی به گوش شما میرسد؟ قطعا شما تنها نیستید و بسیاری دیگر نیز در این خصوص چیزی نشنیده اند. در واقع این تکنولوژی جدید بوده و هنوز به شکل انبوه در بازار سخت افزار وجود ندارد و در نتیجه اطلاعات چندانی از آن نزد عموم کاربران موجود نیست. اما بگذارید شما را با این درایوها آشنا سازم. با من همراه باشید!

 امروز میخواهم در خصوص حافظه های هیبریدی، نحوه کار و مزایای آن ها صحبت کنم. تا آنجایی که به شکل خلاصه میتوان گفت، تفاوت این نوع از حافظه با دو نوع SSD و HDD در نحوه کش کردن داده ها است. کش کردن داده ها به عملیات ذخیره داد های اخیرا استفاده شده برای کاربری آتی اطلاق میشود که عموما بین RAM و CPU انجام میشود. این امر منجر به سریع شدن محاسبات آتی و صرفه جویی در زمان میگردد.

درایو یا حافظه هیبریدی هم عملیات کش داده ها را صورت میدهد، اما نه در بین RAM و CPU بلکه بینRAM و خود حافظه:

یک حافظه هیبریدی چگونه حافظه ای است؟

بگذارید دقیق تر بررسی کنیم. تا اواخر سال 2012 تولید کنندگان حافظه یا HDD – Hard Disk Drive – و یا SSD – Solid State Drive – و یا هر دوی آنها را با هم تولید میکردند. SSD ها در داخل خود از ساختاری شبیه به RAM ها برخوردارند و پوشیده از مدارهایی هستند که اقدام به ذخیره اطلاعات با سرعت بالا میکنند. بر خلاف HDD ها، در آنها هیچ نشانی از عملیات مکانیکی نیست.

حافظه هیبریدی تلفیقی از HDD و SSD است. در واقع در این نوع حافظه دو نوع ساختار HDD و SSDوجود دارد که از اولی برای ذخیره داده ها و از دومی برای کش کردن داده ها استفاده میشود. در نتیجه چنانچه بعدا CPU به این داده ها نیاز داشته باشد، دسترسی به آنها فوق العاده سریع تر خواهد بود. یک حافظه هیبریدی یک HDD است که از ساختار SSD برای کش کردن داده ها استفاده میکند:

همانگونه که میدانید در SSD ها خبری از دیسک گردان نیست. بر خلاف آن HDD ساختاری متشکل از دیسک های مغناطیسی دارد که داده ها بر روی آنها ذخیره میشوند. اما در SSD جای این دیسک های مغناطیسی را مدارهای الکتورنیکی گرفته اند و هیچ عملیات مکانیکی وجود ندارد. در نتیجه سرعت خواندن و نوشتن اطلاعات در آنها بیشتر است.

در حافظه های هیبریدی این هر دو عملیات وجود دارد. نوع Firmware موجود در این حافظه ها به گونه ای است که نوع داده های استخراج شده را رصد میکند و آن دسته ای را که به میزان بیشتری استخراج شده و مورد استفاده قرار گرفته اند، بر روی بخش SSD ذخیره میکند. در نتیجه زمان بعد که CPU نیاز به آنها داشته باشد با سرعت بیشتر و بدون نیاز به درگیر کردن دیسک های مغناطیسی قابل دسترس هستند.

بار اولی که بر روی یک حافظه هیبریدی اقدام به خواندن اطلاعات میکنید سرعت با HDD چندان تفاوتی ندارد اما به مرور زمان که به استفاده از آن ادامه میدهید، سرعت بازیابی اطلاعات شما بیشتر خواهد بود.

در نهایت اینکه این تکنولوژی جدید جایگزین مناسبی برای SSD خواهد بود زیرا اینگونه حافظه ها اکنون بهای زیادی در بازار دارند. حافظه های هیبرید میتواند سرعت و ظرفیت را همزمان با یک بهای معقول به کاربران عرضه کنند.

چگونه مشکل Write Protected را در فلش درایو‌ها از بین ببریم؟

شاید یک فلش درایو USB در اختیار دارید، اما چون نمی‌توانید هیچ اطلاعاتی بر روی آن بریزید، فلش خود را بدون استفاده رها کرده‌اید. به احتمال زیاد فلش درایو شما write protected است، به این معنی که اجازه فرمت اطلاعات یا اضافه کردن اطلاعات را به شما نمی‌دهد. اما راه حل این مشکل چیست؟در این مطلب به صورت ریشه‌ای این مشکل را بررسی خواهیم کرد.

در ابتدا باید مطمئن شوید مشکل فلش شما رایت پروتکتت است. آیا مطمئن هستید که پورت USB سالم است؟ یا مطمئنید که فلش خراب نشده؟ پس از اینکه مطمئن شدید مشکل از جانب فلش یا پورت کامیپوتر نیست، در  ابتدا باید دید که می‌توان وضعیت رایت پروتکتت فلش را حذف کرد یا خیر. بنابراین در اولین اقدام با استفاده از ابزار تحت خط فرمان Diskpart اقدام به حذف پروتکتت فلش خواهیم کرد.

حذف رایت پروتکتت به واسطه ابزار Diskpart

بر روی منوی Start ویندوز خود کلیک کنید و کلمه cmd را در بخش جستجوی برنامه‌ها و فایل‌ها تایپ کنید. در بالای منو استارت، cmd را خواهید دید. سپس با کلیک راست بر روی آن Run as Administrator را انتخاب کنید (همچون شکل زیر).

اکنون شما باید ابزار خط فرمان که ظاهری شبیه به شکل زیر دارد را ببیند.

دستور DISKPART را وارد کنید و اینتر را فشار دهید. در‌واقع Diskpart یک ابزار پارتیشن‌بندی است که در درون ویندوز وجود دارد  و از طریق دستور‌های خط فرمان قابل فراخوانی است. با کمک این ابزار خواهید توانست متغیر‌های درایو USB خود را تغییر دهید.

اکنون LIST DISK را تایپ کنید و دکمه اینتر را فشار دهید. شما لیستی از دیسک‌ها را همچون شکل زیر مشاهده خواهید کرد. دو دیسک در دسترس خواهد بود: حافظه هارد دیسک (HDD) با نام Disk 0، و فلش درایو USB با نام Disk 1. مقدار حافظه Disk 1 بسیار کمتر از Disk 2 است (7441 مگ در مقابل 298 گیگ)، به همین دلیل متوجه می‌شویم که Disk 1 نشان‌دهنده فلش درایو و Disk 2 حافظه سیستم را نشان می‌دهد. از این قسمت به بعد باید بسیار دقت کنید، زیرا نباید کار خود را با یک دیسک اشتباه شروع کنید.

در این زمان که مشخص شده فلش درایو ما Disk 1 است باید عبارت SELECT DISK 1 را بنویسیم و اِنتر کنیم. در پاسخ به شما گفته خواهد شد که دیسک مورد نظر (Disk 1) انتخاب شده است. اکنون ATTRIBUTES DISK را تایپ کنید تا ابزار DISKPART همه چیز‌هایی که در مورد فلش درایو می‌داند را به شما بگوید. مهمترین  جوابی که دریافت می‌کنید، خط اولی است که گفته شده Current Read-only State: Yes، از این طریق متوجه می‌شویم که فلش درایو رایت پروتکتت است.

برای حذف کردن ویژگی رایت پروتکتت با استفاده از این ابزار خط فرمان، دستور ATTRIBUTES DISK CLEAR READONLY  را تایپ و سپس اِنتر کنید. اگر رفع شدن مشکل رایت پروتکتت موفقیت آمیز بود با نوشته Disk attributes cleared successfully مواجه خواهید شد.

به منظور بررسی و آزمایش موفقیت آمیز بودن حذف رایت پروتکتت، یک فایل کوچک را بر روی فلش کپی کنید، اگر کپی شد که عالی است، اما اگر هنوز پیغام خطای write-protect را دریافت می‌کنید وقت آن است تا راه بهتری را امتحان کنیم.

فرمت دیسک

قبل از شروع هر آزمایش فرمت دیسک، در وهله اول مطمئن شوید که با ابزار تحت خط فرمان Diskpart برای از بین بردن رایت پروتکتت اقدام کرده باشید. پس از آن اگر فلش وارد سیستم شده، آن را جدا کنید و دوباره به سیستم متصل کنید، با این کار کامپیوتر آخرین تغییرات انجام شده را خواهد خواند. اگر فلش را قطع و وصل نکنید گاهی اوقات باعث عدم توانایی ویندوز در خواندن درایو می‌شود.

در ابتدا سعی کردیم فلش USB را با استفاده از ابزار Diskpart قابل نوشتن/فرمت کردن کنیم اما این ابزار نتوانست رایت پروتکتت موجود بر روی فلش درایو را از بین ببرد. اکنون می‌بایست با استفاده ابزار‌های فرمت کننده دیسک، فلش را به کلی فرمت کنیم.

در نظر داشته باشید که در اینجا ما فقط در مورد ابزار‌های فرمت کننده‌ای صحبت کردیم که به منظور فرمت کردن حافظه‌ها استفاده می‌شوند و به صورت تخصصی در مورد  ابزاری که شرکت توسعه‌دهنده فلش برای فرمت کردن آماده کرده در بخش بعد توضیح خواهیم داد. ممکن است برنامه‌های فرمت‌کننده متفرقه بر روی فلش شما کارساز باشند.

ابزار‌های فرمت USB

ابزار تعمیر شرکت Apacer

برنامه Apacer USB 3.0 Repair دارای دو عملکرد است، فرمت کردن و ریستور.

همانطور که اطلاع دارید، فرمت به معنی حذف حافظه USB و ریستور به معنی بازگردانی حافظه فلش است. در‌ واقع فلش USB شما از یک فرمت ریشه‌ای دوباره به حالت اول خود بازگردانده (Restore) می‌شود. با انجام این دو اقدام حافظه  فلش شما به صورت کلی حذف خواهد شد و دوباره به حالت اول کارخانه برخواهد گشت.

البته ممکن است حتی فرمت کردن فلش نیز تاثیری در حل مشکل نداشته باشد و وضعیت رایت پروتکتت دست نخورده باقی‌ بماند. اگر هیچکدام از این کار‌ها بر روی فلش Apacer شما موفق نبود تا رایت پروتکتت را حذف کند، لازم است تا با استفاده از گارانتی این فلش را تعویض کنید تا شاید در کارخانه بتوان دوباره این فلش را بازیابی کرد.

ابزار فرمت Kingston

همین که نرم‌افزار شروع به کار کند درایو فلش و فایل سیستم آن را شناسایی خواهد کرد.

بسیار سریع این ابزار کار خود را به سرانجام می‌رساند، اما ممکن است هنوز فلش درایو شما رایت پروتکتت بماند. اگر دستگاه مورد تست یکی از محصولات شرکت کینگستون است باشد احتمال موفقیت آمیز بودن اینکار بسیار بیشتر خواهد بود.

این شیوه در ویندوز 7 و بر روی حافظه‌های فلش کینگ‌استون بهترین نتیجه را می‌دهد.

جمع‌بندی

این دو برنامه تنها ابزار‌هایی هستند که می‌توانند برای آزمایش فرمت حافظه فلش به کار روند. بنابراین احتمال اینکه در رفع این مشکل موفق شوید بسیار زیاد است. راه حل دیگر می‌تواند مراجعه به سایت سازنده فلش درایو باشد. شاید در سایت سازنده روشی برای تعمیر فلش گفته شده باشد. اما اگر باز هم به نتیجه‌ای نرسیدید و فلش شما هنوز بلااستفاده است، همانطور که پیش‌تر گفته شد باید با استفاده از گارانتی فلش خود را با یک فلش جدید تعویض کنید.

اگر شما راه دیگری برای فرمت کردن فلش درایو write protected می‌شناسید که بتواند ویژگی رایت‌پروتکشن فلش را از بین ببرد، در بخش نظرات با من در میان بگذارید.

10 فرمان CMD که هر کاربر ویندوز باید بداند +آموزش تصویری

مایکروسافت ابزار command line را هرچند به آهستگی اما مداوم در کنار ویندوز به تکامل رسانده است، ولی از آنجا‌ که این ابزار یک ابزار مبتنی بر Text و اولیه است که تقریبا در سیستم عامل‌های مدرن دوره آن به سر آمده است، این امر بی‌دلیل نیست. هنوز فرامینی در این ابزار هست که در بسیاری از موارد به شدت کاربردی هستند و هر کاربر ویندوز باید با آن‌ها آشنا باشد.

بیشتر کاربران ویندوز، شاید هیچ‌گاه در ‌دوران استفاده از این سیستم عامل به cmd یا‌‌ همان Command Line رجوع نکنند؛ اما این ابزار فرامینی‌ دارد که هنوز در دل ویندوز به کار می‌آیند و حتی ویندوز ۸ نیز شماری فرامین و ابزار جدید را به cmd افزوده است. 

در اینجا شما را با ده فرمان پر‌کاربرد در این ابزار آشنا می‌سازم که نحوه استفاده شما از ویندوز را چند پله بالا‌تر می‌برد.

1 – Cipher

پاک کردن فایل‌ها از روی یک دیسک سخت، به معنای آن نیست که این فایل‌ها و داده‌ها برای همیشه پاک شده‌اند، بلکه‌ به این معناست که این فایل‌ها دیگر قابل دسترسی نیستند و فضای متعلق به آن‌ها آزاد شده است. این داده‌ها و فایل‌ها، همگی قابل بازیابی هستند، مگر آنکه با داده‌های جدید رونویسی شوند که این کار البته کمی زمان می‌برد. 

فرمان cipher فضای آزاد ‌روی حافظه شما را با داده‌های اتفاقی رونویسی و به این ترتیب از بازیابی داده‌های پاک شده جلوگیری می‌کند؛ مثلا برای پاکسازی کامل درایو C خود باید دستور cipher /w: c را اجرا کنید. این فرمان هیچ تأثیری بر داده‌ها و فایل‌هایی که پاک نشده، ندارد در نتیجه مشکلی برای سیستم عامل و داده‌های موجود شما درست نمی‌کند.

۲ – ipconfig

این دستور آدرس IP شما را که هم‌اکنون از آن بهره می‌گیرد‌، اعلام می‌کند؛‌ اما اگر از یک مودم استفاده می‌کنید (مانند همه رایانه‌های امروزی) به جای IP اصلی، آدرس Local مودم را در اختیار شما می‌گذارد، ولی با این حال، این فرمان هنوز هم کاربردی است، زیرا فرامین ثانویه بسیاری را در بر می‌گیرد؛ برای نمونه، دستور ipconfig/release به همراه ipconfig/renew سیستم عامل شما را مجبور می‌کند ‌یک IP جدید دریافت کند که در مواردی که مشکل در اتصال به اینترنت به دلیل تداخل IP‌ها باشد، بسیار کاربردی است. 

همچنین می‌توانید از دستور ipconfig/flushdns برای تازه کردن DNS خود استفاده نمایید. این فرامین ‌هنگامی که به دنبال عیب یابی در اتصال به اینترنت باشید، بسیار کاربردی هستند. 

۳ – Netstat

اجرای دستور netstat –an فهرستی از همه پورت‌های فعال کنونی بر روی سیستم به همراه IP متعلق به آن‌ها را به شما ارائه می‌کند. همچنین می‌توانید با ‌این دستور بفهمید که در حال حاضر وضعیت هر پورت به چه ترتیبی است: Listening، Established یا Closed. 

این دستور به ویژه هنگامی که می‌خواهید دستگاهی را که به رایانه شما متصل شده است اما به خوبی عمل نمی‌کند، ‌عیب‌‌یابی کنید یا ‌به دنبال یک بدافزار ‌روی سیستم خود می‌گردید، کاملا کاربردی است. 

۴ – ping

اجرای دستور ping به همراه یک IP آدرس یا آدرس یک وب سایت، مجموعه‌ای از داده‌ها را برای آزمایش به آدرس یادشده می‌فرستد‌. اگر این داده‌ها به خوبی به مقصد رسیده و بازگشت داده شوند، درمی‌یابید‌ که در اتصال شما یا دستگاهی که به سیستم متصل کرده‌اید، هیچ ایرادی نیست. 

اما چنانچه این آزمایش‌ها نا‌موفق باشند (Fail) به این معناست که مانعی بر سر راه ارتباط وجود دارد. این دستور نیز در زمان عیب‌یابی ارتباط و اتصال اینترنت یا شبکه به شدت مورد استفاده است.

۵ – Pathping

این فرمان نسخه پیشرفته‌تر فرمان Ping است و ‌زمانی کاربرد دارد که بین سیستم شما و دستگاهی که آن را ‌آزمایش می‌کنید، چندین مودم‌ باشد. همانند دستور ping در این فرمان نیز pathping را به همراه IP آدرس دستگاه مربوطه اجرا می‌کنید‌؛ اما بر خلاف ping این دستور اطلاعاتی نیز در خصوص مسیر رفت‌و‌آمد داده‌ها در آزمایش‌ها به شما می‌دهد.

۶ – Powercfg

این دستور یکی از پرکاربرد‌ترین دستورها برای فهمیدن میزان و روش مصرف انرژی سیستم شماست. می‌توانید از دستور powercfg/hibernate on یا powercfg/hibernate off برای فعال یا غیرفعال کردن قابلیت Hibernate استفاده کنید و همچنین دستور Powercfg/a وضعیت کنونی ذخیره انرژی یا باتری سیستم شما را گزارش می‌دهد. 

همچنین دستور powercfg/lastwake آخرین دستگاهی را که منجر به خارج شدن سیستم شما از وضعیت Sleep شده است، نمایش می‌دهد و هنگامی ‌که به دنبال دلیل بیدار شدن بی‌جهت سیستم خود هستید، می‌تواند کمک زیادی به شما بکند. 

اما از همه مهم‌تر، دستور powercfg /energy است که گزارشی کامل از میزان مصرف انرژی سیستم به شما می‌دهد. این گزارش می‌تواند به شما همه خطاهایی را که منجر به مصرف بیش از حد معمول انرژی در سیستم می‌شود، نشان دهد.

اما ویندوز نسخه ۸ دستور جدیدی به این فرمان اضافه کرده ‌که گزارشی کامل از وضعیت مصرف انرژی باتری را نمایش می‌دهد. powercfg /batteryreport این گزارش را به پوشه ویندوز شما می‌فرستد که اطلاعات خوبی در خصوص عمر باتری، ظرفیت حدودی آن و وضعیت شارژ آن به شما می‌دهد.

۷ – Shutdown

ویندوز ۸ همچنین دستور جدید دیگری را نیز به cmd افزوده است و ‌همان گونه که حدس زدید، مربوط به shutdown کردن سیستم است. البته این دستور در نگاه اول، بسیار بی‌مورد و اضافی به نظر می‌رسد؛ اما آنچه مهم است، آرگومان‌هایی ‌است که به همراه این دستور فرستاده می‌شود. 

برای نمونه، دستور shutdown /r /o منجر به آن می‌شود که سیستم شما Restart شده و منو‌ Advanced Start Options برای شما به نمایش در‌آید که از آنجا می‌توانید به گزینه Safe Mode و ابزارهای Recovery ویندوز دسترسی داشته باشید. این دستور ‌زمانی که به دنبال عیب یابی سیستم خود باشید، بسیار کاربردی است. 

۸ – Tasklist

دستور tasklist شما را با فهرستی از همه task‌های فعال بر روی سیستم عامل روبه‌رو می‌سازد؛ هرچند با وجود ابزاری مانند Task Manager این دستور به نظر بیهوده می‌آید، ‌در مواردی، task‌هایی ‌نمایش می‌دهد که Task Manager از نشان دادن آن‌ها غفلت کرده یا عاجز بوده است.

همچنین این دستور نیز از آرگومان‌های پرکاربردی برخوردار است؛ برای نمونه tasklist –v جزئیات بیشتری از هر task ارائه می‌کند و tasklist –m مکان فایل‌های dll مرتبط با هر task را نیز نمایش می‌دهد. این دستور در عیب‌یابی حرفه‌ای سیستم کاربردی است. 

                    

۹ – taskkill

همه task‌هایی که با فرمان tasklist نمایش داده می‌شوند، دارای یک فایل اجرایی و یک کد چهار رقمی با نام ID هستند. به این ترتیب می‌توانید با هر کدام از این Task‌ها و با اجرای دستور taskkill –im به همراه نام فایل اجرایی آن، یا taskkill –pid به همراه کد ID آن پایان داده و متوقف کنید. 

۱۰ – driverquery

درایور‌ها از جمله مهم‌ترین نرم‌افزارهایی هستند که بر روی سیستم شما نصب شده‌اند و کار آن‌ها ایجاد ارتباط بین سخت افزار و سیستم عامل است. نبود یک درایور یا ‌نصب ناموفق آن در سیستم، منجر به بروز مشکلات اساسی در کار سخت افزار مربوطه می‌شود. 

در نتیجه دسترسی به فهرستی از درایوهای موجود بر روی سیستم ضروری است و این دقیقا‌‌ همان کاری است که دستور driverquery انجام می‌دهد. می‌توانید این دستور را برای دریافت جزئیات بیشتر از درایور‌ها و پوشه محل نصب آن‌ها به شکل driverquery –v اجرا کنید.

ما در اینجا تنها به چند مورد از پرکاربرد ترین دستورهای cmd در ویندوز اشاره کردیم. مسلما دستورهای cmd به همراه همه آرگومان‌های آنها به هزاران دستور می‌رسد.همچنین اگر شما نیز دستور کاربردی دیگری در cmd به یاد دارید، آن را با من و دیگر کاربران در بخش نظرات به اشتراک بگذارید.

چگونه اسپم‌های موجود در بخش اطلاع رسانی اندروید، iOS و ویندوزفون 8.1 را از بین ببریم؟

برخی اوقات که یک اپلیکیشن یا یک بازی جدید را دانلود کرده و پس از چند دقیقه کار کردن از آن خارج می‌شویم تا به کارهای خود بپردازیم، متوجه می‌شویم که بخش اطلاع رسانی دستگاه پرشده از تبلیغات ناخواسته‌ای که توسط آن اپلیکیشن‌ها ارسال شده‌اند. در این مطلب قصد داریم شما را با روش‌های مقابله با چنین اسپم‌هایی آشنا سازیم.

می‌توان با یک تخمین دقیق گفت که تقریبا تمام افرادی که از گجت‌های هوشمند استفاده می‌کنند حداقل برای یکبار در چنین وضعیتی قرار گرفته‌اند. بخش اطلاع‌ رسانی گوشی یا تبلت به منظور ارائه‌ی اطلاعات و یادآوری‌های مهم طراحی شده و هیچ کاربری دوست ندارد دائما پیام‌ها یا هشدارهای تبلیغاتی متفرقه را در بخش اطلاع رسانی مشاهده کند.

برخی از این پیام‌ها کاربران را ترغیب به دانلود اپلیکیشن یا بازی‌های دیگر می‌کنند و برخی دیگر نیز کاربر را دائما در وضعیتی قرار می‌دهند تا وی را مجبور به خرید کالا یا یک سرویس خاصی کنند. اگر کاربری از این موضوع مطلع نباشد و اطلاعی از وجود چنین اسپم‌هایی نداشته باشد و چندین اپلیکیشن و بازی اینچنینی را دانلود و نصب کند، در کمال ناباوری مشاهده خواهد کرد که بخش اطلاع رسانی دستگاهش تبدیل به یک بیلبورد تبلیغاتی تمام عیار شده که مملو از تبلیغاتی است که جز آزار دادن روح و روان کاربر هیچ فایده‌ای ندارند.

خوشبختانه سه کمپانی مایکروسافت، اپل و گوگل با تعبیه‌ی امکانات کنترلی در سیستم‌های عامل‌های خود دست کاربران را برای مقابله با چنین اسپم‌هایی باز گذاشته‌اند.

سیستم‌های عامل اندروید، ویندوزفون و iOS به طور پیش‌فرض امکانات کنترلی کارآمدی را در اختیار کاربران قرار می‌دهند که می‌توان با استفاده از آنها نمایش پیام‌ها و هشدارهای هر اپلیکیشن در بخش اطلاع رسانی را به طور کامل کنترل نمود و در شرایطی همانند آنچه پیشتر ذکر شد نیز جلوی نمایش پیام‌های تبلیغاتی را گرفت.

با این وجود بسیاری از کاربران از وجود چنین امکاناتی نامطلع هستند یا در صورت اطلاع از وجود آن‌ها نمی‌دانند که چطور باید از آن‌ها استفاده کنند. در ادامه به بررسی این قابلیت‌های کنترلی و چگونگی کار کردن با آن‌ها در سه پلتفرم نرم‌افزاری رایج گجت‌های هوشمند خواهیم پرداخت.

1 – اندروید

در سیستم عامل اندروید اعمال چنین تنظیماتی بسیار ساده است. برای انجام دادن اینکار دو راه ساده وجود دارد. اولین و ساده‌ترین روش این است که به محض مشاهده چنین پیامی در بخش اطلاع رسانی، انگشت خود را چند ثانیه به طور ممتد بر روی آن پیام خاص نگهدارید و سپس گزینه‌ی App Info یا اطلاعات اپلیکیشن را انتخاب کنید. پس از انجام این کار وارد منوی مربوط به اپلیکیشن نمایش دهنده‌ی پیام خواهید شد. در این بخش می‌توانید با غیر فعال کردن گزینه‌ی Show notifications خود را از شر پیام‌های مرتبط با این اپلیکیشن راحت کنید.

روش دوم کمی زمان‌بر بوده و مناسب افرادی است که ممکن است پس از گذشت زمان پشیمان شده و مایل باشند مجددا از یک اپلیکیشن خاص پیام‌ها و اطلاعات ضروری را دریافت نمایند. برای انجام اینکار وارد منوی تنظیمات بر روی دستگاه خود شوید و بر روی Apps تپ کنید. در لیست باز شده به دنبال اپلیکیشن مورد نظر خود بگردید و پس از یافتن آن بر روی آن تپ کنید و در بخش جدید گزینه‌ی Show Notifications را غیر فعال نمایید. به خاطر داشته باشید که هر زمان مایل به راه‌اندازی مجدد این بخش بودید می‌توانید به راحتی گزینه‌ی مذکور را فعال نمایید.

 2 – ویندوزفون 8.1

مایکروسافت در ویندوزفون 8.1 بخش اطلاع رسانی را اضافه کرده و به همین دلیل نیز امکان نمایش پیام‌های آزاردهنده و تبلیغاتی در این پلتفرم نرم‌افزاری نیز میسر شده است. خوشبختانه ردموندی‌ها پیش از انتشار نسخه‌ی جدید از ویندوزفون اقدام به انتشار دستور‌العمل‌های کارآمد برای کنترل نمودن اپلیکیشن‌ها کردند.

درست همانند iOS، کاربران ویندوزفون می‌توانند انتخاب کنند که پیام‌ها به همراه تصویر، صوت و لرزش دستگاه نمایش داده شوند یا خیر. همچنین این امکان وجود دارد که نمایش پیام توسط یک اپلیکیشن خاص نیز به طور کامل غیرفعال شود.

با انتخاب منوی تنظیمات با نماد چرخ دنده و وارد شدن به بخش Notifications + actions می‌توانید تمامی گزینه‌های مربوط به بخش اطلاع رسانی را مشاهده نمایید. در این بخش می‌توانید تمامی امکانات مانند نمایش صوت و تصویر و لرزش دستگاه را به طور کامل کنترل نموده و در صورت تمایل نمایش پیام توسط یک اپلیکیشن را به طور کامل غیرفعال کنید.

 3 – iOS 7

کنترل کردن بخش اطلاع رسانی در سیستم عامل اپل ساده و زیبا است. اپل این امکان را در اختیار کاربران خود قرار داده تا به طور کامل بتوانند انتخاب کنند که دقیقا مایل به دریافت و مشاهده کدام یک از پیام‌ها هستند.

برای اعمال تنظیمات بر روی بخش اطلاع رسانی وارد منوی تنظیمات شوید. در پایین، یک فهرست کامل از تمامی اپلیکیشن‌های موجود بر روی دستگاه وجود دارد. با انتخاب یکی از این اپ‌ها وارد منوی جدید خواهید شد که در آنجا می‌توانید مواردی نظیر هشدارهای صوتی و تمامی قابلیت‌های مرتبط با نمایش پیام از طرف آن اپلیکیشن را کنترل کنید. همچنین می‌توانید در این بخش تنظیمات جدیدی برای نمایش هشدارهای مرتبط با آن اپلیکیشن را در صفحه‌ی قفل اعمال کنید.

به خاطر داشته باشید تمامی این دستورالعمل‌ها در این سه سیستم‌عامل کاملا اختیاری هستند و هر زمان که مایل بودید می‌توانید تغییرات اعمال شده را اصلاح نموده و به حالت اولیه باز گردانید.

سرویس Street View گوگل شما را به تور مجازی در استادیوم‌های جام جهانی دعوت می‌کند

اگر شما هم مثل من آرزو دارید که در استادیوم‌های جام جهانی برزیل حضور داشتید، اما هزینه سنگین سفر به برزیل مانع حضور شما در این رقابت‌ها شده، می‌توانید از طریق سرویس Street View گوگل بصورت مجازی در این استادیوم‌ها حرکت کنید.

چند روز بیشتر تا شروع رقابت‌های جام جهانی باقی نمانده است. امروز نیز قصد داریم سرویس اختصاصی دیگر گوگل برای این مسابقات را به شما معرفی کنیم. گوگل اخیرا هر ۱۲استادیوم برگزاری مسابقات جام جهانی فوتبال برزیل را در سرویس Street View خود اضافه کرده است تا بتوانید درون آن‌ها سفر کرده و بخش‌های مختلف این استادیوم‌ها را از دوربین گوگل مشاهده کنید.

گوگل برای افرادی که شانس حضور در برزیل را یافته‌اند نیز تدابیری اندیشیده و اپلیکیشن موبایل خود را بروز نموده تا اطلاعات محلی مربوط به شهرهای میزبان مسابقات در اختیار مردم قرار گیرد. سرویس نقشه (Google Maps) حالا اطلاعات جامعی از شهرها و هر آنچه به درد بازدیدکنندگان می‌خورد را اضافه کرده است.

برای مشاهده استادیوم‌های جام جهانی در سرویس Street View به سرویس نقشه گوگل مراجعه کنید.